Μια μοιραία ματιά ήρθε και ξέθαψε με μιας ότι με κόπο προσπαθούσα να θάψω με το πόδι στο κέντρο της Γης, καθώς η καρδιά μου ούρλιαζε και η λογική μου της έκλεινε το στόμα. Μέχρι που η πρώτη άρχισε να παραδίνεται στη γλυκιά μέθη του θανάτου. Μόνο που η λογική ξεγελάστηκε γιατί τελικά η καρδιά δεν πέθανε…
…ακόμα…
Σήμερα ένιωθα πως ήθελες να με παρατηρείς, ακόμα και ως φτωχός θεατής, πίσω από μια χαραμάδα. Σε τι είδους παράσταση, δεν έχω ιδέα. Βρέθηκες μπροστά μου μια στιγμή που δε περίμενα καν να σε αντικρύσω ξανά, γυρίζοντας το κορμί μου και πέφτοντας πάνω στο δικό σου. Σε κοίταξα για λίγο και πριν προλάβουν να ξεπηδήσουν χοροπηδώντας από μέσα μου όλα εκείνα που με κόπο φυλάω καλά κρυμμένα, κατέβασα τα μάτια μου…ένιωθα όμως το βλέμμα σου να με παρακολουθεί. Άκουγα της σκέψη σου μέσα στο κεφάλι μου…
Φεύγω. Το πήρα απόφαση. Δε θα μείνω άλλο. Φοράω το παλτό μου και σηκώνομαι να φύγω. Καρφώνω για τελευταία φορά τα μάτια μου πάνω στα δικά σου, τα κατεβάζω και πάλι αποφασιστικά, διαλέγω το μονοπάτι μου και φεύγω…
…ακόμα…
Σήμερα ένιωθα πως ήθελες να με παρατηρείς, ακόμα και ως φτωχός θεατής, πίσω από μια χαραμάδα. Σε τι είδους παράσταση, δεν έχω ιδέα. Βρέθηκες μπροστά μου μια στιγμή που δε περίμενα καν να σε αντικρύσω ξανά, γυρίζοντας το κορμί μου και πέφτοντας πάνω στο δικό σου. Σε κοίταξα για λίγο και πριν προλάβουν να ξεπηδήσουν χοροπηδώντας από μέσα μου όλα εκείνα που με κόπο φυλάω καλά κρυμμένα, κατέβασα τα μάτια μου…ένιωθα όμως το βλέμμα σου να με παρακολουθεί. Άκουγα της σκέψη σου μέσα στο κεφάλι μου…
Φεύγω. Το πήρα απόφαση. Δε θα μείνω άλλο. Φοράω το παλτό μου και σηκώνομαι να φύγω. Καρφώνω για τελευταία φορά τα μάτια μου πάνω στα δικά σου, τα κατεβάζω και πάλι αποφασιστικά, διαλέγω το μονοπάτι μου και φεύγω…
Τετάρτη 30/01/08 15.52
φωτό:http://idlemickey.deviantart.com/art/Hate-50985596
