Πόσα Αντίο μου απομένουν να ξοδέψω;
Θα χαλάσω το ένα απο αυτά για να με ξεφορτωθώ. Τόσοι μήνες στα σκοτάδια και
γεννήθηκα πολύχρωμη. Τώρα που έφυγε η ντεθίλα απο πάνω μου και απο μέσα μου, θα
έρθω να σου συστηθώ απο την αρχή. Με λένε Μαρία. Θα σ' αγαπάω απο την αρχή. Θα
δεις τα μάτια μου και θα αναγνωρίσεις την άυλη μου ύπαρξη. Θα μ' αγαπάς κι εσύ
απο την αρχή. Κι έτσι κάθε Άνοιξη θα συστηνόμαστε ξανά. Θα ερωτευόμαστε με
πάθος μέχρι κάθε επόμενη Άνοιξη που θα ξαναερωτευτούμε. Ντρέπομαι να σου πω πως σ' ερωτεύτηκα
απο την αρχή. Θα με πάρεις στο ψιλό και θα συνοφρυωθώ πάλι θα χτυπήσω το πόδι
στο πάτωμα, θα σταυρώσω τα χέρια μου κάτω απο το στήθος μου και θα σου γυρίσω
τον κώλο μου ενώ θα κουνιέμαι πάνω κάτω σαν σεισμός τεκτονικός. Θα γελάς και θα
με πειράζεις στον ώμο κι εγώ θα κάνω νάζια, θα κουνιέμαι κι άλλο πάνω κάτω κι
εσύ θα εστιάσεις στους γοφούς μου· τελικά το ξέρω πως κοιτάς τον κώλο
μου όταν κουνιέμαι έτσι. Μάης μπήκε, χαμπάρι δε πήρα πότε απαλλάχτηκα απο τα
χειμωνιάτικα, ήμουν απορροφημένη στο να σου κουνιέμαι. Μα περισσότερο
απολαμβάνεις όταν γίνομαι η ίδια σεισμός κι εγώ απολαμβάνω όταν έρχεσαι απο
πίσω μου και βάζεις τα χέρια σου γύρω μου, τις χούφτες σου στα στήθη μου και το
μάγουλό σου πάνω στην πλάτη μου. Και φωλιάζεις ακίνητα ανάμεσα στις ωμοπλάτες μου.
Δεν είμαι σαν τις άλλες που έζησες εγώ. Εγώ είμαι ξελογιάστρα και κουνίστρω,
έτσι μ' έλεγε η γιαγιά όταν ζούσε. Θυμάμαι τόσο το "η σωστή γυναίκα,
πρέπει να είναι νοικοκυρά στην κουζίνα της, κυρία στο σαλόνι της και πουτάνα
στο κρεβάτι της" που νομίζω πως θα το πω κι εγώ στη δική μου κόρη για να
μη χαθεί ο ήχος της γιαγιάς στο υποσυνείδητό μου. Εγώ, δε φοβάμαι να ξοδεύω τα
αντίο μου. Εμένα, δε με νοιάζει να στραπατσάρω τις εικόνες μου γκρεμίζοντας τες
σε κενά. Έχω τα τσιγάρα της απελπισίας κρυμμένα στο πρώτο συρτάρι. Δε ξέρω τί
θα έκανα χωρίς αυτά. Θα ένιωθα να στάζω απελπισμένα και να ξοδεύομαι. Ευτυχώς
υπάρχουν και ξεφυσάω απελπισίες μπλεγμένες με πίσσα και νικοτίνη. Νυστάζω τα
μάτια μου. Κοιμήθηκα δίχως να θυμάμαι το που και το πως και ξύπνησα λίγο πριν
τις οκτώ στα κρυφά. Μου αρέσει να βάζω τα δάχτυλά μου στον αφαλό μου και μετά
απο εκεί μέσα στα σπλάχνα μου. Και ανάλογα με τη διάθεσή μου να ξεριζώνομαι ή
να θεραπεύομαι. Σήμερα θέλω αγκαλίτσες και φιλάκια πριν το πρωινό ξύπνημα. Έτσι
για να γίνω χαζορομαντική και γλυκανάλατη σαν όλες εκείνες που κρίνω παρομοίως.
Καμιά φορά μου αρέσει να γίνομαι κάτι απο αυτό που απεχθάνομαι μόνο και μόνο
για να επιβεβαιώνω την επιλογή μου να μην είμαι. Σε περίπτωση λάθους οι αλλαγές
δεν γίνονται αποδεκτές...
πόσο αλλόκοτο
μου φαίνεται
τόσο
χρώμα...
