Νύχτωσε και πήρα τη
νύχτα για σκεπαστώ. Αναρωτιέμαι αν η αναπνοή μου έχει ρυθμό ή η καρωτίδα στο
λαιμό μου χτυπάει ακανόνιστα και στραβομούτσουνα από μόνη της. Θέλω να πιω μαζί
σου ένα ποτό, από εκείνα που μεθάνε το μυαλό και κάνουν τις σκέψεις αλλιώτικες.
Οι άνθρωποι της ζωής μου με ξεκουφαίνουν. Μιλούν ακατάπαυστα και μετά με
προσπερνούν αδιάφορα. Θα μετρήσω τους άντρες που πήγα μαζί τους από έρωτα και
θα μετρήσω μόνο τρεις. Οι άλλοι είναι ηδονές σκορπισμένες σαν σκόνη που πάνω της ζωγραφίζω
καρδούλες σκαλιστές και ερωτιάρες. Πάθη που ξεκουφαίνουν βογκητά, βογκητά που
ξεκουφαίνουν πάθη. Ο Φόβος και η Ελπίδα κυλούν στο
αίμα μου μα δεν εθίστηκα ούτε στον μεν ούτε στη δε. Με πονούν οι μέρες σαν
πληγή. Φεύγω δίχως αντίο...
"...I'm drowning
in my own fucking
mind"
