Φίλη μου δεν έχω σταματήσει να
σε σκέφτομαι... Βλέπω τη φιγούρα σου να κουλουριάζεται, να πάλλεται κι έπειτα να
στέκει ακίνητη. Φοβάμαι τα πατώματα χωρίς θεμέλια και τα φτασίδια δίχως τέχνη.
Κάποιοι άνθρωποι, Φίλη μου, είναι έρωτες με παρελθόν και μέλλον αλλά δίχως παρόν,
αλλά να θυμάσαι πως ο μόνος πραγματικός χρόνος είναι ο Ενεστώτας. Ο πόνος, ο
πόνος Φίλη μου, στον Ενεστώτα είναι απτός, δεν είναι Αόριστος και δε ξέρεις αν
ο Μέλλοντας θα τον βρει εκεί. Όσο πονούν τα άκρα του κορμιού και του μυαλού σου
είσαι ζωντανή..
Φίλη μου, όσο οι άνθρωποι
κυοφορούν τις αναμνήσεις μας έχουν την υποχρέωση να τις νταντεύουν και να τις
κρατούν με δόντια για να μη μισέψουν. Οι έρωτες, ή μάλλον οι Έρωτες βρίσκονται
μέσα στα σκοτάδια του μυαλού μας γιατί ο Έρωτας είναι Φως. Είμαι ερωτευμένη
μαζί σου γιατί είμαι ερωτευμένη με τους Φίλους μου, καυγαδίζω και λιώνω στην
απουσία, τρέμω σαν κλαδί μη δε ξαναγυρίσουν.
Φίλη μου, κλάψε, πόνα, θρήνησε,
βούλιαξε και πένθησε το τέλος όσο προσωρινό ή αμετάκλητο είναι, βάλε τα μαύρα
σου, γίνε σκιά, τυλίξου μέσα μου· θα σε κρατήσω με ασφάλεια κλεισμένη
να σε νανουρίζω μέχρι να βάλεις πάλι τα καλά σου. Θέλω εκείνη τη φούστα να σε
δω να φοράς με τα τούλια και να κάνεις σβούρες γύρω γύρω σου ξαναγεννημένη,
επουλωμένη, με λιγότερες ρυτίδες θλίψης και ανοχής. Είσαι όμορφη όσο θυμάσαι να
είσαι ο εαυτός σου. Φίλη μου μη χάνεις τον εαυτό σου και, όποτε συμβαίνει, βάζε
σημάδια να τον βρεις ξανά.
Φίλη μου, τα αδιέξοδα είναι
παλιόπαιδα που πετούν πέτρες στα τζάμια και σπάνε τις ζωές μας. Τρέχεις να τα προλάβεις
και πέφτεις με φόρα πάνω σε τοίχους άψυχους δίχως συνθήματα που θα σε κάνουν να
σταθείς για λίγο να σκεφτείς. Οι τοίχοι Φίλη μου είναι να παρακάμπτονται, για
να χτυπάμε το κεφάλι μας και για να γράφονται πάνω τους ιστορίες αιώνιου έρωτα
και αναπάντεχου πάθους, όχι για να σπάμε τα μούτρα μας. Πήδα Φίλη μου, πήδα
ψηλά, πιάσε σύννεφα, πιάσε ουρανό κι ας χρειαστεί πρώτα να πιάσεις πάτο.
Φίλη μου πιάσε το χέρι μου, θα
είμαι εδώ, θα είμαι εκεί, θα είμαι παντού...
Φίλη μου κάνε υπομονή, λύγισε
αν θες δε φοβάμαι, είμαι δυνατή εγώ για σένα και σου χρωστάω δύναμη απο την
προηγούμενη φορά που με αγάπησες όταν έτρεχαν τα αίματά μου απο παντού.
Φίλη μου έτσι είναι οι Έρωτες,
πουλιά αποδημητικά, πάνε σε θερμότερα κλίματα όταν ο αέρας γίνεται παγωμένος
και πνιγηρός. Και πάντα επιστρέφουν. Ίσως όχι με την ίδια μορφή και ίδια φτερά
αλλά πάντα επιστρέφουν. Σαν εγκληματίες, σαν δολοφόνοι, σαν Ερινύες.
Φίλη μου οι Έρωτες είναι η
ίδια η ζωή, το φως της και η γλύκα της. Έχε τα μάτια σου ανοιχτά σε αυτούς, έρχονται
να σε ξεδιψάσουν απο την δίψα της στασιμότητας και να σε κάνουν δροσερή και γελαστή.
Φίλη μου να ξέρεις πως Σ'
αγαπάω. Έτσι απλά.
Καληνύχτα...
