...πέρασα το χτεσινό βράδυ. Ένα σπίτι που όπως πολύ χαρακτηριστικά μου είπες "ποτέ μη πεις πως κάτι αποκλείεται να το βρεις εδώ..." και ναι.. πόσο δίκιο έχεις...
Το σπίτι "κοιμήθηκε". Η σιωπή απλώθηκε ήρεμα, μόνο εμείς στην αρχή δε μπορούσαμε να τη νιώσουμε. Ένταση. Διαφωνίες. Μέχρι που παλέψαμε κι όλας στο τέλος. Αλλά όλα αυτά είναι κομμάτι της βραδιάς...
Οι καρέκλες πήραν τη θέση τους κάτω από τον αποροφητήρα που μαζεύει τη νικοτίνη, την πίσσα, την κάπνα, τα λόγια μας, τα μυστικά μας, τις σκέψεις μας από τον χώρο. Το φως του άναψε. Καθίσαμε στις καρέκλες μας, άπλωσα τα πόδια μου πάνω στον πάγκο, πάνω από τα δικά σου, κι εσύ κάθισες αναπαυτικά... η βραδιά μας ξεκίνησε. Γυναίκες τόσο διαφορετικές μα που τόσο μοιάζουν. Εσύ δυναμική, με πάθος για ζωή, κυνική, σκληρή. Εγώ νοσταλγική, τρυφερή, ονειροπόλα, ρομαντική. Ό,τι έλειψε απο τη μία βρέθηκε στην άλλη...
Τα φώτα όλα έσβησαν. Μόνο το κερί έκαιγε και προσπαθούσε να φωτίσει τις στιγμές μας. Έστριψα ένα τσιγάρο για 'μένα. Κι ένα για 'σένα. Αλλά δε το είδες... " Ένα έστριψες;" με ρώτησες. Σε κοίταξα αποδοκιμαστικά. Δεν απάντησα. Παρατήρησες λίγο καλύτερα. "Φίλη μου.. έστριψες και για 'μένα; " Σε κοίταξα ξανά. "Φυσικά...!" σου απάντησα...
Λόγια πολλά, συζητήσεις ατελείωτες, γέλια πνιγμένα για να μη ξυπνήσουν τα παιδιά και ο σύζυγος, μελαγχολικές στιγμές, όμορφες στιγμές, στιγμές έντονες με πάθος για ζωή. Στιγμές κινηματογραφικές. Το φως έσβησε πάλι για λίγο. Μόνο το κερί έμεινε. Μετά από λίγο άναψε ξανά..
Η ώρα πέρασε πια. Πήγε 04.30. Πρέπει να κλείσουμε τη βραδιά μας. Αύριο έχει πρωινό ξύπνημα. Η μία ακολουθούσε την άλλη προς το πίσω μέρος του σπιτιού που οδηγεί στα υπνοδωμάτια. "Καλό βράδυ φιλενάδα" μου είπες και πήγες προς τα δεξιά. "Να ονειρευτείς όμορφα απόψε" σου απάντησα και πήρα την αντίθετη πορεία...
Οι ακατάστατες ζωές των δυο γυναικών πήγαν να ονειρευτούν ακούγοντας τον αέρα που λυσσομανούσε έξω και τις νανούριζε.......
Σάββατο 10/11/07 16.27
φωτό: http://deadlycase.deviantart.com/art/Friends-75581135
