Τι μαλακία είναι αυτό μέσα στο σαλόνι μου;
Κυνηγάω τις ηλιαχτίδες με το σκουπόξυλο και κλείνω το πατζούρι από το παράθυρο του σαλονιού. Κι εκείνος τρυπώνει από τις ανοιχτές γρίλιες κι εγώ, φωτοφοβική, τρέχω να κλείσω ακόμα και αυτές. Για πείσμα σου, ήλιε, θ’ ανάψω το τζάκι απόψε…
…απόψε που εφημερεύω. Δε θέλω να ξεκουνηθώ, μόλις έβαλα τις πιτζάμες μου και φόρεσα στα πόδια μου χνουδωτές παντόφλες. Θέλω να βάλω τις βελέντζες, τ’ ακούς ή πρέπει να ουρλιάξω κατευθείαν στο μυαλό σου για να με ακούσεις;
Σε ακούω να φωνάζεις συνεχόμενα ‘‘πουτάνα’’ κι εγώ χαμογελάω. Σε παρατηρώ να τακτοποιείς τα ξύλα και να βάζεις την πρώτη φωτιά του χειμώνα. Η ώρα είναι επτά και εικοσιοκτώ και είναι νύχτα κι εγώ θα φύγω σε λίγο να συναντήσω εκείνη την κυρία που το όνομά της είναι Αϋπνία νομίζω. Κι εγώ θα της ρίχνω βογκητά από επαναλαμβανόμενους οργασμούς να θιχτεί, να ξινίσει τη μούρη της, να κοιτάξει στραβά και να φύγει για να κοιμηθεί λίγο το κορμάκι μου. Μερικές φορές βέβαια, είναι πιο ξετσίπωτη από ‘μένα και στέκεται εκεί, μπάστακας, και αν δε χωθώ κάτω από την μπεζ κουβέρτα μου δε φεύγει. Στοιχειώνει το δωμάτιο της εφημερίας και κυκλοφορεί ακόμα και ανάμεσα στις ίνες της κουρτίνας.
Το τζάκι άναψε. Οι πορτοκαλί πιτζάμες μου ταιριάζουν με τις καφέ παντόφλες μου και τις κόκκινες κάλτσες μου. Ο Προκόπης είναι ό,τι μου απόμεινε από ψαροσυντροφιά κι εσύ, καλέ μου, που μέσα στα μάτια σου καίγεται η πρώτη σπίθα που ανάβει τα ξύλα. Τη Δευτέρα θα πάω να σημαδέψω το δεξί μου γόνατο. Ξέρεις που; Εκεί στην άρθρωση από πίσω και προς τα έξω.
Από την Κυριακή το πρωί μέχρι σήμερα το πρωί έκλαιγα κάθε μέρα, μ’ ακούς; Ταξίδευα από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα και πάλι πίσω. Κι έκλαιγα. Και θα κλαίω τόσο ώσπου ν’ ακουστώ. Θα πετάγομαι από το ένα φύλλο της απέναντι λεύκας στο άλλο και θα τινάζομαι στον αέρα και θα πεθαίνω στο κενό. Θέλω να με ακούς. Να ρίχνω νεροψυθίρους στους λοβούς των αυτιών σου και να χύνομαι στον λαιμό σου. Τρίβω τα μάτια μου και κλαίω. Κι άλλο. Και θα λάμψω απόψε το βράδυ και θα φωτίσω τόσο πολύ τα όνειρά σου που θα ξυπνήσεις. Και θα με ψάχνεις. Και τότε, ίσως, ίσως με ακούσεις να σου λέω προστυχόλογα αλλά δε θα με αγγίζεις. Και τότε…
Παρασκευή 08/10/10 07.41
Φώτο: http://akaeya-lovely.deviantart.com/art/Dragonfly-66723541
