Χάνεσαι σαν άνεμος που δε ψάχνω να βρω πια για ν’ αναπνεύσω. Έπειτα εμφανίζεσαι μπροστά μου ξαφνικά σαν σταγόνα βροχής ένα καυτό καλοκαιρινό μεσημέρι που ακουμπά στο πρόσωπό μου και με ξαφνιάζει. Με πλησιάζεις σαν ταξιδιώτης που έχασε τον προορισμό του και θέλει μια παρέα να περάσει τη μοναχική νύχτα του στο άγνωστο… και μετά… κατοικώ μες τη βρόχινη σταγόνα μέχρι και να εξατμιστεί και να γίνει και πάλι αέρας……ως την επόμενη φορά…
Το πρώτο φιλί έχει γεύση ζουμερού φρούτου. Γεμίζει το στόμα με χυμό τόσο γλυκό που δε θες να σταματήσεις να ρουφάς τη γεύση του. Η υφή του στη γλώσσα είναι τραγανιστή και υγρή…
…είναι δροσιά αναπάντεχη στα χείλη κι όσο αδηφάγα κατεβαίνει προς τα μέσα σου γίνεται κάψιμο που νιώθεις το έγκαυμα του μόνο όταν δεις το σημάδι του…
...είναι μοναδικό, σαν βελούδινο φόρεμα που θα φορεθεί μια μόνο φορά, πριν την τελευταία…
…είναι ακριβό, σαν το δαχτυλίδι της γιαγιάς που σου χαρίστηκε για κάποιον σημαντικό…
…είναι μονάκριβο, σαν την αγάπη της Φύσης για την πρώτη Ανοιξιάτικη βροχή που θα δώσει ζωή ξανά και ξανά και ξανά μέχρι το τέλος της ζωής…
…είναι μαγικό, σαν το πρώτο άνθος που φυτρώνει πάνω στον μίσχο του λουλουδιού για πρώτη φορά…
…έχει μυρωδιά νυχτολούλουδου…
…και λάμψη φεγγαρόσκονης…
Το πρώτο φιλί είναι πάντα σημαντικό… όσο και το τελευταίο…
-Θέλω να φύγεις...
-Γιατί;
-Η απουσία σου είναι ζωγραφιά όμορφα θλιμμένη...
-Μαρία...
-Κρύψου από ‘ μένα Μίλτο...
Τετάρτη 21/05/08 14.06
