Σου μιλώ, μ’ ακούς; Σου ψυθιρίζω μικρές λεξούλες, τις βάζω στις παλάμες μου, τις πλάθω, τις κάνω μια μικρή μπαλίτσα που τη φυλάω για να την αφήσω στα χέρια σου. Φτιάχνω ένα γλυκό από αυτές, τις πασπαλίζω με κανέλα και τις στολίζω με μικρά κλαδάκια γαρύφαλλου και το κρατώ για έκπληξη που θα ανοίξει μπρος στα μάτια σου στα πιο όμορφα Χριστούγεννα της ζωής μου που ακόμα δεν ήρθαν.

Να σου πω τα νέα μου; Φτιάχνω μια γωνιά στο σπίτι για να κρύβεσαι τις ώρες που θα λείπεις. Θα τη στολίσω με λαμπιόνια και γκι. Και όταν τα Χριστούγεννα περάσουν, θα τη ζωγραφίζω με τα πιο όμορφα χρώματα που θα κλέψω ένα βράδυ όταν κοιμάσαι δίπλα μου από τον καμβά σου…

Θέλω να γίνω ταξιδιάρα Λιβελούλα, να διανύω τα χιλιόμετρα του αποχωρισμού, να βραχώ από πολύχρωμες βρόχινες ψιχάλες, να καθήσω στο δάχτυλό σου να ξεκουραστώ, κι έπειτα να γίνω ζωγραφιά στον ώμο σου. Να μπω στο κορμί σου να αφήσω το σημάδι του περάσματός μου από τα λευκά σου όνειρα. Να γεμίσω τη μια και μοναδική μέρα της ζωής μου από αιώνες της δική σου τραμπαλίζοντας πάνω σε βρεγμένα φύλα. Να μείνω εκεί και να σωπάσω μέχρι οι στιγμές μου να γίνουν λιγοστές και να πεθάνω πάνω στο νύχι σου…

Σε ζωγραφίζω με κάρβουνο πάνω σ’ ένα φύλο από το πρόχειρο τετράδιο του μυαλού μου. Τραβώ γραμμές καμπυλωτές για να σχηματίσω το χαμόγελό σου. Δημιουργώ βάθος για να πιάσω τη ματιά σου. Φτιάχνω μικρές γραμμές για να ζωγραφίσω τις βλεφαρίδες σου. Και σε κρατώ εκεί…

Δροσερό φιλί της λησμονιάς…

Σε ψάχνω σαν το νεογέννητο το στήθος της μητέρας....

Φωτό: http://nenya.deviantart.com/art/Dragonfly-Words-291833
Παρασκευή 05/12/08 12.01