Έχω περίοδο, η κοιλιά μου έχει αγκάθια, έξω έχει λιακάδα και η ατμόσφαιρα αέρα. Τόσο ήταν. Μια βροχή εκατό λιακάδα. Θα μου πεις, είναι ισορροπία αυτό; Θα σου πω. Όχι. είναι ρατσισμός. Βράζω γιουβαρλάκια αντιδραστικά σε ένα Φθινόπωρο που είναι Άνοιξη και κλείνω τα πατζούρια για να γίνει συννεφιά. Χτυπάω το ωάριό μου το άχρηστο με λεμόνια και το κάνω αυγολέμονο. Καπνίζω κι έχω νεύρα. Πονάω. ‘‘Οι γυναίκες είναι τα μοναδικά ζώα στον πλανήτη που αιμορραγούν για επτά μέρες συνεχόμενες χωρίς να πεθάνουν. Περιμένεις συμπόνια από αυτές;’’ Είχα ακούσει  σε μια συζήτηση σε ένα σαλούν  σε ένα γουέστερν της δεκαετίας του δε θυμάμαι πια. Όλα μονάδα. Και ναι, συμπόνια για κανέναν τώρα. Δε μπορώ, είμαι φαρμακαποθήκη. Οι φαρμακαποθήκες δε συμπονούν. Ανοίγω τηλεόραση και ποιοι άραγε φτιάχνουν τις διαφημίσεις για τις σερβιέτες; ‘‘Ζήσε κάθε περίοδο της ζωής σου’’ και μαλακίες. Εγώ τη ζω. Εκείνη με σκοτώνει. Ανίδεοι. Πόσο εκνευριστικά ανίδεοι. Πόσο ,πόσο, πόσο ,πόσο εντυπωσιακά ανίδεοι! Πάντα με εντυπωσίαζαν οι ανίδεοι. Οι ανίδεοι και οι βλάκες. Οι φλέβες μου χτυπούν σε όλο μου το σώμα και πιο πολύ με ενοχλεί εκείνη που χτυπάει στον αγκώνα. Και τι χαρωπές οι διαφημίσεις! Ανίδεοι, το κέρατό μου μέσα…

Πηγαίνω στο μπάνιο και ο Ιάκωβος με παρατηρούσε να σπάω κύτταρα στο πάτωμα. Γειά σου Ιάκωβε, θέλεις κάτι; Δεν είναι η μέρα μου σήμερα. Περίμενε να ξανασηκωθώ για το μπάνιο και τότε θύμησέ μου να σε ταΐσω. Τώρα έρπομαι. Δεν είμαι άνθρωπος, είμαι εξωγήινη κάμπια με περίοδο.

Ωραία.  Έμαθες πολλά για μια ακόμα μέρα της ζωής μου. Ξεκουμπίδια τώρα. Θέλω να κοιμηθώ…

Πέμπτη 30/09/10 13.46

Φώτο: http://yaminur.deviantart.com/art/H-o-p-e-l-e-s-s-847163?q=&qo=