Είχα απαλλαγεί από τις στάχτες.
Έτσι νόμιζα τουλάχιστον. Έχει δυο μέρες όμως που ανάβω και πάλι το τζάκι. Το
σπίτι μυρίζει περισσότερο Φθινόπωρο παρά Άνοιξη, αλλά απολαμβάνω να ταλαντεύομαι
ανάμεσα στην αρχή και το τέλος. Χτες πέρασε από εδώ Γεωργία και μιλούσαμε για
το τάδε και το δείνα. Και μετά για το πέρα και το δώθε. Σκεφτόταν τι καφέ θέλει
αλλά εγώ διάβασα την σκέψη της και της έκανα αυτό που ήθελε πριν μου το πει και
τα μάτια της ξαφνικά μεγάλωσαν.- Η υγεία μου καλυτερεύει. Μετά την υπογλυκαιμία
που μου έριξε όλον τον εαυτό μου στο πάτωμα δύο φορές, μια εδώ και μια εκεί,
επιτέλους οι δείκτες μου ανέβηκαν. Τα μάτια μου βλέπουν όπως δεν έβλεπαν ούτε
στα δεκαπέντε μου όταν άρχισαν τα πρώτα προβλήματα. Το είπε ο οφθαλμίατρος. Αποθεραπεύτηκα
μετά τον πόλεμο της μισής μου ζωής. Φταίει μάλλον που βλέπω τον κόσμο αλλιώς. Τα
βράδια αλλάζω σχήμα και περπατάω με τα χέρια. Το βαρύκεντρό μου όμως μένει
πάντα στην ίδια θέση και τώρα που το κατάλαβα μπορώ και να το αποδείξω
σχηματικά. Είναι το σημείο μέσα μου που ότι και να κάνω, ότι και να συμβεί, ότι
χρώμα, σχήμα, μορφή και να αλλάξω, θα με κρατάει σε ισορροπία για να μου
θυμίζει από πού κατάγομαι. Όλη η ύπαξή μου κρυμμένη σε μια κουκίδα στο σημείο
του κέντρου του σχήματός μου. Σχήμα μέσα σε σχήμα.- Γεννήθηκα λίγες ώρες πριν
την καινούρια αρχή. Οδυνηρά και απόλυτα. Τώρα που το σκέφτομαι αναρωτιέμαι
γιατί η γέννηση κρύβει τόσο πόνο. Οι
πνεύμονες σκίζονται στην πρώτη ανάσα. Η
πρώτη ανάσα πιο οδυνηρή από όλες τις επόμενες. Δε ξέρω για την τελευταία. Θα σου
πω μετά από μερικές χιλιάδες χρόνια στο πρώτο σκαλοπάτι του κάστρου. Τότε που
δε θα με ξέρεις, δε θα σε ξέρω αλλά δε μπορεί κάπου σε έχω συναντήσει, είμαι
σίγουρη,
το βλέπω στα χρώματά σου. Θα μου μιλάς με προφορά Βακχική, εγώ θα σου χαμογελάω και θα με ρωτάς γιατί. Για
την επόμενη ζωή μου θα πρέπει να έχω ήδη αποφασίσει από πριν αν θέλω να έχω
νωπή μνήμη της τωρινής ή όχι. Και αν γυρίσω σε πρωταρχική μορφή, θα αιτηθώ να είμαι κύτταρο στον δικό
σου οργανισμό και αν με θες θα ζήσουμε μαζί για όσο διαρκεί το πάντα μιας βιολογικής
ζωής. Πάντως όταν σε συναντήσω θύμισέ μου να σου πω για εκείνον τον πόνο της τελευταίας
μου πνοής...
Ούτε χτες
έκανα την άσκηση
που μου είπε
η Βιβή να
κάνω…
