Τι να σου πω και τι ν’ αφήσω… από πού να σε πιάσω για να πιαστώ ; Και αν το κάνω τι;
‘’Σε άκουσα να μου τραγουδάς…’’ μου είπες και νομίζω πως αποκοιμήθηκες λίγο από την αριστερή πλευρά του κορμιού σου. Πέρασαν λίγο οι στιγμές που μπλέχτηκες ανάμεσα στις βλεφαρίδες και τα όνειρά σου κι ύστερα ‘’γουργούρισες’’ δυσαρεστημένος και αποσύρθηκες πάλι στη σιωπή σου..
Θέλω να κατεβάσω ρολά λόγω πτώχευσης. Δεν έχω άλλες λέξεις όσες είχα τις χρησιμοποίησα μέσα σε μια βδομάδα όλες. Μου λες πως δε θες να το κάνω και ποτέ δε σου απαντώ, η αλήθεια είναι πως ούτε κι εγώ είμαι έτοιμη αλλά νομίζω πως η αλήθεια βρίσκεται κάπου μέσα σε αυτές τις κινήσεις. Τα μάτια μου τσούζουν από τη νύστα, πεθύμησα εκείνες τις εφημερίες που το τηλέφωνο δε χτυπούσε ποτέ μετά τις δώδεκα και είχα το πλεονέκτημα ακόμα και το να δω εκατομμύρια όνειρα! Τώρα δεν έχω όνειρα. Μόνο εικόνες. Εικόνες τοποθετημένα μπερδεμένες μεταξύ τους που πρέπει εγώ να τις βάλω στη σειρά, πρώτα αλφαβητικά κι έπειτα με συνοχή.
Σήμερα αισθάνομαι Δυνατή με μια δύναμη να πηγάζει από το στομάχι μου. Θυμάσαι που σου είπα πως μπορώ να ζήσω σε έναν βράχο; Μπορώ. Σήμερα μπορώ. Θα ήθελα να μπορώ και αύριο. Αυτή είναι η σημερινή ευχή μου. Λυπάμαι αν με θεώρησες λίγη, λυπάμαι αν όντως ήμουν. Λυπάμαι αν γκρεμίζω αλλά είμαι της άποψης πως αν δε γκρεμίσεις δε μπορείς να αναδομήσεις. Λυπάμαι αν πέφτω, αλλά πιστεύω πως πέφτω για να μπορέσω να σηκωθώ ξανά. Αυτοκαταστροφικό; Μπορεί. Μα πιο πολύ λυπάμαι που μου ζήτησες να ζήσω τη ζωούλα μου στη Γη ενώ εδώ και χρόνια αιωρούμαι στο Σύμπαν.
-Κλεισμένη ή αποκλεισμένη σε έναν κόσμο αλλότριο, ψάχνοντας στα σοκάκια του αιθεροβατώντας...
Έτσι είμαι, κι έτσι αγάπησα κι αγαπήθηκα. Από πάντα. Και το πάντα μου το τοποθετώ στην ημερομηνία που αυτοκτόνησα ευτυχισμένη για να γεννηθώ ξανά. Τότε που αποφάσισα πως η ζωούλα δεν είναι για μένα, γιατί εγώ θέλω τη Ζωή. Να τη ρουφάω με το μπουρί της παλιάς της σόμπας στο καθιστικό της γιαγιάς. Δεν έχω πρόβλημα με κανέναν. Ούτε με εκείνους που ζουν τη ζωούλα τους. Ο καθένας κάνει αυτό που του ταιριάζει κι αυτό που αγαπάει. Ο καθένας κάνει αυτό που επιλέγει στο κάτω κάτω. Το πρόβλημα μου είναι ΜΟΝΟ όταν ο καθένας προσπαθεί να μου δείξει κάτι άλλο να κάνω από αυτό που εμένα μου ταιριάζει, από αυτό που εγώ αγαπάω, από αυτό που εγώ επέλεξα συνειδητά στο κάτω κάτω. Ζήτησα ποτέ από κανέναν να αλλάξει; Ζήτησα ποτέ από κανέναν να κάνει αυτό που θέλω εγώ; Ζήτησα ποτέ από κανέναν να ζήσει έτσι όπως με βολεύει –μαμά-; Όσους αγάπησα τους αγάπησα έτσι όπως είναι. Και αυτό όχι γιατί είμαι η καλή, όοοοχι, επειδή έτσι διεκδικώ το δικαίωμα μου να με αφήσετε να ζήσω όπως θέλω, να με αγαπήσετε έτσι όπως είμαι κι όχι έτσι όπως φαντάζεστε πως είμαι ή έτσι όπως θα θέλατε να είμαι, κι αν δε σας κάνω απλά γυρίστε μου την πλάτη και χωρίς παρεξήγηση, και πάλι φίλοι. Όπως κι εγώ γύρισα την πλάτη μου κατά καιρούς.
-Ζήσε απλά….
Κι εγώ ζω τόσο απλά, μα τόσο απλά που αυτό με κάνει τόσο δύσκολο άνθρωπο! Και μου φαίνεται τόσο σύνθετος ο τρόπος που μου ζητάς να ζήσω που ξέρω πως θα φυλακιστώ. Κάποιοι με διάλεξαν. Κάποιοι με απέρριψαν. Κάποιοι με σιχάθηκαν. Κάποιοι με ερωτεύτηκαν. Κάποιοι με αγάπησαν. Για κάποιους έγινα η ζωή τους. Κάποιοι μου γύρισαν την πλάτη. Κάποιοι με έβρισαν. Αλλά όλοι γι αυτό που είμαι. Και είμαι ευγνώμων για όλους. Γιατί από όλους πήρα και κάτι. Γιατί σε όλους έδωσα κάτι.
Είμαι περίεργή; Είμαι παράξενη; Είμαι ειλικρινής. Όσα λέω στη θεωρία έχω τ’ αρχίδια στην ψυχή μου να το κάνω πράξη. Ακόμα και τα πιο δύσκολα, ακόμα και εκείνα που ‘‘δε με συμφέρουν’’. Συγνώμη, εκ των προτέρων, που ίσως σε ενοχλήσω, αλλά όσους που άλλα πιστεύουν, άλλα λένε και άλλα πράττουν ανάλογα με τις συνθήκες, τους θεωρώ λίγο πιο ψεύτικους από εκείνους που δηλώνουν ψεύτες. Είμαι δυνατή μέσα από το στομάχι μου. Και αυτό θέλω να το διατηρήσω. Από αύριο ξεκινάω γενική καθαριότητα στο σπίτι. Θα αλλάξω νερό στο ενυδρείο. Ίσως αρχίσω να μαζεύω τα χαλιά. Θα καθαρίσω το τζάκι από τις στάχτες. Επιτέλους θα καπνίσω λιγότερο. Θα υποσχεθώ πως δε θα μείνω ξανά από καπνό γιατί τα τσιγάρα μου γαμάνε το λαιμό. Χμμμμ… πολλά ‘‘Θα’’ μαζεύτηκαν. Αλλα τα ‘χω. Τα καταφέρνω μια χαρά. Και αύριο ελπίζω να μην αναθεωρήσω. Κάνε μου τη χάρη κοπελιά… μην αναθεωρήσω. Δε γουστάρω να κλαίγομαι. Δε μου ταιριάζει. Δεν είμαι εγώ…
Διαφωνώ με ό,τι λες αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες. Βολταίρος
