Ψάξε λίγο… ανάμεσα σε δίσεκτα λόγια που πόνεσαν κάποτε. Ανάμεσα στα μικρά συρτάρια που μέσα τους στριμώχτηκαν στιγμές αλλοτινές, εικόνες γεμάτες χρώματα ή και ασπρόμαυρες, φωνές χαρούμενες, κλάματα βουβά…
Ψάξε λίγο… κάπου εκεί ανάμεσα στα ντουλάπια που με προσοχή τακτοποιούσαμε όλα εκείνα που επρόκειτο να βγάζαμε προς τα έξω. Στιγμές φανταχτερές με μικρά κρύσταλλα που λαμπιρίζουν στολισμένα πάνω τους…
Ψάξε λίγο… ίσως κάτω από τον καναπέ, που έκρυβε όλα εκείνα που έπρεπε βιαστικά να κρύψουμε. Με το πόδι και χαμογελώντας σκουντούσαμε από κάτω του τη θλίψη της ημέρας, έναν έντονο τσακωμό, και μερικές φορές λέξεις οργισμένες ή πονεμένες που έμοιαζαν με οδυρμό, κάθε φορά που αντηχούσε στους τοίχους η λέξη ‘‘χωρισμός’’…
Ψάξε λίγο… ίσως βρεθείς στο πατάρι ανάμεσα στα κουτιά που φιλοξενούσαν τα όνειρα μας κάθε Χριστούγεννα. Είναι εκείνα που μας κάνανε θα αιθεροβατούμε πάνω σε μικρά συννεφάκια από βαμβάκι ή μετάξι και μας πήγαιναν πότε σε εκείνο το όμορφο μέρος και πότε στο άλλο. Τα όνειρα μας που μαζί τους θα βάζαμε φωτιά και θα καίγαμε όλο τον κόσμο. Τα όνειρα μας που τόσο μοιάζουν με εφηβικά…
Ψάξε λίγο... μπορεί εκεί πίσω από το βρεγμένο τζάμι που η βροχή του χάρισε για παρέα μικρά κρύα δάκρυα νερού που χορεύουν πάνω του ακανόνιστα και πότε πάνε από εδώ, πότε από εκεί, σαν να θέλουν να απατήσουν το βλέμμα σου. Πότε ακολουθούν μια μοιραία πορεία που χάραξε πριν κάποια άλλη σταγόνα, πότε κυλώντας όλες μαζί και γίνονται χείμαρρος που παίρνει κάθε σκόνη από το κρύο τζάμι, μαζί με τις σκέψεις μας που μας έκαναν τα ταξιδεύουμε μαζί σε μοιραία ταξίδια που τελικά δεν έγιναν ποτέ και σκονίστηκαν…
Ψάξε λίγο… κάπου θα βρεις το κορίτσι που με τόσο πάθος αγαπηθήκατε κάποτε…
Ψάξε λίγο… κάπου εκεί ανάμεσα στα ντουλάπια που με προσοχή τακτοποιούσαμε όλα εκείνα που επρόκειτο να βγάζαμε προς τα έξω. Στιγμές φανταχτερές με μικρά κρύσταλλα που λαμπιρίζουν στολισμένα πάνω τους…
Ψάξε λίγο… ίσως κάτω από τον καναπέ, που έκρυβε όλα εκείνα που έπρεπε βιαστικά να κρύψουμε. Με το πόδι και χαμογελώντας σκουντούσαμε από κάτω του τη θλίψη της ημέρας, έναν έντονο τσακωμό, και μερικές φορές λέξεις οργισμένες ή πονεμένες που έμοιαζαν με οδυρμό, κάθε φορά που αντηχούσε στους τοίχους η λέξη ‘‘χωρισμός’’…
Ψάξε λίγο… ίσως βρεθείς στο πατάρι ανάμεσα στα κουτιά που φιλοξενούσαν τα όνειρα μας κάθε Χριστούγεννα. Είναι εκείνα που μας κάνανε θα αιθεροβατούμε πάνω σε μικρά συννεφάκια από βαμβάκι ή μετάξι και μας πήγαιναν πότε σε εκείνο το όμορφο μέρος και πότε στο άλλο. Τα όνειρα μας που μαζί τους θα βάζαμε φωτιά και θα καίγαμε όλο τον κόσμο. Τα όνειρα μας που τόσο μοιάζουν με εφηβικά…
Ψάξε λίγο... μπορεί εκεί πίσω από το βρεγμένο τζάμι που η βροχή του χάρισε για παρέα μικρά κρύα δάκρυα νερού που χορεύουν πάνω του ακανόνιστα και πότε πάνε από εδώ, πότε από εκεί, σαν να θέλουν να απατήσουν το βλέμμα σου. Πότε ακολουθούν μια μοιραία πορεία που χάραξε πριν κάποια άλλη σταγόνα, πότε κυλώντας όλες μαζί και γίνονται χείμαρρος που παίρνει κάθε σκόνη από το κρύο τζάμι, μαζί με τις σκέψεις μας που μας έκαναν τα ταξιδεύουμε μαζί σε μοιραία ταξίδια που τελικά δεν έγιναν ποτέ και σκονίστηκαν…
Ψάξε λίγο… κάπου θα βρεις το κορίτσι που με τόσο πάθος αγαπηθήκατε κάποτε…
φωτό: http://amatorka.deviantart.com/art/Look-At-Your-Game-Girl-141413097
20/12/07 09.27
