Με τα μάτια καρφωμένα στον συννεφιασμένο ουρανό της πόλης μου, διακρίνω χρώματα γνώριμα πίσω από τη θαμπάδα ενός μεγάλου σύννεφου… ο ουρανός μοιάζει σαν να περιμένει τη Γη να κάνει ένα νεύμα για να κλάψει…
Φλερτάροντας ο ήλιος με τη βροχή, μοιάζει αναποφάσιστος… θέλει να κάνει μια βόλτα και σήμερα στον ουρανό μου, μα προτιμά να φλερτάρει με τα σύννεφα παίζοντας μαζί του κρυφτό. Μοιάζουν να χορεύουν μαζί σε έναν χορό γεμάτο ερωτισμό. Έντονο και με πάθος λίγο πριν τη στιγμή της μεγάλης έκρηξης…
Ακουμπισμένη με τα χέρια στα σκονισμένα κάγκελα του μπαλκονιού μου παρατηρώ το ερωτικό παιγνίδι το Ανοιξιάτικο τους. Σκέψεις που ξεπηδούν και περπατούν πάνω σε ξύλινα παλιά σανίδια που τρίζουν, κάνουν έναν θόρυβο που μοιάζει με ρυθμό από αργά βήματα. Πόσο μου έλειψε μια βόλτα στην παραλία!
Με αφημένο το βλέμμα στο άπειρο, αφουγκράζομαι μια φυσική μουσική… Κελαηδίσματα πουλιών που μυρίζουν τη βροχή, πριν ακόμα εκείνη έρθει, μαρτυρούν την αγωνία τους για κρυψώνα πριν τον ερχομό της ή τη χαρά τους για μια αναπάντεχη νεροποντή που θα ξεπλένει λίγο τα φτερά τους για να μπορούν αύριο να πετάξουν πιο ψηλά..
Μπαίνω στο σαλόνι μου και στρίβω τσιγάρο παίρνω και τον έτοιμο καφέ μου και βγαίνω πάλι στην ομορφιά του διαφορετικού που έχει αυτή η μέρα. Το χρώμα της είναι γκριζοκίτρινο που για άλλη μια φορά μαρτυρά το παιγνίδι των δύο εραστών.
Σήμερα η μέρα έχει μια κοσμική ισορροπία. Έχει τόση δροσιά όση για να μη κάνει ζέστη. Τόση όση χρειάζεται για να ξυπνάει τη διάθεση μου. Έχει τόσο φως, όσο χρειάζεται για να μην έχει σκοτεινιά. Τόση φασαρία, όση χρειάζεται για να μη νιώθει κανείς μόνος…
Τιτιβίσματα πουλιών, μυρωδιές Ανοιξιάτικες, χρώματα πολλά… τελικά η Φύση κρύβει απίστευτη μαγεία μέσα της. Άραγε…
…θαβρέξει σήμερα;
Πέμπτη 06/03/08 14.51
Φλερτάροντας ο ήλιος με τη βροχή, μοιάζει αναποφάσιστος… θέλει να κάνει μια βόλτα και σήμερα στον ουρανό μου, μα προτιμά να φλερτάρει με τα σύννεφα παίζοντας μαζί του κρυφτό. Μοιάζουν να χορεύουν μαζί σε έναν χορό γεμάτο ερωτισμό. Έντονο και με πάθος λίγο πριν τη στιγμή της μεγάλης έκρηξης…
Ακουμπισμένη με τα χέρια στα σκονισμένα κάγκελα του μπαλκονιού μου παρατηρώ το ερωτικό παιγνίδι το Ανοιξιάτικο τους. Σκέψεις που ξεπηδούν και περπατούν πάνω σε ξύλινα παλιά σανίδια που τρίζουν, κάνουν έναν θόρυβο που μοιάζει με ρυθμό από αργά βήματα. Πόσο μου έλειψε μια βόλτα στην παραλία!
Με αφημένο το βλέμμα στο άπειρο, αφουγκράζομαι μια φυσική μουσική… Κελαηδίσματα πουλιών που μυρίζουν τη βροχή, πριν ακόμα εκείνη έρθει, μαρτυρούν την αγωνία τους για κρυψώνα πριν τον ερχομό της ή τη χαρά τους για μια αναπάντεχη νεροποντή που θα ξεπλένει λίγο τα φτερά τους για να μπορούν αύριο να πετάξουν πιο ψηλά..
Μπαίνω στο σαλόνι μου και στρίβω τσιγάρο παίρνω και τον έτοιμο καφέ μου και βγαίνω πάλι στην ομορφιά του διαφορετικού που έχει αυτή η μέρα. Το χρώμα της είναι γκριζοκίτρινο που για άλλη μια φορά μαρτυρά το παιγνίδι των δύο εραστών.
Σήμερα η μέρα έχει μια κοσμική ισορροπία. Έχει τόση δροσιά όση για να μη κάνει ζέστη. Τόση όση χρειάζεται για να ξυπνάει τη διάθεση μου. Έχει τόσο φως, όσο χρειάζεται για να μην έχει σκοτεινιά. Τόση φασαρία, όση χρειάζεται για να μη νιώθει κανείς μόνος…
Τιτιβίσματα πουλιών, μυρωδιές Ανοιξιάτικες, χρώματα πολλά… τελικά η Φύση κρύβει απίστευτη μαγεία μέσα της. Άραγε…
…θαβρέξει σήμερα;
Πέμπτη 06/03/08 14.51
φωτό:hhttp://r-assumpcao.deviantart.com/art/Only-when-it-s-raining-179307922
