Ξεχασμένες πνοές ακουμπισμένες πάνω σε άσπρα σεντόνια κάποιου ξενοδοχείου ολιγόωρης διαμονής απλώθηκαν στον χώρο καθώς γινόντουσαν μικρές κραυγές οργασμών που ξεχυνόντουσαν καθώς τις απορροφούσε ο χρόνος. Και μετά… η καρδιά γίνεται πυροτέχνημα όσο οι κραυγές γίνονται πιο έντονες και οι χτύποι της αντηχούν στους τοίχους και στα κλειστά παραθυρόφυλλα. Μάτια ερμητικά κλειστά, κορμιά ιδρωμένα και αποκαμωμένα μέσα στην πληρότητα της ολοκλήρωσης. Χάδι τρυφερό στην πλάτη και στα μαλλιά λίγο πριν η ματιά επιστρέψει σε μια αλλόκοτη πραγματικότητα… ψίθυροι που συλλαβίζουν «ευχαριστώ που υπάρχεις» χοροπηδούν πάνω στο στήθος σε έναν χορό χαρούμενο παρέα με της καρδιάς τον ρυθμό. Ξέπνοες λέξεις ακουμπισμένες ανάμεσα στο τασάκι με το τσιγάρο σου, που γρήγορα κάηκε και αυτό, και στο ρολόι που φώναζε δυνατά όσο οι φωνές των οργασμών ούρλιαζαν, πως ο χρόνος τελείωσε πριν απο ώρα….
Σάββατο 22/03/08 03.52
Σάββατο 22/03/08 03.52
φωτό:http://n00ki.deviantart.com/art/some-sex-108923205
