Άλλο ένα βράδυ από εκείνα που απευχόμουν να έρθουν πέρασε, και το ξημέρωμα με βρήκε μόνη πάνω σε ψυχρό, μονό κρεβάτι νοσοκομείου να περιμένω πότε και αν θα ακουστεί ένας θόρυβος να κάνει ανέλπιστη παρέα στη μοναξιά μου. Νυχτοβατώντας σε άδειους, σιωπηλούς και σκοτεινούς διαδρόμους περίμενα υπομονετικά το ροζ-πορτοκαλί-μωβ χρώμα της αυγής στο παράθυρο που θα έδιωχνε τη νύχτα μακριά μου. Μακριά μου…και μαζί με εκείνη να φύγεις κι εσύ…
Προχωρούσα, λες μέσα σε λαβύρινθο, ανέβαινα σκάλες, βρέθηκα μπροστά σε μια πόρτα. Χτυπάω δυο φορές. Ακούω βήματα που πλησιάζουν προς το μέρος μου. Κάποιος ανοίγει, με κοιτάει και μου κλείνει την πόρτα κατάμουτρα… δε πρόλαβα καν να πω γιατί χτύπησα! Μια ευκαιρία να μιλήσω δεν είχα! Μια γαμημένη ευκαιρία…να δω… να δείξω… δε πρόλαβα καν να πάρω δεύτερη ανάσα…
Περίεργος άνθρωπος είσαι τελικά…Είσαι ένας άνθρωπος τρυφερός όταν το κρίνεις. Με πάθος. Όποτε θελήσεις ανοίγεις την πόρτα. Όποτε θελήσεις την κλείνεις. Το χάδι σου είναι απαλό και έντονο συνάμα. Είναι ροζ και κόκκινο της φωτιάς. Το φιλί σου υγρό ή αδιάφορο ανάλογο με το τι συναισθήματα ρέουν εκείνη τη στιγμή από τα χείλη σου, τη γλώσσα σου, το μυαλό σου... θες να σε ερωτεύονται, θες να ερωτευτείς μα… δε ξέρεις αν είναι η σωστή στιγμή…. θες να αφεθείς, μα δε ξέρεις αν ήρθε η ώρα να το ζήσεις… είσαι άνθρωπος πρακτικός… με τρόπο σκέψης που άλλοτε μοιάζει με γρατζουνιά που αφήνει μια ανάσα, και άλλοτε με γρατζουνιά που αφήνει ένα αγκάθι....
Σε βλέπω στην άλλη άκρη του σκοτεινού διαδρόμου. Έρχεσαι προς το μέρος μου. Με πλησιάζεις. Δε θέλω να σε δω, να σου μιλήσω. Πριν προλάβω να σου δείξω την αρνηση μου έχεις ήδη βρεθεί απέναντι μου…
-Έφυγες νωρίς…
-Εσύ πιο νωρίς…
-Θέλω μόνο να σου πω πως…
-Δε θέλω… άσε με… θέλω να μείνω μόνη μου. Φύγε… φύγε γαμώ τους έρωτες μου… φύγε…
Κυριακή 27/01/08 07.20
φωτόhttp://browse.deviantart.com/?qh=§ion=&q=alone#/dyj2xs
