"Θα ήθελα τόσο πολύ να σ' εντυπωσιάσω, η μοναδική μας νύχτα ήταν ξαφνική και σύντομη, σαν μια μπόρα... ούτε που πρόλαβα αρχίσω, ούτε που πρόλαβα να σου πω τη μοναδική μου ιδιότητα: Είμαι συλλέκτης. Μαζεύω το πιο σκληρό και άγριο πράγμα του κόσμου. Στιγμές... έτσι κι αλλιώς τα πράγματα θα κυλίσουν όπως θέλουν αυτά. Η ζωή ξέρει..."
Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός βγαίνει απ’ τα πιο σφιγμένα χείλη
Σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει
Αν είσαι μονός, αν είσαι αδύναμος η χαραυγή θα σε ξεκάνει
Έχει το μύρο, έχει τη σιγαλιά, έχει τον ήλιο τον αλάνη
Καινούρια μέρα, καινούριος ποταμός, στις εκβολές του θα προσφέρει
Όσα χαθήκαν όσα ξεχαστήκαν κι όσα γι' αυτά κανείς δε ξέρει
Πίσω απ’ τους λόφους, πίσω απ’ τα βλέφαρα υπάρχει τόπος και για ‘σένα
Χωρίς βαστίλη χωρίς ανάθεμα χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα
Νυσταγμένη καλημέρα και χασμουρημένη καλή βδομάδα στο ταλαίπωρο κορμί μου πιτσιλώντας με νερό στο πρόσωπο τον εαυτό μου για να ανοίξει πέρα από τα μάτια του προσώπου και τα μάτια της ψυχής του…
Δευτέρα 25/02/08 06.49
