Τransubstantiationem

Θέλω να απλώσω τα πόδια μου πάνω στην πλάνη σου. Να τεντώσω τις γάμπες μου σαν γάτα αυτοκρατορικής καταγωγής. Να τρυγήσω τις επιθυμίες σου κι έπειτα να φανερωθώ στον εαυτό μου σαν πυροτέχνημα μαγικό. Μπλέξε τα δάχτυλά σου στα δικά μου για απόψε. Σώπασε την ανάσα μου. Οι πλάτες σου, τα χέρια σου και η αγκαλιά σου είναι πρόκληση για κάθε μου ανασφάλεια. Θέλω να κουλουριαστώ μέσα στον αφαλό σου και να τραμπαλιστώ στο λακκάκι του λαιμού σου. Με αφήνεις σε αναμονή και με ξεχνάς αδιάκοπα πλάθοντας αδιάφορες λοξές ματιές. Περιμένω τις ανυπομονησίες  σου πίνοντας νερό από το μπουκάλι. Με διεκδικείς με έναν τρόπο απροσδιόριστο και αμάγευτο για όσους ξέρουν να μαγεύουν με τον ήχο. Μια αγκαλιά ατομικής σύμβασης ορισμένου χρόνου κι έπειτα πίσω στο χάος μιας αλόγιστης πραγματικότητας. Δε σε ξέρω. Δε με ξέρεις. Με φίλησες είπες χτες αλλά δε μου είπες πως. Φαντάζομαι την αύρα του ανύπαρκτου κορμιού σου κι έπειτα μπορώ να σε γνωρίζω. Με κρατάς σε αίθουσα αναμονής, φωτεινή επιγραφή «παρακαλώ περιμένετε» σταλάζω στο πάτωμα και δοκιμάζεις τις αντοχές μου μα ξέχασες, μάτια μου, πως είμαι ακόμα στην αρχή γι αυτό αντέχω. Είπαμε όχι μάτια μου. Κι εγώ θα τα βγάλω, κι έτσι δε θα μπερδευτώ γελοία και πάλι να σε αποκαλέσω έτσι. Μα είμαι σίγουρη, πως όταν θα εξατμιστώ σαν σταγόνα, θα σου λείπω αφόρητα μέχρι να με ξεχάσεις…

Θα σιγοσφυρίζω

στο μπαλκόνι μου εκείνον

τον ρυθμό που είχε η

φλογέρα εκείνου

του ανθρώπου,

για πάντα. Είπες πως
ίσως μιλήσεις πρώτα εσύ.
Με έμφαση στο " ίσως "...

I still dream of earthquakes
I wake to a fire
The summers forgotten
The end of trial
Long gone the memories
Lost on the pyre.


I wake to destruction
I drink to the end.

photo