Ένα τρελό όνειρο και μια συνειδητοποίηση: Κυνηγούσα τον Έρωτα μαντεύοντας λάθος την κρυψώνα του όσο εκείνος προσπαθούσε να βρει μια χαραμάδα κάπου σε κάποιον από τους υψωμένους τοίχους μου να εισχωρήσει … ‘‘Ο έρωτας, μάτια μου, δε περνάει μέσα από τοίχους… δεν είναι φάντασμα… υπάρχει ολοζώντανος μέσα στην ιδία μας την ύπαρξη…’’
Ένα σκληρό φιλί που έμοιαζε με αγκάθι μου μάτωσε τα χείλη...
-Έχω κάτι άλλο να περιμένω γι’ απόψε;
-...όχι…
-…καληνύχτα Μίλτο…
-…καληνύχτα Μαρία…
Σάββατο 02/02/08 08.06
φωτό:http://deholicc.deviantart.com/art/It-Isn-t-Just-Raining-66466839
