Υπακοή σε κανόνες φυσικής αλλοτρίωσης.
Γιατί έτσι ορίζει η φύση της κατάστασης.
Σκλάβοι.
Σκλάβοι παντού.
Όλα επιφανειακά. Δήθεν.
Μα εκεί, εκεί στο βάθος
Στα άδυτα μυστικά του Εγώ
Τίποτα απ’ όλα όσα αντιλαμβανόμαστε δεν υπάρχει
Και ταυτόχρονα υπάρχουν Όλα.
Όλα όσα αρνηθήκαμε από φόβο μη θεωρηθούμε κάτι
διαφορετικό
Από αυτό που αυτοπροσδιορίσαμε και αυτό προγραμματισαμε
να είμαστε.
Και όταν φτάσεις εκεί, ω, τι Θλίψη να βλέπεις το Εγώ να
σε χλευάζει.
Γιατί δεν υπάρχει κανόνας. Ούτε ορισμός.
Εκεί, παγιδευμένος ως το τέλος να σπαρταράς
Νομίζοντας πως είσαι προγραμματισμένος για ένα πράγμα
μόνο.
Είμαστε ό,τι επιλέγουμε συνειδητά.
Και το επεξεργαζόμαστε μέχρι να γίνει δέρμα μας.
Όλα τα άλλα είναι ένα ωραιοποιημένο Τίποτα
Για να δένουμε τα μάτια μας
Να μη βλέπουμε την κατάντια.
Πολλοί από μας, θα πεθάνουμε μόνοι από χρόνια.
Η μεγαλύτερη γελοιότητα
Είναι το να πιστεύεις για τον εαυτό σου
Πως
εισαι κάτι ξεχωριστό και όχι κάτι μοναδικό
Και κάπως έτσι χάνεται η υπόσταση.
Χλευάζω με μικροπρέπεια.
Συγνώμη για την αναίδειά μου.
photo by Nasos Karabelas
