7.2.16

Unpredictable

Η πιο πικρή διαπίστωση, η πικρότερη όλων
Είναι ο κόσμος, ο όχλος και η ζωή
Που λειτουργούν αντίθετα από τη ροή μου
Πιάνοντας από το λαιμό τ’ αποθυμένα μου.
Ξηλώνομαι από το μικρό μου δαχτυλάκι
Με τραβάω και με κάνω κουβάρι και με πετάω στο καλάθι
Είμαι για να παίζουν οι γάτες
Από τις αριστοκρατικές, ψηλομύτες ξινομούνες
Μέχρι τις πιο αλήτισες κεραμιδόγατες.
Είμαι όμορφη μέσα στο καινούριο μου δέρμα
Ίσως είναι λίγο πιο μωβ απ ότι ήθελα
Μα με βρίσκω γοητευτική κι ενδιαφέρουσα
Με χαϊδεύω στις ρώγες
Μου φιλάω τα χείλη
Κι έπειτα χωρίς ίχνος δισταγμού μου ξηλώνω τη γλώσσα από τον λάρυγγα
Σ' ένα φιλί τελευταίο
Όχι σαν εκείνο που δεν ήξερε πως είναι το τελευταίο
Και ήταν μελάτο και απαίσιο
Σαν εκείνο
Τότε που αγαπηθήκαμε με τα μυαλά μας
Και υποσχεθήκαμε πως δε θα ιδωθούμε ποτέ ξανά.
Είμαι απρόοπτη.
Κι επομένως απρόβλεπτη.
Λειτουργώ αυτόνομα
Δε υπακούσω σε κανόνες και νόμους



Photo by Nasos Karabelas