Βράδυ Σαββάτου με ήχους από πονεμένες φωνές που κλαίνε, με κορμί να παραπαίει από την κούραση προχωρώ και βγαίνω σε έναν αέρα δροσερό να κάνω τσιγάρο. Ιδρωμένη από το τρέξιμο της δουλειάς, ένιωσα το σώμα μου να ανατριχιάζει από το κρύο, μα σαν ναρκομανής που ζητά τη δόση του, έμεινα εκεί μέχρι εκείνο να καεί στα δάχτυλά μου…
Μια φωνή κάλεσε το όνομά μου και βρέθηκα απέναντι από δύο γνώριμα μάτια να μου χαμογελάνε, που είχα καιρό να τα δω να με χαϊδεύουν… «Γεια….»
Ήρθες και στάθηκες δίπλα μου σαν παρουσία από κάποιο όνειρο παιδικό που είχα να δω από τότε. Έμεινα δίπλα σου αφήνοντας το μυαλό μου να ξελογιάζεται μέσα στον ήχο της φωνής σου. Και ομιλίες….
Το κρύο με διαπέρασε. Ήρθες κι έμεινες δίπλα μου, τύλιξες τα γυμνά μου χέρια με τα δικά σου κι έτσι κρατώντας με, με πήρες προς τα μέσα και με περπάτησες σε σκοτεινούς διαδρόμους μέχρι το τέρμα αυτών…
Μου ζήτησες να βάλω τα χέρια μου πάνω σου. Χάρηκα που ένοιωσες τη ζεστασιά τους, χάρηκα που ένιωθες παραδομένος σε αυτά, χάρηκα που ένιωσες καλύτερα. Δε μιλούσες… μόνο ένοιωθες τη ζέστη που έβγαινε από μέσα μου και κατέληγε στα χέρια μου δίνοντας σου ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει, ό,τι πολυτιμότερο είχα να σου δώσω… ζεστασιά αγάπης πάνω στον πονεμένο σου ώμο…
Πόσο μικρός φαίνεται ο κόσμος σήμερα το βράδυ μέσα από τα μάτια μιας μικρής πόλης που ολοφώτιστη απλώνεται μπροστά στα μάτια μας… πόσο θαμπά είναι τα φώτα της, μπροστά στις λάμψεις των δικών μας ματιών… είσαι καλύτερα.. κι εγώ ακόμα πιο καλά που σε φρόντισα απόψε…
Σηκώθηκες όρθιος. Στάθηκες απέναντι μου και για λίγα δευτερόλεπτα νομίζω πως ο χρόνος έμεινε εκεί, στάσιμος, να μας κάνει για λίγο τη χάρη να απολαύσουμε αυτό το αντίκρισμα. Ωκεανός τα μάτια σου και βούλιαξα μέσα τους κολυμπώντας γυμνή στα πεντακάθαρα κρυσταλλένια νερά του. Έσκυψες και ακούμπησες τα χείλη σου πάνω στα δικά μου και άφησες ένα απαλό, τρυφερό, υπέροχο, υγρό φιλί. «Ευχαριστώ…»
Είδα τη λευκή φιγούρα σου να χάνεται καθώς το ημίφως ακουμπούσε πάνω σου και το απορροφούσε ολόκληρη σου η ύπαρξη…
-Καληνύχτα Μαρία…
-Καληνύχτα Μίλτο…
Κυριακή 16/03/08 08.47
Μια φωνή κάλεσε το όνομά μου και βρέθηκα απέναντι από δύο γνώριμα μάτια να μου χαμογελάνε, που είχα καιρό να τα δω να με χαϊδεύουν… «Γεια….»
Ήρθες και στάθηκες δίπλα μου σαν παρουσία από κάποιο όνειρο παιδικό που είχα να δω από τότε. Έμεινα δίπλα σου αφήνοντας το μυαλό μου να ξελογιάζεται μέσα στον ήχο της φωνής σου. Και ομιλίες….
Το κρύο με διαπέρασε. Ήρθες κι έμεινες δίπλα μου, τύλιξες τα γυμνά μου χέρια με τα δικά σου κι έτσι κρατώντας με, με πήρες προς τα μέσα και με περπάτησες σε σκοτεινούς διαδρόμους μέχρι το τέρμα αυτών…
Μου ζήτησες να βάλω τα χέρια μου πάνω σου. Χάρηκα που ένοιωσες τη ζεστασιά τους, χάρηκα που ένιωθες παραδομένος σε αυτά, χάρηκα που ένιωσες καλύτερα. Δε μιλούσες… μόνο ένοιωθες τη ζέστη που έβγαινε από μέσα μου και κατέληγε στα χέρια μου δίνοντας σου ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει, ό,τι πολυτιμότερο είχα να σου δώσω… ζεστασιά αγάπης πάνω στον πονεμένο σου ώμο…
Πόσο μικρός φαίνεται ο κόσμος σήμερα το βράδυ μέσα από τα μάτια μιας μικρής πόλης που ολοφώτιστη απλώνεται μπροστά στα μάτια μας… πόσο θαμπά είναι τα φώτα της, μπροστά στις λάμψεις των δικών μας ματιών… είσαι καλύτερα.. κι εγώ ακόμα πιο καλά που σε φρόντισα απόψε…
Σηκώθηκες όρθιος. Στάθηκες απέναντι μου και για λίγα δευτερόλεπτα νομίζω πως ο χρόνος έμεινε εκεί, στάσιμος, να μας κάνει για λίγο τη χάρη να απολαύσουμε αυτό το αντίκρισμα. Ωκεανός τα μάτια σου και βούλιαξα μέσα τους κολυμπώντας γυμνή στα πεντακάθαρα κρυσταλλένια νερά του. Έσκυψες και ακούμπησες τα χείλη σου πάνω στα δικά μου και άφησες ένα απαλό, τρυφερό, υπέροχο, υγρό φιλί. «Ευχαριστώ…»
Είδα τη λευκή φιγούρα σου να χάνεται καθώς το ημίφως ακουμπούσε πάνω σου και το απορροφούσε ολόκληρη σου η ύπαρξη…
-Καληνύχτα Μαρία…
-Καληνύχτα Μίλτο…
Κυριακή 16/03/08 08.47
φωτό:http://tonyr.deviantart.com/art/Healing-Hand-126096962http://tonyr.deviantart.com/art/Healing-Hand-126096962/
