Θέλει μαγκιά...

...όπως και να το κανουμε....

Αν τύχει και μ’ ερωτευτείς, πολλά μπορεί να υποστείς
Απ’ τις αρχές θα ‘ναι μεγάλες οι κυρώσεις.

Είν’ ανυπότακτες καρδιές, φέρουν πολύ βαριές ποινές
Γι’ αυτό καλύτερα σε ‘μενα μην ενδώσεις.

Θέλει μαγκιά για ν’ αρνηθείς της σιγουριάς τα κυβικά
Για έναν Έρωτα να πεις «Εγώ θα ζω με δανεικά»
Θέλει μαγκιά για να δοθείς σε ένα πάθος δυνατό
Μα εσύ μωρό μου δε διαθέτεις απ’ αυτό

Αν τύχει και μ’ ερωτευτείς , θα χάσεις την καλή δουλειά
Και θα διωχτείς απ’ τη μεγάλη εταιρία

Κι εκεί που όλα παν’ καλά, με σπίτια και εξοχικά
Στο δρόμο να βρεθείς χωρίς να έχεις μία.



Θέλει μαγκιά για ν’ αρνηθείς της σιγουριάς τα κυβικά
Για έναν Έρωτα να πεις «Εγώ θα ζω με δανεικά»
Θέλει μαγκιά για να δοθείς σε ένα πάθος δυνατό
Μα εσύ μωρό μου δε διαθέτεις απ’ αυτό

Θέλει μαγκιά να μπορέσεις να δεις, τη ζωή καθαρά και να πεις «Γεια χαρά»
Σ’ ό,τι σε δένει σε κρατάει στη Γη και σε σ’ αφήνει να πετάς σαν πουλί

Όμως το βόλεμα είναι βόλεμα μωρό μου!
Που ν’ αφήσεις τη χλιδή, μια αξία σταθερή
Και να γυρίσεις πάλι στα ζόρια τα ίδια
Αυτό το κάνουν μόνο όσοι έχουν μεγάλα…

Θέλει μαγκιά για ν’ αρνηθείς της σιγουριάς τα κυβικά
Για έναν Έρωτα να πεις «Εγώ θα ζω με δανεικά»
Θέλει μαγκιά για να δοθείς σε ένα πάθος δυνατό
Μα εσύ μωρό μου δε διαθέτεις απ’ αυτό

Θέλει μαγκιά να μπορέσεις να δεις, τη ζωή καθαρά και να πεις «Γεια χαρά»
Σ’ ό,τι σε δένει σε κρατάει στη Γη και σε σ’ αφήνει να πετάς σαν πουλί

Μάθε με... σε αφήνω....

Θέλεις να ‘ρθεις και να με ακούσεις να σου μιλώ για ‘μένα.. μα.. γιατί; Ξέχνα το… έχω κι εγώ την ανάγκη να σου μιλώ…

Κρυμμένη στον κόσμο των αισθήσεων και των παραισθήσεων.. έχω τη μανία να κοιτάζω τα χρώματα ακόμα και αν το φόντο είναι κατάμαυρο. Και αν αυτό γίνει εξαιρετικά δύσκολο, κλείνω τα μάτια μου και τα βρίσκω κρυμμένα πίσω από τα βλέφαρά μου…

Με μια κούπα ζεστό καφέ στο χέρι κοιτάζω έξω από το παράθυρο μου τον συννεφιασμένο ουρανό και περιμένω να βρέξει. Μου λείπει η βροχή.. δε προλαβαίνω να την απολαύσω πλέον. Βρέχει τόσο σπάνια! Μου αρέσει να παίζω με τις σταγόνες στο τζάμι, να μαντεύω το δρομολόγιό τους προς το κάτω μέρος του παραθύρου, μου αρέσει να βλέπω τα φύλλα των λουλουδιών μου να γέρνουν από το νερό της. Μου αρέσει να την ακούω, να της λέω τα μυστικά μου κι εκείνη να τα παίρνει μακριά σε μέρη αλλόκοσμα να τα ακουμπήσει. Μου αρέσει να βλέπω τα μαύρα σύννεφα που πότε μοιάζουν με πουλιά, πότε με λουλούδια, πότε με σχήματα αλλόκοτα που η φαντασία μου δε προλαβαίνει να τα ακουμπήσει και εκείνα αμέσως αλλάζουν μορφή.

