Αλλάζεις, αν και αυτό δεν είναι κάτι που με ενοχλεί. Το αντίθετο θα έλεγα.. μου αρέσει να σε κοιτάζω όσο εσύ βρίσκεις τον δρόμο σου, ακόμα και αν αυτός σε παίρνει μακριά μου. Η αγάπη είναι ανιδιοτέλεια. Άλλωστε έτσι δε σε αγάπησα ως τώρα; Χωρίς θυμούς, εγωισμούς, ανασφάλειες. Ο καθένας βρίσκει τον δικό του δρόμο. Έτσι κι εγώ πλησιάζω στην αφετηρία του δικού μου σιγά σιγά. Δε ξέρω αν συναντιέται κάπου με τον δικό σου σε κάποιο σταυροδρόμι. Μπορεί και όχι. Αυτό όμως δε σημαίνει πως δε μπορούμε να είμαστε μαζί.
Τα όριά σου ίσως να είναι διαφορετικά από τα δικά μου και για ‘μενα η ελευθερία να εκφράζεται μέσα από διαφορετικά πράγματα. Εγώ νιώθω ελεύθερη. Δε ξέρω αν είμαι. Νιώθω όμως. Εσύ;
Δε θέλω το βήμα μου διπλά στο δικό σου δρομολογώντας το. Ούτε το δικό σου πλάι μου με αυτόν τον τρόπο. Θέλω απλά να πορευτούμε μαζί γιατί έτσι έπρεπε να γίνει. Όπου και να πας, ότι και να διαλέξεις ξέρεις πως δε θα χάσεις ούτε για μια στιγμή την πρώτη θέση στην καρδιά μου στην κατηγορία σου. Απλά.. να μη ξεχάσεις να περνάς όμορφα εκεί που θα βρεθείς…
Σαν γράμμα αποχαιρετισμού μου κάνει όλο αυτό. Δε ξέρω αν είναι έτσι. Νιώθω να τρέχει θλίψη από τα μάτια μου. Νιώθω το κορμί μου γεμάτο από αυτή. Δεν είμαι στεναχωρημένη. Θλιμμένη είμαι. Θλιμμένη που νιώθω την ανεπάρκεια να αντιμετωπίσουμε όλη την ομορφάδα της ζωής μας. Δε βαριέσαι…ίσως ήταν πολύ μεγάλο για τα μέτρα μας…
Βγήκα στο μπαλκόνι μου. Έχει πολύ ομίχλη έξω. Όπως και την προχτεσινή νύχτα. Βρήκα ευκαιρία να μείνω εκεί, πίσω από το «παραβάν» αυτής, που με κόβει από τον υπόλοιπο κόσμο. Βγήκα στον αέρα να γεμίσω τα πνευμόνια μου με ζωή έχοντας το πλεονέκτημα να είμαι αόρατη…
Τα όριά σου ίσως να είναι διαφορετικά από τα δικά μου και για ‘μενα η ελευθερία να εκφράζεται μέσα από διαφορετικά πράγματα. Εγώ νιώθω ελεύθερη. Δε ξέρω αν είμαι. Νιώθω όμως. Εσύ;
Δε θέλω το βήμα μου διπλά στο δικό σου δρομολογώντας το. Ούτε το δικό σου πλάι μου με αυτόν τον τρόπο. Θέλω απλά να πορευτούμε μαζί γιατί έτσι έπρεπε να γίνει. Όπου και να πας, ότι και να διαλέξεις ξέρεις πως δε θα χάσεις ούτε για μια στιγμή την πρώτη θέση στην καρδιά μου στην κατηγορία σου. Απλά.. να μη ξεχάσεις να περνάς όμορφα εκεί που θα βρεθείς…
Σαν γράμμα αποχαιρετισμού μου κάνει όλο αυτό. Δε ξέρω αν είναι έτσι. Νιώθω να τρέχει θλίψη από τα μάτια μου. Νιώθω το κορμί μου γεμάτο από αυτή. Δεν είμαι στεναχωρημένη. Θλιμμένη είμαι. Θλιμμένη που νιώθω την ανεπάρκεια να αντιμετωπίσουμε όλη την ομορφάδα της ζωής μας. Δε βαριέσαι…ίσως ήταν πολύ μεγάλο για τα μέτρα μας…
Βγήκα στο μπαλκόνι μου. Έχει πολύ ομίχλη έξω. Όπως και την προχτεσινή νύχτα. Βρήκα ευκαιρία να μείνω εκεί, πίσω από το «παραβάν» αυτής, που με κόβει από τον υπόλοιπο κόσμο. Βγήκα στον αέρα να γεμίσω τα πνευμόνια μου με ζωή έχοντας το πλεονέκτημα να είμαι αόρατη…
Μόνο για σήμερα δε θυμώνω.
Μόνο για σήμερα δεν ανησυχώ.
Μόνο για σήμερα δείχνω εκτίμηση.
Μόνο για σήμερα δουλεύω σκληρά με τον εαυτό μου.
Μόνο για σήμερα δείχνω καλοσύνη στους άλλους.
Μόνο για σήμερα δείχνω εκτίμηση.
Μόνο για σήμερα δουλεύω σκληρά με τον εαυτό μου.
Μόνο για σήμερα δείχνω καλοσύνη στους άλλους.
φωτο:http://mejjad.deviantart.com/art/friends-21287748
