Τριακόσιες εξήντα πέντε μέρες πριν, εννιά το πρωί στο αεροδρόμιο ‘‘Μακεδονία’’ να περνάς δήθεν αδιάφορα από δίπλα μου κι εγώ να ‘‘πιάνω’’ τη πολύχρωμη αύρα σου με την άκρη του ματιού μου. Το κεφάλι μου εκτοξεύτηκε στο άπειρο κι εγώ έμεινα παραδομένη μέσα στα χέρια σου.-Κάνε με ό,τι θες…
Τριακόσιες εξήντα πέντε μέρες πλήν δεκατέσσερις. Και τα πρώτα χιλιόμετρα γράφονται στην Εθνική Αθηνών Θεσσαλονίκης και όλο πίσω. Κι έπειτα κι άλλα. Κι άλλα. Ως τα Χριστούγεννα…
Ο Αη Βασίλης με μάλωσε πέρυσι λίγο πριν η χρονιά αλλάξει. Μα του έκανα νάζια και ξεθύμωσε. Ξέφυγα από το θυμό του κι εκείνος δε μου το κράτησε. Μου έκανε δώρο δυο γυάλινες μπάλες, έναν τάρανδο κι ένα τρενάκι να ταξιδεύω στο χρόνο…
Κι έπειτα κι άλλα χιλιόμετρα. Η αγάπη πλήρωνε διόδια μέχρι να εκπληρωθεί για μήνες. Ολοκληρωνόταν κι έφευγε και ταξίδευε και χανόταν μέσα στη μοναξιά της Εθνικής…
Τριακόσιες εξήντα πέντε μέρες πλην εκατόν είκοσι. Και ήρθε ο Μάρτιος. Κι εγώ ετοίμασα βαλίτσες και τις γέμισα με δεκατέσσερις μέρες. Κι αφού πέρασαν κι αυτές ξαναγύρισα στο δρόμο. Και τα φώτα της Εθνικής πονούσαν τα μάτια μου και το αμάξι βογκούσε από τα φορτωμένα αντικείμενα μιας ζωής που έφυγε και ξαναγεννήθηκε σε άλλη πόλη.
Τριακόσιες εξήντα πέντε μέρες πλην διακόσιες. Και ήρθε και ο Απρίλιος. Και τα χιλιόμετρα μηδενίστηκαν. Και τα πράγματα άλλαξαν σπίτι. Και το σπίτι άλλαξε χρώμα. Και ξεκίνησαν οι διακοπές. Από τον Απρίλιο. Και ακόμα δε τελείωσαν…
Τριακόσιες εξήντα πέντε μέρες πλην μηδέν. Ταξιδεύω στο διπλανό σου κάθισμα και ακόμα δε ξέρω πόσο μακριά μπορεί να μας πάει η Αγάπη…. Ακόμα σαν πριν. Μόνο ο Έρωτάς μου άλλαξε. Έγινε μεγαλύτερος…
Σάββατο 07/11/09 13.33
Φώτο: http://strawberry93oo.deviantart.com/art/Freedom-80151732
