Έχω άδεια εδώ και μέρες κι ενώ συνεχίζει η ζωή να εξελίσσεται στο ‘‘περίπου’’ για σήμερα αποφάσισα να ακούσω τραγούδια αφιερωμένα… παντού. Και πατώντας το κουμπί και ξεκινώντας το τραγούδι επίσης αποφάσισα να βάλω και τις σκέψεις μου σε τάξη. Γράφω, σβήνω ξαναγράφω, ξανασβήνω. Ακόμα και οι σκέψεις μου είναι αναποφάσιστες. Δε βλέπω να τα βγάζω εύκολα πέρα…
Πριν λίγο επέστρεψα.... βαριέμαι... βαριέμαι πολύ... τόσο πολύ που ακόμα και οι σκέψεις μου με ενοχλούν γιατί αισθάνομαι να με κουράζει το μυαλό μου...
Χάνομαι για λίγο, όσο το να στρίψω ένα τσιγάρο κι επανέρχομαι.
Στο θέατρο του παραλόγου που εξελίσσεται ορισμένες φορές η ζωή, τυχαίνουν και απρόοπτα. Μόνο που εμένα ξέχασαν να μου συμβούν. Έχω μια μόνιμη σύγχυση στο κεφάλι μου, και μια συσσωρεμένη τσαντίλα που δε μου βγαίνει προς τα έξω. Όχι πως δε θέλω. Θέλω. Αλλά δε μπορώ. Η αλήθεια είναι πως βαριέμαι και αφόρητα να το παλέψω…
Σκουντουφλάω πάνω σε περασμένες επιθυμίες που τις έκλεισα μέσα στη σπηλιά της λήθης να μείνουν εκεί βουβές μέχρι να λησμονηθούν. Ο κόσμος γύρω μου μοιάζει με σμήνος από ενοχλητικά έντομα που ο μόνος λόγος ύπαρξής τους είναι να βουίζουν γύρω από το κεφάλι μου ταράζοντας και τη παραμικρή χορδή ηρεμίας που απέμεινε να κρύβει τούτο το μυαλό...
Επέστρεψα σπίτι μου μα για σήμερα νιώθω να μπαίνω σε μια φυλακή. Ο αέρας γύρω μου είναι πνιγηρός κι εγώ που με κόπο ανασαίνω, στην κυριολεξία, κουράζομαι ακόμα περισσότερο. Νιώθω τον κόμπο να φτάνει μέχρι τη βάση της γλώσσας μου και να κουρνιάζει εκεί λες κι εκεί είναι η κρυψώνα του... κι εγώ θέλω να φωνάξω. Να βγάλω τη συσσωρεμένη μου οργή πάνω στα ξεράσματα των αηδιασμένων μου αποθημένων...
Αυτά τα μίζερα γι' απόψε…
Σε φιλώ... απαλά στα βλέφαρά σου τα κλειστά......
Σε φιλώ... απαλά στα βλέφαρά σου τα κλειστά......
Φωτό: http://trixis.deviantart.com/art/Boring-miracles-8693704
Δευτέρα 23/10/08 03.31
