Η αγάπη είναι μαλακή σαν σύννεφο.. ακουμπάει πάνω σου χωρίς να σε πληγώνει. Και όταν κλαίει, γίνεται βροχή που πέφτει προσπαθώντας να σβήσει τα δυο κορμιά που καίγονται από πάθος…

Κάνει κρύο σήμερα και ο ήλιος απλά σουλατσάρει σε έναν κόσμο παγωμένο. Τα δάχτυλά μου μοιάζουν με ξύλα που προσπαθούν να χτυπήσουν γράμματα σε ένα λερωμένο πληκτρολόγιο, μπας και δημιουργηθεί μια λέξη. Το γραφείο, σε πλήρη αταξία και αυτό, δεν έχει χώρο να ακουμπήσω δυο σκέψεις από εκείνες τις λάμπουσες που δε χρειάζονται τον ήλιο για να φέξουν ή να ζεστάνουν. Και το μυαλό όπως το γραφείο μου. Ακατάστατο και κρύο. Κι έχω κι αυτή τη συνήθεια τελευταία να περπατάω ξυπόλητη στα παγωμένα μάρμαρα του σπιτιού…

Έχει μπολιαστεί ο νους με ανασφάλειες πόνου. Αν σου πω πως θέλω να μείνω μαζί σου μέσα σε μια ζωγραφιά με αποτυπωμένες τις μορφές μας για πάντα, θα με συγχωρέσεις;

Φωτό: http://hesalainen.deviantart.com/art/Getting-cold-110566237
Παρασκευή και 13 Φλεβάρη στις 10.40