Η μαγεία είναι να βλέπεις τα χρώματα πριν βγει το ουράνιο τόξο… Μάθε μαζί μου να διακρίνεις όλα τα χρώματα του κόσμου μέσα σε μια σταγόνα βροχής και άσε τους άλλους να βλέπουν μόνο το γκρι. Δε μας αφορούν… τα χρώματα είναι για όλους εμάς που μας αρέσει να τα απολαμβάνουμε. Κοίταξε με! Κάνω κούνια κάτω από τα τοξωτά χρώματα της Ίριδας…

Αγαπώ τη μουσική και τα τραγούδια. Αγαπώ τους απαλούς ήχους γενικότερα. Τις μελωδίες που σκαρφαλώνουν σαν μικρά ξωτικά πάνω στις νότες. Πιάνουν την «Ντο» και καταλήγουν στη «Σολ» κάνοντας μονόζυγο. Μου αρέσει να αφήνομαι κι εγώ στην παρέα των μικροσκοπικών ξωτικών και να στροβιλίζομαι να χοροπηδάω να σκαρφαλώνω και να γελώ πάνω στις μουσικές με τις μουσικές. Από φαντασία άλλο τίποτα! Το να το «σκάω» σε φανταστικούς κόσμους είναι το αγαπημένο μου παιγνίδι…

Όχι όλα όμως από το πρώτο μας ραντεβού…


…συνεχίζεται….


Δευτέρα 11/02/08 09.14

φωτό:http://vampchick01.deviantart.com/art/Colours-66081285

Αγαπημένο μου Ημερολόγιο...

…σήμερα έχω τα κέφια μου... μη με ρωτήσεις γιατί, δε ξέρω μα… έχει σημασία;


Χτες βράδυ δε κοιμήθηκα διόλου καλά. Κρύωνα με το κοντομάνικο μπλουζάκι της στολής μα βαριόμουν τόσο πολύ να σηκωθώ να πάρω μια ζακέτα να φορέσω!

Σηκώθηκα πρωί αλλά αυτό που με «χαλάει» είναι οι πρωινές υποχρεώσεις της δουλειάς που επιβάλλονται πριν το σώμα ξυπνήσει καλά καλά, πριν πιει την πρώτη γουλιά καφέ και πριν κάψει τσιγάρο. Άγριο ξύπνημα. Συμφωνείς;

Έφτασα σπίτι. Έβαλα απαλές μουσικές που ταιριάζουν με την συννεφιά της μέρας και με την καλή μου διάθεση. Έστριψα ένα τσιγάρο, ζέστανα νερό στον βραστήρα για έναν ακόμα καφέ, έριξα φυλλαράκια τροφής στα ψάρια στο ενυδρείο μου, που τελευταία έχουν κι εκείνα τα κέφια τους, και ήρθα να αφήσω δυο σκέψεις σε ‘σένα πριν χωθώ κάτω από τα σκεπάσματά μου που με φλερτάρουν εδώ και ώρα, μα εγώ το «παίζω» δύσκολη λέγοντας «σε λίγο…» γιατί δε θέλω να χάσω την όμορφη τούτη μέρα μου μαζί τους. Θα έρθει και πάλι το βράδυ κι εγώ θα πρέπει να ξαπλώσω το κορμί μου πάλι σε ένα ξένο κρεβάτι όσο το μυαλό μου θα περιμένει τον ήχο ειδοποίησης για βοήθεια…



Υ.Γ. Δένω μια κλωστή στο δάχτυλο για να μη ξεχάσω να πάρω τη ζακέτα μου από το ντουλάπι μου στα αποδυτήρια και παγώσω και απόψε!


Κυριακή 10/10/08 14.11

φωτό:http://ronaldbkg.deviantart.com/art/Writting-the-end-181612997