Δύο
χούφτες νερό κι αυτές μετρημένες σταγόνα σταγόνα. Τις προάλλες έκανα πως είχα μακριά
μαλλιά και τα τίναζα προς τα πίσω κι εσύ γελούσες. Νομίζω πως ονειρευόμουν αλλά
δεν είμαι σίγουρη. Μου έχει δημιουργηθεί ένας χώρος κάπου κοντά στον αφαλό μου
που κατοικεί μια ανάγκη για αγκαλιά. Αν βάλω τα χέρια μου μπορώ να διαπιστώσω
πόσο απτός είναι. Μετράω τα τετραγωνικά του με τις πιθαμές μου. Χόρτασα εικόνες
και δε χόρτασα σιωπές. Και μ' αρέσει άμα σωπαίνεις. Αν αποφεύγεις τα
"πρωτίστως" δεν θα έχεις να φοβηθείς τίποτα με τα "δευτερευόντως".
Είναι η δεύτερη φορά που επιχειρώ να (σου) γράψω δίχως αποτέλεσμα.
Παντού κρυμμένες συνωμοσίες σε χρώμα λαχανί. Οι πορτοκαλί βρίσκονται κάτω από
τα σκεπάσματα και πετάχτηκα όρθια από τον βρόγχο τους και μου πιάσανε το σχήμα
του κορμιού μου. Φόβος. Θα σε κρύψω στη σχισμή του στήθους μου. Αθόρυβα θα σε
αναπνέω και μετά θα βουλιάζω έντονα. Μέχρι να γίνεις καλά. Και όταν ανοίξεις τα
πόδια σου και η ρίζα σου δε θα αιμορραγεί πια, θα πάμε παρακάτω δίχως έλεος. Θα
έχουμε ξεχάσει τα πάντα και δίχως μνήμες θα παρηγορούμε άλλους. Μα ως τότε
στρίψε τσιγάρο κι έλα να μου πεις τα νέα σου. Θα σε ακούω δίχως να αναπνέω για
να μην αφήνω τα χνάρια μου στις λέξεις σου. Θα σου μιλήσω μόνο για κάτι έρωτες
που νόμιζα πως ξέχασα, θα σωπάσεις στα μούτρα μου, θα χυθώ στα δικά σου, θα με
σκουπίσεις και θα γίνω μια σιωπή όμοια με κουβάρι, έτσι κουλουβάχατα που έκανες
τις λέξεις μου. Θα σου ζητήσω να πιω κάτι άλλο την επόμενη φορά. Και θα σου πω
πως οι σιωπές σου μοιάζουν με βατόμουρα...
