Βγήκα για λίγο στο μπαλκόνι μου. Έστριψα ένα τσιγάρο και το άναψα. Σκέφτηκα τη ζωή των τελευταίων δύο ημερών μου. Το μάτι μου δε μπορούσε να ταξιδέψει πέρα από τα τείχη των διπλανών οικοδομών. Ασφυκτικά κλεισμένη η ματιά μου από παντού... από παντού... από παντού;
Σηκώνω τα μάτια και βλέπω ένα κομμάτι ουρανού. Δε βλέπω αστέρια. Δε βλέπω φεγγάρι. Κι όμως, βλέπω τη λάμψη αυτών που κάνουν τη νύχτα ελαφρώς πιο φωτεινή. Το μπαλκόνι μου μικρό για να ανοίξω τα φτερά των πιο παράτολμων σκέψεών μου...
Μέσα στη σιωπή ακούω έναν ευχάριστο ήχο. Ένα κελάηδισμα που ερχόταν από κάπου στα δεξιά. Θα μπορούσε να είναι το φυλακισμένο καναρίνι του απέναντι μπαλκονιού μου που αποφάσισε να "μιλήσει" σήμερα. Είχα να το ακούσω να κελαηδά από πέρσι, μάλλον. Κάτι έλεγε... ίσως ένα θλιμμένο τραγούδι μιας ανελεύθερης ψυχής. Κλείνω τα μάτια... αφουγκράζομαι...
Μια ευχάριστη οσμή ήρθε να ερεθίσει το κέντρο της αίσθησης της όσφρησής μου. Το νυχτολούλουδο στο μπαλκόνι μου έβγαλε άνθη κι εγώ μόλις που το αντιλήφθηκα... Γοργοί οι ρυθμοί μου. Περισσότερο γρήγοροι από την αντίληψη των αισθήσεων μου μερικές φορές... το νυχτολούλουδό μου έχει ανθίσει εδώ κι ένα μήνα περίπου, κάτι το οποίο είχα σχεδόν λησμονήσει. Με κλειστά μάτια μένω να ακούω το τραγούδι του θλιμμένου καναρινιού και να μυρίζω το άρωμα του ξενυχτισμένου νυχτολούλουδου. Ευχάριστη αίσθηση...
Ανοίγω τα μάτια και σκέψη μου η ταξιδιάρα σκοντάφτει και πάλι στους τοίχους. Το τσιγάρο μου κάηκε σχεδόν μόνο του. Το φέρνω προς το στόμα μου και απολαμβάνω την τελευταία ρουφηξιά του. Μια τελευταία μάτιά στον ουρανό. Μια τελευταία σκέψη να αφήσω εκεί πάνω στα άρματά του που μαύρα, λόγω νύχτας, ακολουθούν την πορεία του ανέμου. Μια τελευταία σκέψη. Και μια υπόσχεση στον εαυτό μου...."Αύριο πάλι...."
10/09/07 23.43
φωτό: http://raymondus.deviantart.com/art/waiting-55992725
