5.9.13

Scoundrels



Βλέπω φαντάσματα κι έπειτα περιτριγυρίζομαι απο φοβικές ενέργειες και πετάγομαι ολόρθια μέσα στη νύχτα και φοβάμαι να πάω για κατούρημα, σήκω θέλω να κατουρήσω και φοβάμαι οι μπαλκονόπορτες είναι κλειστές; Αν δεν είναι δε πάω πουθενά, κατουριέμαι αφόρητα, κατουριέμαι πολύ, φοβάμαι τις ανοιχτές μπαλκονόπορτες γιατί φοβάμαι τα ανοιχτά στόματα που καταπίνουν αδηφάγα σαν σκουπιδοφάγοι. Η μάνα αλλάζει γραφείο και είναι με αντικαταθλιπτικά ο ένας ο πατέρας τη στηρίζει απο το μπράτσο μη καταρρεύσει, ο άλλος ο πατέρας στηρίζει εμένα με σάλτσες έτοιμες φτιαγμένες και καυσόξυλα για τζάκι μη καταρρεύσω εγώ, η ερωμένη μου στηρίζει τη δική της μαμά και τον δικό της μπαμπά με μακαρόνια και χειροποίητο ζεστό ψωμί πολύσπορο που τη στηρίζουν όπως όπως με ότι απέμεινε απο στηρίγματα οικοδομής. Ένας να πέσει γκρεμιστήκαμε όλοι. Όλοι αν πέσουμε θα κάνουμε βουνά απο πτώματα γκρεμισμένα. Κι αν συμβεί αυτό θα έρθουμε όλοι οι πεθαμένοι πιο κοντά ο ένας στον άλλο και θα αγγιζόμαστε. Εμένα να με βάλετε στο βουνό που θα είναι ο παππούς ο Χαράλαμπος. Εκείνος κι εγώ δεν αγγιχτήκαμε ποτέ, σκληρός πολύ ο παππούς ο Χαράλαμπος, σκληρός πολύ και αυτός και η γιαγιά η Μαρία. Σκληρός και αριστερός. Παππού, δε γίνεται αριστοκρατία και μύτη στο ταβάνι και "μάλιστα πατέρα, μάλιστα μητέρα, ότι πείτε πατέρα" και αριστερός. Ο παππούς ο Σίμος είναι ο πιο αγαπημένος παππούς του κόσμου όλου και χέστηκα όπως χτες στον ύπνο μου απο τον φόβο μου αν νομίζει ο καθένας αν ο δικός του ο παππούς είναι πιο αγαπημένος απο τον δικό μου. Ο παππούς ο Σίμος όταν αγκαλιάζει σφίγγει, σταματάει όταν οι σπόνδυλοι ξεκολλήσουν απο το σώμα. Το ίδιο και η γιαγιά. Ο παππούς δεξιός. Η γιαγιά ακροδεξιά. Παππού δε γίνεται να είσαι τόσο λαϊκός και να είσαι δεξιός. Αλλάξτε με τον παππού τον Χαράλαμπο θέσεις να έρθει το Σύμπαν στα ίσια του. Σ' αγαπώ παππού Σίμο, τον παππού τον Χαράλαμπο δε πρόλαβα να τον αγαπήσω ποτέ. Παππού Σίμο σιχαίνομαι τους σκατόψυχους ανθρώπους, εκείνους που μόνο σκατά βγάζουν απο το στόμα τους όταν μιλούν και διάρροια όταν μιλούν για άλλους ανθρώπους. Έχω μάθει το βλέμμα τους, εκείνο που όταν δε κοιτάς σε αποδοκιμάζει, σε χλευάζει, σε κοροϊδεύει πίσω απο την πλάτη σου, και όταν γυρίσεις απότομα κοιτούν το ταβάνι, έχω μάθει τον ήχο που έχει η φωνή τους όταν χέζουνε απόψεις, έχω μάθει τις επαναλαμβανόμενες φράσεις τους, είναι προβλέψιμοι σαν τις καταιγίδες όταν πλησιάζουν και το χειρότερο είναι πως νομίζουν πως είναι εξυπνότεροι απο σένα και πως μπορούν να σε κοροϊδέψουν κι αιφνιδιάζονται όταν τους κοιτάς και τους λες "εσύ εμένα δε μπορείς γιατί εσύ είσαι ηλίθιος, εγώ όχι", μετά γίνονται αθώα περιστέρια αδικημένα που δεν έγιναν άγια πνεύματα, να σας συστήσω, ο παππούς ο Σίμος η κυρία Εγώ Δεν Έκανα Τίποτα εντάξει ρε βλήμα σε πιστεύω, Τίποτα δεν έκανες αφού Τίποτα είσαι, αν δεν ήσουν Tίποτα δε θα μιλούσες μόνο για μουνιά και πούτσους και θα γελούσες γιατί θα ήξερες πως τα μουνιά και οι πούτσοι χρήζουν σεβασμό και όχι χλευασμό και πως σε ψάχνουν όλοι για να γελάσουν με τις μαλακίες σου, όχι γιατί είσαι αξιόλογος άνθρωπος, που το μόνο ποίημα που ξέρεις είναι "η μάνα του θείου του μπατζανάκη του γιού του Γκέκα", που γελάς εις βάρος των άλλων, και δε ξέρεις πως δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα απο το να γελάς με τον εαυτό σου. Ανθρωπίδια. Είδος των κουνουπίδιων. Με ψυχές ανάπηρες. Εμφανίσιμοι. Κάποιες φορές εντυπωσιακοί. Επιλέγονται γι αυτόν τον λόγο. Εσείς που τους διαλέγετε να μείνετε σε αυτό. Μη σκαλίσετε τις ψυχές τους. Βρωμούν. 


Παππού Σίμο
θα έρθω με τον
Σάος να σε βρω....