Η ζωή είναι ένα κομμάτι πάζλ στο απέραντο πάζλ της ίδιας της ζωής. Το βρίσκεις λίγο μπλε και το βάζεις στη θέση του ουρανού. Μετά δε σου ταιριάζει και το βάζεις σε μια θάλασσα πάνω. Κι έπειτα συνειδητοποιείς πως είναι ένα κομμάτι που δε ταιριάζει στη δική σου ζωή και πως είναι δανικό κομμάτι της ζωής κάποιου άλλου…
Αλλάζει ο καιρός κι εγώ τον περιμένω να κλάψει πάνω στο πρόσωπό μου, να πέσουν σταγόνες λύτρωσης να δροσίσουν το κορμί μου που καίγεται και άντε να βρεις βρύση να ξεπλένει τη σκόνη του χθες χωρίς απορρυπαντικό και χωρίς να αφήσει σημάδια από λεκέδες ανεξίτηλους. Ξέρεις ποιους λέω. Εκείνους που αφήνει το κεράσι ή το γρασίδι και όσο και αν πλένεις μόνο με χλωρίνη θα βγουν και άντε τώρα να βάλεις χλωρίνη πάνω σε χρωματιστό μπλουζάκι. Πρέπει να διαλέξω. Ή τους λεκέδες ή το μπλουζάκι. Κι έπειτα συνειδητοποιώ πως ένα κατεστραμμένο μπλουζάκι με λεκέ τι να το κάνω; Και αντί να το πετάξω, το βάζω στη ντουλάπα με τα άλλα κατεστραμμένα. Και όλα τα κατεστραμμένα γίνονται βουνό και όταν θελήσω να τα πετάξω πρέπει να μετακινήσω και τον Όλυμπο μαζί.
Σήμερα το πρωί τηλεφώνησα στην απουσία. Κι εκείνη απάντησε με απουσία. Και μια φωνή ‘‘Η συνδρομήτρια της μοναξιάς έχει το τηλέφωνο κλειστό. Όταν γυρίσει η έννοια της μοναξιάς θα πάψει’’. Και μελαγχόλησα. Ειδικά όταν η μοναξιά γίνεται παρουσία της απουσίας της πληγής της αθεράπευτης. Είναι μαλακία συναίσθημα. Σου το είχα πει και πριν από κάνα δυο χρόνια-θυμάσαι;
Έχω πόρτες και παράθυρα ανοιχτά και ο αέρας χτυπάει μια την πόρτα του γραφείου μια του σαλονιού. Κι εκεί που με απορροφά μια και μόνο σκέψη τρομάζω και τινάζομαι μέχρι τα κεραμίδια της σοφίτας. Θέλω να στρώσω και πάλι τις βελέντζες στη σοφίτα και ας μου λες ότι βιάζομαι. Θέλω να ανάψω τα κεριά μέσα στο φανάρι δίπλα στο τζάκι και τα λαμπάκια από το Ναύπλιο. Θέλω να πέσω σε μια λακκούβα νερό και να γίνω μούσκεμα και να γελάω. Να περπατήσω απρόσκλητη στην πόλη και να με κοιτάζουν περίεργα. Θα ήθελα να έφταναν τα πόδια μου να οδηγήσω τη μηχανή σου και να φτάσω στην άκρη του κόσμου, στην άκρη της αυλής μου. Θα ήθελα να μην έλειπες. Θα ήθελα να μην έλειπα κι εγώ…

Παρασκευή 10/09/10 18.19

Φωτό: http://browse.deviantart.com/?q=loneliness&order=9&offset=24#/d2434ge