Καμιά φορά συμβαίνει να σε
σκέφτομαι τόσο αφόρητα που το μυαλό μου μουδιάζει. Δεν είσαι εδώ, δεν είσαι
πουθενά, είσαι παντού και ρέεις. Κάποια πράγματα πρέπει να μένουν στο συρτάρι
κρυφά κρυμμένα απο εαυτούς και φτου ξελευθερία όταν ξεχύνονται στο Σύμπαν γιατί
το Σύμπαν είναι ζωή και η ζωή ξέρει. Θέλω να στήσω μια μικρή οικογένεια με ένα
παιδί να τρώει μερέντα με τα χέρια του να γίνεται μούρτζος να γλείφω τα δάχτυλά
του, να γελάμε ως τα χαράματα της καινούριας μας ζωής. Έχω ονειρευτεί τα
πούπουλα με τα οποία ταξιδεύω. Είναι λευκά και απαλά σαν βαμβάκι. Κι εμένα τα
όνειρά μου είναι πάντα σημαντικά γιατί μυρίζουν και οι σημαντικότητες έχουν
μυρωδιά άγριας μέντας...
