Θα πέσω και θα κοιμηθώ χωρίς
ίχνος αξιοπρέπειας. Θα εξυμνήσω τις ερωτικές μου επιθυμίες σε ονειρώξεις μια
που η μήτρα μου αιμορράγησε νωρίτερα επιστρέφοντας στην αρχική της ημερομηνία.
Μόνο που δε πονάω πια και χτες ένιωσα ανήσυχη για μια στιγμή αλλά σήμερα νιώθω
σαν έφηβη βροχή μέσα μου. Φοβάμαι την έλλειψη της σταγόνας όσο λίγα πράγματα.
Νομίζω πως τότε θα αρχίσω να γερνάω και δεν είμαι έτοιμη ακόμα, η ψυχή μου
είναι μόλις δέκα ετών και δε χόρτασα ακόμα. Μερικές φορές έχω την αίσθηση πως
θα ζήσω πολλά χρόνια γιατί όλα μέσα μου μεγαλώνουν αργά. Έχω να κάνω μια άσκηση
που αναφέρεται στον σκληρό εαυτό μου αλλά φοβάμαι τόσο πολύ να τον αντιμετωπίσω
που όταν θα πρέπει να απολογηθώ, θα πω πως φοβόμουν περισσότερο από όσο πίστευα
τελικά. Ζαλίζομαι. Μέσα στα κλειστά μάτια μου βλέπω αιωρούμενα σκουπίδια που
μόλις πάω να τα κοιτάξω απομακρύνονται. Μέσα σε εικοσιτέσσερις ώρες ξύπνησα δύο
φορές την ίδια ώρα. Για να κοιτάξω μήπως ξύπνησες αλλού. Για να πάρω παυσίπονο.
Μέσα μου λιώνει η ζωή σαν βούτυρο σε μπεν μαρί. Στάζει και χάνεται. Προορίζομαι
γι αυτό και όχι για το άλλο. Όλοι μου λένε το αντίθετο μα δε πιστεύω λέξη. Πείθω
αυτόν που με αντάλλαξε με τον εαυτό μου να με επιστρέψει πίσω γιατί μου λείπει
η γνώση του. Μου έλειψε η φωνή σου όταν μιλάει μόνο για μένα. Όταν μου
αφιερώνεται. Και μερικά διάσπαρτα κομμάτια σκέψης μου έλειψαν να είναι
στοιχισμένα σε σειρά για να βγάζω νόημα. Φοβάμαι μη ξεχάσεις τον τρόπο που
χρωματίζω τα αποσιωπητικά μου. Όταν κουλουριάζομαι, κρυώνω. Όταν κρυώνω, τρέμω.
Όταν τρέμω, στάζω. Κι όταν στάζω, κοκκινίζω μην τυχόν και με καταλάβεις. Κρεμασμένες
οι ελευθερίες μου στα σχοινιά της μπουγάδας. Θα πιώ λίγο από το vivere pericolosamente που έχω στο
ντουλάπι πάνω από τον φούρνο και θα βγω. Θα οδηγήσω με χίλια χιλιόμετρα την ώρα
και σε τριάντα δεύτερα θα βρίσκομαι κάπου γύρω τριγύρω σου. Αλλά δε θα με
αναγνωρίσεις. Θα παρατηρώ μόνο την κίνηση που κάνει το σώμα σου τη στιγμή του
λάθους στην επιθυμία σου να με αγγίξεις για να με κάνεις να τρέμω πάνω σου
βογκώντας. Και όταν φύγεις, θα κουτρουβαλήσω στα πόδια σου. Και όταν πέσεις θα
γνωρίζεις πως τελικά με βρήκες…
…δε φοβάμαι μήπως δε
τα καταφέρω. Φοβάμαι
μη συνηθίσω την
απουσία σου..
