23.6.08

Η πρώτη επαφή...



Σήμερα έκανα το πρώτο μπάνιο του φετινού καλοκαιριού…

Η ώρα είναι ήδη 03.31 και πριν λίγο επέστρεψα σπίτι…Με το μπλε-μωβ καινούριο μου φόρεμα, μακρύ ως το πάτωμα, περπατούσα στην παραλία παρέα με ανθρώπους πραγματικά δικούς μου… δικούς μου…κομμάτι από τον κόσμο μου…

Έβγαλα τα σανδάλια από τα πόδια μου, πέταξα το φόρεμά μου ψηλά στον σκοτεινό ουρανό της Περαίας ακολουθώντας της γυμνή επιθυμία μου να μπω μέσα στα σκοτεινά νερά της θάλασσας που έλουζε με άστρα και σύννεφα τον ορίζοντα των σκέψεών μου…

-Πάμε;
-Δε φοράω σουτιέν…
-…
-Πάμε…
Χώθηκα μέσα στα σκοτάδια της μαζί με τις άλλες δυο, αποτιναγμένες από οποιαδήποτε ενοχή της γύμνιας, ξεσκονισμένες από οποιαδήποτε ντροπή για τους γύρω μας κι έτσι ελεύθερες και γυμνές παίζαμε στα ήρεμα νυχτερινά νερά της θάλασσας που (και) φέτος έγινε αφορμή για το πιο όμορφο ταξίδι... γεμάτο από γέλια γάργαρα, παιγνίδι παιδικό. Τα πόδια να ενοχλούν την ήρεμη επιφάνεια του νερού, οι φωνές να τραυματίζουν τη σιωπή της νύχτας με βέλη του έρωτα, με αγνότητα λευκή και μουσικές παράτονες…

Ευχαριστώ… πιο πολύ εσένα που μου έδειξες το δρόμο με το δάχτυλο του χεριού σου και μου είπες ‘‘Περπάτα τον, αν, θες, και αν δε σου αρέσει γύρισε πίσω…’’ ‘Ήξερες πως μου έδινες τη ζωή που ονειρεύτηκα…

Ψιθύρισα στις 04:04
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)