Το πνεύμα των Χριστουγέννων ήρθε πριν από ένα μήνα εκεί που κοιμόμουν και μου έριξε μια στο μάγουλο και με άγγιξε για τα καλά. Ξύπνησα εκνευρισμένη και το κυνηγούσα κι εκείνο μπήκε μέσα μου από το δεξί μου ρουθούνι, βγήκε από το στόμα μου και μπήκε ξανά από το αριστερό μου αυτί. Εγώ έκλεισα τα μάτια κι εκείνο εγκλωβίστηκε στις άκρες των δακτύλων μου κι από τότε το κουβαλάω μέσα μου. Με βοήθησε να φτιάξω τοα πρώτα μου μελομακάρονα και μου κρατούσα τη σήτα για να κοσκινίσω την άχνη στους κουραμπιέδες. Χτες, γέμισε αλεύρι το σαλόνι , όσο εγώ άνοιγα φύλλο για τις πίττες κι έπειτα γέμισε με ζυμάρι το πρόσωπό μου.
Σήμερα γέμισε το σαλόνι μου κάλαντα. Ξύπνια από τις οκτώ το πρωί να ετοιμάσω τα τελευταία πριν την εκδρομή προς το Νότο όπου θα πάω μαζί με τον Άντρα που γεμίζει το σπίτι μου Έρωτα πιο μελωμένο από εκείνα τα μελομακάρονα που στολίζουν το τραπέζι μου. Θα δω γνώριμα πρόσωπα, θ’ ακούσω χαρούμενες φωνές και θα γνωρίσω κι έναν άνθρωπο καινούριο, ολοκαίνουριο και μικροσκοπικό, με μάτια μεγάλα και απορημένα. Έναν άνθρωπο αγνό και πανέμορφο που συχνά έχει λόξυγκα και με κάνει να γελάω. Θα του αγγίξω το χέρι με τον δείκτη του αριστερού μου χεριού κι εκείνος θα μου κλείσει το δάχτυλο μες την παλάμη του. Θα του δώσω την αγάπη της καρδιάς μου κι έτσι θα γνωριζόμαστε για πάντα….
Φεύγω. Ρίχνω μια ματιά τελευταία έξω από το παράθυρό μου και η ατμόσφαιρα μυρίζει ξύλο από το τζάκι που καίει στις ψυχές των ανθρώπων. Ίσα που βλέπω τα λαμπιόνια του απέναντι σπιτιού πίσω από ένα υπέροχο πέπλο ομίχλης. Θα πάρω το πνεύμα των Χριστουγέννων μαζί μου και θα το αφήσω ελεύθερο λίγο πριν ξημερώσει η αυριανή μέρα. Είχε να έρθει από τότε που ήμουν παιδί και ήρθε και τώρα επτά μέρες πριν γίνω τριάντα ένα χρονών. ‘‘Ελπίζω να μη κάνουμε πάλι καμιά εικοσαετία να τα πούμε!’’ θα του πω και θα το αποχαιρετίσω. Χωρίς θλίψη. Χωρίς νοσταλγία. Πρέπει να συμμαζέψω τη γωνιά του να φιλοξενήσω τον Αη Βασίλη και λίγο πριν αλλάξει η χρονιά, λίγο πριν την επέτειο της γέννησής μου, να του πω να μη με μαλώσει όπως πέρυσι γιατί φέτος τα έδωσα όλα για να μου φέρει το δώρο που του ζήτησα μέσα στο δυο χιλιάδες δέκα…

Χρόνια Πολλά πνεύμα των Χριστουγέννων!
Χρόνια πολλά Αϊ Βασίλη!
Χρόνια πολλά καινούριε άνθρωπε!
Χρόνια πολλά αγαπημένοι μου όλοι!
Χρόνια πολλά κόσμε….

Φώτο: http://hagge.deviantart.com/art/happy-holidays-72001079
Παραμονή Χριστουγέννων 2009 09.39

22.10

Ζω στη πιο γοτθική περιοχή της πόλη στην άκρης της Γης. Μπαίνω μέσα σ’ ένα σύννεφο και κρύβω τις ανασφάλειές μου, τα πολύτιμά μου, το θυμό, τη χαρά, την οργή μου και τους οργασμούς μου. Εκεί έκρυψα και τα τελευταία δάκρυα των ματιών μου που χύθηκαν πέρσι, πρόπερσι, πριν από διακόσια χρόνια- τόσο παλιά μου φαίνεται και ούτε που το θυμάμαι πια. Νομίζω πως μαζί σου έχω κλάψει όλα μου τα δάκρυα μα πάντα έχω κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα… νομίζω πως μαζί σου έχω θυμώσει όλους τους θυμούς του κόσμου, πως έχω οργιστεί όλες τις οργές του σύμπαντος. Μαζί σου έχω αγαπήσει όλες τις αγάπες των μαμάδων, έχω βιώσει όλους τους οργασμούς όλων των θηλυκών υπάρξεων του πλανήτη σε αυτή τη ζωή και σε όλες τις προηγούμενες… Και όλα αυτά τα έχω βάλει μέσα στο σύννεφο. Κρυμμένα μέσα στην ομίχλη της πιο γοτθικής περιοχής της πόλης στην άκρη της Γης. Κι όταν εκείνο φεύγει, τότε εγώ χνωτίζω όλα τα τζάμια του σπιτιού με την ανάσα μου και σχηματίζω ομίχλη με το νου…

Τετάρτη 16/12/09 21.52
Φώτο: http://unfashionable.deviantart.com/art/Fog-48784125