Σκονισμένες αναμνήσεις μιας ζωής που έζησα μα δε θυμάμαι καν. Βρέθηκαν μπροστά μου από μια συνωμοσία Συμπαντική μια που το προηγούμενο βράδυ προσπαθούσα να θυμηθώ ερωτευμένους ανθρώπους που δεν ήξερα πως θα μπορούσαν να είναι. Λες και δεν έζησα ποτέ μαζί τους. Λες και δε μεγάλωσα ποτέ πλάι τους. Και ήρθαν οι φωτογραφίες εκείνης της εποχής να μου δείξουν πως μοιραστήκαμε όχι αναμνήσεις μα ζωές…
Κιτρινισμένες ξέθωρες ζωές, αποτυπωμένες στιγμές πάνω σε φωτογραφικό χαρτί μιας δεκαετίας που μόλις είχε ξημερώσει για ‘μένα. Άλλη μόδα, άλλη ζωή, άλλες σκέψεις. Πρόσωπα εφηβικά που τα βλέπω να γερνούν μέρα με τη μέρα. Λάμψεις που θάμπωσαν. Χαμόγελα που έθλιψαν. Ματιές που από φως γέμισαν σκοτάδι και δάκρυα. Κι εγώ κάπου εκεί, λίγο καιρό αργότερα, μέσα σε μωρουδίστικα φορμάκια να βρίσκομαι σε αγκαλιές που είχα ξεχάσει πως υπήρξαν. Μέσα στα χέρια ανθρώπων νέων που με χαμόγελα με σήκωναν ψηλά και χαμογελούσαν από λαχτάρα να μου πουν πως αγαπούν μα λέξεις δεν έβγαιναν… οι φωτογραφίες είναι βουβές…
Ευχαριστώ που μου έδειξες αυτή τη ζωή. Είναι περίεργο, μα όσο τις κοιτούσα, τόσο θυμόμουνα. Λες και ήμουν υπνωτισμένη και θυμόμουν στιγμιότυπα προηγούμενης ζωής. Μου θύμισες πως υπάρχω επειδή η Αγάπη μεγαλούργησε άλλη μια φορά δίνοντας λάμψεις και φως. Κι ας ξεθώριασαν οι λάμψεις. Κι ας έσβησαν τα φώτα της παράστασης…
03/03/08 09.19
φωτο:http://timseward.deviantart.com/art/red-vase-19441956
Κιτρινισμένες ξέθωρες ζωές, αποτυπωμένες στιγμές πάνω σε φωτογραφικό χαρτί μιας δεκαετίας που μόλις είχε ξημερώσει για ‘μένα. Άλλη μόδα, άλλη ζωή, άλλες σκέψεις. Πρόσωπα εφηβικά που τα βλέπω να γερνούν μέρα με τη μέρα. Λάμψεις που θάμπωσαν. Χαμόγελα που έθλιψαν. Ματιές που από φως γέμισαν σκοτάδι και δάκρυα. Κι εγώ κάπου εκεί, λίγο καιρό αργότερα, μέσα σε μωρουδίστικα φορμάκια να βρίσκομαι σε αγκαλιές που είχα ξεχάσει πως υπήρξαν. Μέσα στα χέρια ανθρώπων νέων που με χαμόγελα με σήκωναν ψηλά και χαμογελούσαν από λαχτάρα να μου πουν πως αγαπούν μα λέξεις δεν έβγαιναν… οι φωτογραφίες είναι βουβές…
Ευχαριστώ που μου έδειξες αυτή τη ζωή. Είναι περίεργο, μα όσο τις κοιτούσα, τόσο θυμόμουνα. Λες και ήμουν υπνωτισμένη και θυμόμουν στιγμιότυπα προηγούμενης ζωής. Μου θύμισες πως υπάρχω επειδή η Αγάπη μεγαλούργησε άλλη μια φορά δίνοντας λάμψεις και φως. Κι ας ξεθώριασαν οι λάμψεις. Κι ας έσβησαν τα φώτα της παράστασης…
03/03/08 09.19
φωτο:http://timseward.deviantart.com/art/red-vase-19441956
