Σου γραφώ πάλι απόψε γιατί άλλο δεν αντέχω να δίνω σώμα σε όσα με πλήγωσαν.
Η μη επίγνωση της πραγματικότητας είναι μέρος της ουσίας της.
Είμαστε για τις ψυχές μας μοναστήρια.
Έχουμε γιατρευτεί μόνοι…
Έχουμε γιατρευτεί μόνοι…
έχουμε αποκοιμηθεί μόνοι…
Έχουμε μόνο εμάς. Οι άλλοι είναι μια παρεξήγηση ανάμεσα στα όνειρα και τις αυταπάτες.
Ζωή είναι να ξεχνάς πως δεν υπάρχει τίποτα να πιάσεις και τίποτα από το οποίο μπορείς να πιαστείς.
Να είσαι γενναιόδωρος στην αγάπη, στον πόνο μα και στην εκδίκηση σου. Τίποτα δε θα πάρουμε μαζί μας και στο θάνατο όλα είναι βάρος.
Χειμώνας. Συνεχίζω να υποφέρω από ανθρωπότητα. Εσύ;
Αν η θλίψη είχε γιόγκα αυτή θα ήταν το ‘‘σε νοιάζομαι’’
Τα απατώμενα αφανούν.
Απόψε να βγεις με άλλους που δεν είμαι εγώ.
Όταν ο Που να το Φανταστώ γνώρισε την Δεν ήξερες Δεν ρώταγες γεννήθηκε η Άγνοια…
Αν δε ζεις στα άκρα αλλά πιάνεις χώρο υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος να φιλήσεις κάποια και να γίνεις βάτραχος ξανά
Οι άνθρωποι ψάχνουν το άλλο τους Μισό και ‘ γω το άλλο μου ολόκληρο.
Να μη ξεχάσω:
1.Να πάω super market.
2.Να συμπληρώσω τη φορολογική μου δήλωση.
3.Πως ο καθένας μας είναι εγκλωβισμένος στη μοναδικότητα του.
Δε κατάφερα να πάρω τίποτα από τη ζωή. Εμένα η ζωή με συνεπήρε.
Νύχτα ακίνητη τα άστρα δε γνωρίζουν γιατί λάμπουν μα ο κόσμος κάπου πέρα συμβαίνει. Όλα απόψε μοιάζουν στην καρδιά μου.
