Η σημερινή μέρα έχει κάτι το ξεχωριστό. Ξεκίνημα άδειας μα πρωινό ξύπνημα… πιο πρωινό, νομίζω, από χτες που πήγα για τελευταία μέρα, πριν την άδεια, στην κλινική. Μα… αυτή η μέρα έχει κάτι ξεχωριστό…
Σηκώθηκα κι έκανα έναν φραπέ. Παρόμοιο με εκείνον που θα απολαύσω το μεσημέρι στην Χαλκιδική με τη φίλη μου και τον μικρό άντρα της, τον μόλις ενός έτους. Θα καθίσουμε πάνω στην αμμουδιά θα απλώσουμε τα πόδια μας πάνω σε καμιά ξεχασμένη, από πέρσι, σεσλόνγ και θα πίνουμε καφέ σιωπηλές θαυμάζοντας τη θαρραλέα θάλασσα της Καλλιθέας, μια που εκείνη έμεινε εκεί όλο το Χειμώνα με το κρύο. Θα ανακατεύουμε τα παγάκια μέσα στο μεγάλο γυάλινο ποτήρι μας και η κάθε μια θα χάνεται στον κόσμο της…
Χαμογελώ ακούγοντας το πρώτο τραγούδι για σήμερα. Είναι λίγο έντονο και λυτρωτικό. Μου θυμίζει εμένα χτες το απόγευμα που ανέβηκα γοργά τις σκάλες, σχεδόν τρέχοντας, να φτάσω στα αποδυτήρια του 2ου ορόφου να πετάξω τη μπλε στολή και τα σαμπώ μου για να βάλω τα μαύρα ρούχα μου και να ανέβω πάνω στις ψηλοτάκουνες μαύρες γόβες μου. Ήθελα να φύγω χτες. Να φύγω, να χαθώ. Να κρυφτώ από όλα τα μάτια, ακόμα κι από εκείνα τα πράσινα, που αγαπώ πολύ, και που με κοιτούσαν παραπονεμένα χτες το μεσημέρι. Θα επιστρέψω μετά από δέκα μέρες. Μάλλον θα με επιθυμήσουν. Μάλλον κι εγώ…
Σηκώνομαι και πλησιάζω προς το ενυδρείο μου. Είναι πανέμορφη η ζωή εκεί μέσα. Θα ήθελα να γίνω μικρούλα, τόση δα, και να μπορώ να κολυμπήσω κι εγώ ανάμεσα στον ροζ Ψαροφιλάκι, στον Μικρό Γενναίο, στον Γκόντζο και στη γκόμενά του και ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα ψάρια που ακόμα δεν έχουν όνομα ακόμα. Με γαληνεύει τούτος ο υδάτινος κόσμος μου…
Η ώρα πήγε ήδη 09.34. Πρέπει να σηκωθώ από την καρέκλα μου, πρέπει να δραστηριοποιηθώ. Ειδ’ άλλως θα πάει πίσω η εκδρομή μου. Αφήνω τις σκέψεις μου μέσα σε ένα βελούδινο κουτί με ασημένια κλειδαριά κι επιστρέφω στον κόσμο που με ζει. Τον με λίγο ήλιο κόσμο μου, όχι τον βρόχινο, που με βρηκε να χορεύω γυμνή κάτω απο τις μεγάλες στάλες της βροχής στα πιο παράτολμα όνειρά μου, πριν από δυο τρεις μέρες. Έρχεται καλοκαίρι. Ένα όμορφο καλοκαίρι. Ένα καλοκαίρι που θα με βρει σκαρφαλωμένη πάνω στα βράχια της Σαμοθράκης να περιμένω τα πρωτοβρόχια του Οκτώβρη…
Καλώς το Καλοκαιράκι….
Σάββατο 10/05/08 09.39
Σηκώθηκα κι έκανα έναν φραπέ. Παρόμοιο με εκείνον που θα απολαύσω το μεσημέρι στην Χαλκιδική με τη φίλη μου και τον μικρό άντρα της, τον μόλις ενός έτους. Θα καθίσουμε πάνω στην αμμουδιά θα απλώσουμε τα πόδια μας πάνω σε καμιά ξεχασμένη, από πέρσι, σεσλόνγ και θα πίνουμε καφέ σιωπηλές θαυμάζοντας τη θαρραλέα θάλασσα της Καλλιθέας, μια που εκείνη έμεινε εκεί όλο το Χειμώνα με το κρύο. Θα ανακατεύουμε τα παγάκια μέσα στο μεγάλο γυάλινο ποτήρι μας και η κάθε μια θα χάνεται στον κόσμο της…
Χαμογελώ ακούγοντας το πρώτο τραγούδι για σήμερα. Είναι λίγο έντονο και λυτρωτικό. Μου θυμίζει εμένα χτες το απόγευμα που ανέβηκα γοργά τις σκάλες, σχεδόν τρέχοντας, να φτάσω στα αποδυτήρια του 2ου ορόφου να πετάξω τη μπλε στολή και τα σαμπώ μου για να βάλω τα μαύρα ρούχα μου και να ανέβω πάνω στις ψηλοτάκουνες μαύρες γόβες μου. Ήθελα να φύγω χτες. Να φύγω, να χαθώ. Να κρυφτώ από όλα τα μάτια, ακόμα κι από εκείνα τα πράσινα, που αγαπώ πολύ, και που με κοιτούσαν παραπονεμένα χτες το μεσημέρι. Θα επιστρέψω μετά από δέκα μέρες. Μάλλον θα με επιθυμήσουν. Μάλλον κι εγώ…
Σηκώνομαι και πλησιάζω προς το ενυδρείο μου. Είναι πανέμορφη η ζωή εκεί μέσα. Θα ήθελα να γίνω μικρούλα, τόση δα, και να μπορώ να κολυμπήσω κι εγώ ανάμεσα στον ροζ Ψαροφιλάκι, στον Μικρό Γενναίο, στον Γκόντζο και στη γκόμενά του και ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα ψάρια που ακόμα δεν έχουν όνομα ακόμα. Με γαληνεύει τούτος ο υδάτινος κόσμος μου…
Η ώρα πήγε ήδη 09.34. Πρέπει να σηκωθώ από την καρέκλα μου, πρέπει να δραστηριοποιηθώ. Ειδ’ άλλως θα πάει πίσω η εκδρομή μου. Αφήνω τις σκέψεις μου μέσα σε ένα βελούδινο κουτί με ασημένια κλειδαριά κι επιστρέφω στον κόσμο που με ζει. Τον με λίγο ήλιο κόσμο μου, όχι τον βρόχινο, που με βρηκε να χορεύω γυμνή κάτω απο τις μεγάλες στάλες της βροχής στα πιο παράτολμα όνειρά μου, πριν από δυο τρεις μέρες. Έρχεται καλοκαίρι. Ένα όμορφο καλοκαίρι. Ένα καλοκαίρι που θα με βρει σκαρφαλωμένη πάνω στα βράχια της Σαμοθράκης να περιμένω τα πρωτοβρόχια του Οκτώβρη…
Καλώς το Καλοκαιράκι….
Σάββατο 10/05/08 09.39
φωτό:http://p0rg.deviantart.com/art/waiting-for-summer-79025346
