Άλλαξε η εποχή και από καλοκαίρι μέσα σε μια μέρα έγινε φθινόπωρο. Υγρό, μελαγχολικό, νοσταλγικό και υπέροχο φθινόπωρο. Η αγαπημένη μου εποχή. Πριν ή μετά την Άνοιξη. Ούτε ξέρω, ούτε δίνω σημασία τι είναι πρώτο, η ομορφιά δεν είναι αγώνας δρόμου.
Πέρασα ανάμεσα από μια μουσική χορωδία με πρώτη φωνή το ‘‘τακ-τακ’’ και δεύτερη τον ήχο που κάνει το κλάμα μιας σταγόνας που πέφτει πάνω στο παρμπρίζ μου. Σταμάτησα στην άκρη σου για να κατέβω στις 07.15 να σου πάρω , σπανακόπιτα, γάλλλα κακάο κι ένα ζεστό κουλούρι για πρωινό. Ήρθα, τρύπωσα στη ζέστη της ανάσας σου και σου είπα ‘‘Καλημέρα… ήρθε η ώρα…’’ και κούρνιασα κι εγώ για λίγο μέσα στο ‘‘….μμμ….’’ της συμφωνίας σου και ανατρίχιασα. Δε θα κοιμηθώ. Θα περιμένω να φάμε μαζί το κουλούρι μας κι έπειτα σαν φύγεις, θα φύγω κι εγώ σε κάποιο όνειρο, μιας και όταν εφημερεύω τα όνειρα ξεθωριάζουν και ξεχνιούνται με το βίαιο ξύπνημα του τηλεφώνου…

Άλλαξα κι εγώ. Όποτε αλλάζει η εποχή, αλλάζω κι εγώ. Έτσι μετράω κεράκια που σβήνουν, κεράκια που ανάβουν ξανά, πρωτοχρονιές, Χριστούγεννα, βουτιές σε καλοκαιρινές θάλασσες, καφεκίτρινα φύλλα που πέφτουν. Και μεγαλώνω. Και μου αρέσει. Γιατί μεγαλώνω δίπλα σου. Ήθελα κάτι να σου πω, μα θα σου το πω το βράδυ, τη στιγμή που θα μου κάνεις έρωτα και θα χύνομαι στα σεντόνια κάτω από τις μαξιλαροθήκες. Θα κλείσω τα μάτια σου με τα δάχτυλά μου και θα σου το πω. Να μη το δεις. Να το ακούσεις μόνο. Σαν τυφλός εραστής που ψάχνει το άγγιγμα της ανάσας μιας λέξης τρυφερής…

Πέμπτη 17/09/09 12.17
Φώτο: http://nozferatunyx.deviantart.com/art/Autum-53767617