Καλησπέρα σου κοπελιά… δεν ήρθα να σου αλλάξω άποψη. Δεν ήρθα να σε βρίσω, δεν ήρθα για να σου πω αν έχεις δίκιο ή άδικο. Δε με αφορά. Δε με νοιάζει, δε με ενδιαφέρει πως το λένε! Έχεις κάθε δικαίωμα να εκφράζεις την άποψή σου, δημόσια, ιδιωτικά, στην κρεβατοκάμαρά σου, στο μπαλκόνι σου, όπου θες και καλά κάνεις στο κάτω κάτω της γραφής! Ελεύθερος άνθρωπος δεν είσαι; Κάνε αυτό που θες…
…υπάρχουν κι άλλοι ελεύθεροι άνθρωποι όμως… δε ξέρω αν το ξέρεις, αλλά υπάρχουν. Kαι ίσως μεταξύ τους βρεις κάποιες ομοιότητες, αλλά είναι λόγω της κοινής φιλοσοφίας της ζωής τους. Κάποτε ένιωθα μόνη που δεν έβρισκα κάποιον να μου μοιάζει, αλλά ήμουν μικρή. Όταν βρήκα, ένιωθα ευτυχισμένη αλλά ήμουν λίγο πιο μεγάλη από μικρή. Αργότερα δε με ένοιαζε ούτε να βρω ανθρώπους να μου ταιριάζουν ούτε να μη βρω. Χεστηκα. Το ότι χεστηκα όμως, δε σημαινει πως δεν υπαρχουν. Καποιοι να είναι ΣΑΝ κι εμενα, εγω να ειμαι ΣΑΝ κι αυτους αλλα ουτε εκεινοι ηταν ΕΓΩ ουτε εγω ημουν ΕΚΕΙΝΟΙ. Δε με νοιάζει να σου μοιάσω. Δε με νοιάζει γιατί δε ξέρω καν αν μου αρέσεις. Γράφεις ΥΠΕΡΟΧΑ και λυπάμαι που δε σε διαβάζω πια όπως σε διάβαζα αλλά ως εκεί. Έχω βρει ανθρώπους μεγιστάνες της γραφής. Παντου. Πολλούς. Άπειρους! Εμένα δε με νοιάζει να είμαι. Στ’ αρχίδια μου. Γράφω για μένα. Και δε με νοιάζει η αποψη των αλλων. Αν με ενοιαζε ίσως είχα ανοιχτά τα σχόλιά μου για να την μελετήσω. Δε τα έχω. ΠΟΤΕ όμως εγω δε τα ειχα ανοιχτα. Από την πρώτη μέρα, από την πρώτη στιγμή ήταν θεόκλειστες οι πόρτες μου. Δεν έψαχνα να επικοινωνήσω. Ήθελα να βρω ένα μέρος να ειμαι μόνη μου. Μπορώ το κέρατο μου να είμαι μόνη μου; Δε με νοιάζει αν με βλέπουν ένα ή χίλια ζευγάρια μάτια. Με ένοιζε κι ας μη το μάθαινα ποτέ μου να δω αν έπεσε ΈΝΑ ζευγάρι μάτια πάνω μου.. με τι πιθανότητες να συμβεί αυτό; 0,00000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000001%. Ε, γι αυτό το ποσοστό είμαι εδώ. Κι ας μη το ξέρει ποτέ κανείς….
Βρίσε λοιπόν και χώσε όσο θες. Έχω μάνα, έχω έναν παίδαρο γιατρό που παρακολουθεί τη μήτρα μου, οι ορμόνες μου χτυπάνε κόκκινο, τα βυζιά μου ούτε να τα αγγίξω δε μπορώ, μου τη σπάνε οι τίτλοι σε λέξεις, μπράβο σου που δεν υποτιτλίζεσαι, μη πιστέψεις ποτέ πως κάποιος άλλος είναι σαν εσένα γιατί είσαι μοναδική, αλλά χώνεψε, αν θες το κέρατο μου μέσα το τράγιο, πως δεν είσαι ντε και καλά η καλύτερη του κόσμου που όλος ο πλανήτης προσπαθεί να σε απομιμηθεί. Τέλος πάντων. Κάνε ό,τι γουστάρεις. Πίστευε ότι γουστάρεις. Ήθελα απλά να ξέρεις πως όσα νιώθεις δεν είναι δικά μου, είναι δικά σου συναισθήματα, δε ξέρω που βρίσκεται η πηγή τους, αλλά σίγουρα εγω δεν έχω καμία σχέση με όλο αυτό. Ντρέπεσαι; Δε σου αρέσει αυτό που νιώθεις; Είναι δικό σου οπότε κάνε κάτι να το αλλάξεις μόνη σου γιατί απλά δεν αξίζει τον κόπο να ντρέπεσαι για κανέναν. Σιγά τις γκόμενες που πρέπει να ασχοληθείς και όλας μαζί μας ρε κοπελιά! Η συνάντηση γεγονότων ή απόψεων ή ιδεολογιών ή τρόπου έκφρασης ή οτιδήποτε άλλο τέλος πάντων, δεν είναι αντιγραφή. Είναι σύμπτωση, αν και δε πιστεύω στις συμπτώσεις, είναι τύχη, αν και δε πιστεύω στην τύχη, πιο πολύ είναι πως έχει κάτι να σημαντικό να πουν μεταξύ τους. Ίσως και όχι. Αν υπάρχει κάτι σημαντικό να μου πεις, ειμαι όλη αυτιά……….
Να περνάς καλά, να περνάς όμορφα και αν το μόνο που θες είναι να ψάχνεις κάποιους να σου μοιάζουν τότε μη διαμαρτυρηθείς ποτέ γι αυτή την επιλογή σου και υποστήριξε τη φανατικά. Είσαι κάτι ξεχωριστό. Αν θες… μη το μιάζεις…
Αντίο σου…
Είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που
ασχολουμαι. Δε παίζω παιγνίδια αλλων.
Δε μου αρέσουν.
Δε θα αναφερθώ στο όνομά σου.
Μου φτάνει που ξέρεις πως μιλάω σε σενα. Βασικά μόνο
εσύ μ'ενδιαφέρει να το διαβασεις.
Και
είμαι σίγουρη πως είσαι κάπου
εδώ γύρω...
Α! Και περαστικά σου. Καλή ανάρρωση...
Α! Και περαστικά σου. Καλή ανάρρωση...