Με καταπιέζει τόση ασπρίλα. Θέλω
να γαμιόμαστε, να πηδιόμαστε, να ερωτευόμαστε χωρίς ασπρίλες. Οι κόρες μου
μικραίνουν τα μάτια μου κλείνουν γίνονται κουμπότρυπες, εδώ πολλές φορές έχω μάτια
και δε βλέπω, τί πιθανότητες έχω να δω με κουμπότρυπες; Όταν σβήνουν τα φώτα
γίνομαι μήκος κύματος και ξεκουράζομαι. Θα κρεμαστώ ανάποδα να μου ανέβει το
αίμα στο κεφάλι μπας και θυμώσω και βγω απο τη βόλεψή μου, βγω στους δρόμους να
φωνάξω, να διαμαρτυρηθώ, να πω πως δεν αντέχω άλλο τη βρώμα που έχουν οι
άνθρωποι όταν σαπίζουν, την ίδια βρώμα έχουν και οι βλεφαρίδες μου·
γιατρέ μου σαπίζουν και τα βλέμματα; - Ναι σαπίζουν και βρωμάνε, - τρίψου
κορίτσι μου να φύγει η βρώμα-μαμά καίει το νερό- τρίψου να φύγει η βρώμα
κορίτσι μου. Τρύπησαν τα μυαλά και χύθηκαν οι ιδέες μας που φόρτιζαν τις αξίες
μας με φωνή. Βράχνιασε το Είναι μου ψάχνω μέσα μου ξεχασμένα νοήματα - γαμημένα
πάζλ πάντα ήσασταν πάνω απο τον δείκτη ευφυΐας μου και μου τρώγατε την υπομονή
και σας παρατούσα. Συγνώμη αν πρόσβαλα την αισθητική σας. Πέρασα απλά να βγάλω
τα σκουπίδια μου.
