Θέλω να σου γράψω, μα τί να σου πω που τα χέρια μου είναι κλειδωμένα… τί να σου πω που οι σκέψεις μου φοβούνται ακόμα και να ζωγραφίσουν τη λέξη Έρωτας…
Η σκέψεις σεργιανούν άτακτα στο μυαλό μου πότε νωχελικά και χαμένα, πότε τρέχουν και γίνονται χείμαρρος που μου γεμίζει το στόμα με κραυγή. Να βγάλω με κραυγή όλα όσα παλεύουν να ειπωθούν μα η λογική φράζει με το χέρι την έξοδό τους. Να κραυγάσω Σ’ αγαπώ και να σωπάσω. Αλλά εσύ θα με ακούσεις;
Η λησμονιά μου κουράστηκε να κρατά φυλαγμένες ξεχασμένες μου αναμνήσεις κι εκείνες ξεπηδούν μπροστά μου, διεκδικώντας την υπόστασή τους μ’ έναν χορό γιορταστικό, ενώ η καρδιά χτυπά σε έντονο ρυθμό και ποθεί να νιώσει ξανά τη λαχτάρα μιας στιγμής. Μιας στιγμής Ερωτευμένης.
Χτες περπάτησα σε ουράνιο τόξο. Πάτησα στα χρώματα, ανάπνευσα μέσα από αυτά. Μπορεί και να είχε βρέξει χτες το βράδυ…
Μείνε, αν θες, και κάνε με άλλη μια μέρα να χαμογελώ…
Σε φιλώ στο στόμα να σου δώσω όλα όσα έχω κρυμμένα για ‘σένα με μια μου πνοή...
Tο νου σου στα όμορφα...
www.διαόλι.com
Δευτέρα 03/11/08 20.17
φωτό:http://valyeszter.deviantart.com/art/writting-111015164
t;
