3.3.09

Θεσσαλονίκη-Αθήνα, πέντε τσιγάρα δρόμος...




ÎÇÌÅÑÙÌÁ ÓÔÇÍ ÅÈÍÉÊÇ - ÈÇÂÁÉÏÓ ×ÑÇÓÔÏÓ

Σαν χιλιόμετρο πίσω μου σ’ αφήνω
Σαν τα κίτρινα φώτα στο δρόμο σου σκύβω
κι ό,τι έχω στο δίνω

Η νύχτα σταματάει στα διόδια
Και οι μέρα μου γνέφει, ξεκινάει, με προσπερνάει
στα βρεγμένα καλώδια

Ξημέρωμα στην εθνική
Σ’ αγαπάω ακόμα
Σε χρειάζομαι γιατί
με σκορπάς, με τρέφεις όπως η βροχή στο χώμα

Ξημέρωμα στην εθνική
Με τη ψυχή στο στόμα
κι όμως σ’ αγαπάω ακόμα
Σε χρειάζομαι γιατί
με σκορπάς με, τρέφεις, όπως η βροχή το χώμα

Σαν ταμπέλα, σαν δέντρο, σαν βράχος
πάνω μου έχεις χαράξει πολλά
Κι όμως στέκω κοντά σου μονάχος

Κι όσο ελπίζω, ποθώ και φοβάμαι
Σαν φανάρια που τρέχουν, δυναμώνουν, με τυφλώνουν
μα πάντα περνάνε

Ξημέρωμα στην εθνική
Σ’ αγαπάω ακόμα
Σε χρειάζομαι γιατί
με σκορπάς, με τρέφεις όπως η βροχή στο χώμα

Ξημέρωμα στην εθνική
Με τη ψυχή στο στόμα
κι όμως σ' αγαπάω ακόμα
Σε χρειάζομαι γιατί
με σκορπάς, με τρέφεις όπως η βροχή το χώμα

Ξημέρωμα στην εθνική
Σ’ αγαπάω ακόμα
Σε χρειάζομαι γιατί
με σκορπάς, με τρέφεις όπως η βροχή στο χώμα

Ξημέρωμα στη εθνική
Με τη ψυχή στο στόμα
κι όμως σ' αγαπάω ακόμα
Σε χρειάζομαι γιατί
με σκορπάς, με τρέφεις όπως η βροχή το χώμα

Θεσσαλονίκη-Αθήνα
Πέντε τσιγάρα δρόμος...