Τελικά αυτές οι Κυριακές μου σπάνε τα νεύρα και με κάνουν να αισθάνομαι άρρωστη για την υπόλοιπη βδομάδα. Δε μου αρέσουν οι αποχωρισμοί. Δε μπορώ σου λέω!

Στη χωριάτικη γωνιά μπροστά στο τζάκι άφησα τις αγκαλιές και τα φιλιά μου γι’ απόψε. Πάνω στον βελούδινο καναπέ, τις στιγμές μου. Στιγμές που αφέθηκαν σε μια ενέργεια που δε βλέπει να τις τυλίξει με ένα πέπλο ημιδιάφανο που αφήνει μόνο τις σκιές τους να χορεύουν λάγνα…

Η κεντημένη κουρτίνα καλύπτει το μισό παράθυρο κι ενώ το βλέμμα ταξιδεύει στο άπειρο, φορτώνει ενοχές πετώντας τες δεξιά και αριστερά για να ξεχάσει τις δικές του. Ενοχές για μια ευτυχία απόλυτη, πίσω από το πανί ενός καραγκιοζοπαίχτη. Κάθομαι μπροστά στο πανί με την πλάτη ή με το πρόσωπο, δεν έχει σημασία. Μόνο οι σκιές μαρτυρούν την ύπαρξη των σωμάτων…

Το τηλέφωνο χτυπάει και μου αποσπά την προσοχή βγάζοντάς με από τον κόσμο των σκέψεων. Ρίχνω μια λοξή, μάλλον αδιάφορη ματιά και κάνω πως δε τ’ ακούω. Βουλώνω τ’ αυτιά μου ˙ μ’ αρέσει που βρίσκομαι εδώ φερμένη, λες, από απόκοσμο σημείο.

Το χέρι πάνω στα μαλλιά μου χαρακώνει το σβέρκο καθώς κυλάει προς την πλάτη μου και γρατζουνάει ευαίσθητα κύτταρα του κορμιού μου σαν πένα κιθάρας και με μετατρέπει σε μουσική. Αντί να με φέρει στον κόσμο πίσω με πάει ακόμα πιο αλλόκοσμα και με γοητεύει.

Πάμε να φύγουμε από ‘δω. Τούτη η ζωή δε μου φτάνει για να σε χορτάσω. Πάμε σπίτι, θέλω να φιλήσω το κορμί σου. Το κορμί μου ετοιμάστηκε για ‘σένα όσο περίεργο κι αν είναι.

Ο αμφίβολος αυτός ερχομός σου, έθεσε τα πάντα σε ετοιμότητα. Ακόμα και τα σχέδια που έγιναν και αλλάχτηκαν με άλλα σε χρόνο που αγγίζει το απόλυτο μηδέν.

Η φωτιά στο τζάκι κατασπάραξε τα ξύλα και τα μετέτρεψε σε στάχτη. Θέλω να πάω να φυσίξω μα φοβάμαι μήπως η ανάσα μου τη σκορπήσει στον χώρο. Σε φιλώ στο στόμα και φυσάω μέσα σου αναζωπυρώνοντας τη φλόγα του κορμιού σου, του πόθου και της σκέψη σου που τελικά δεν είμαι καθόλου σίγουρη αν έσβησε ποτέ. Ξεκολλώ τα χείλη μου από τα δικά σου και σε κοιτάζω στα μάτια. Βλέπω δυο μικρές φλόγες να συνδαυλίζουν τις δικές μου και να με καίνε. Αύριο τέτοια ώρα θα είσαι εσύ στο ‘‘εκεί’’ σου κι εγώ στο ‘‘εδώ’’ μου…

Πάμε σπίτι...

Φωτό: http://acupofcoffe.deviantart.com/art/i-miss-u-63006019
Δευτέρα 12/01/09 15.42