Είσαι ένας κομπλεξικός μαλάκας
εξουσιόκαυλος. Μοιάζεις λίγο με το σαλιγκάρι στο ενυδρείο μου. Πληρωμένος
ικανός κάνοντας πράγματα ανίκανα. Στρωμένος στην προσωπική σου βόλεψη,
αναλαμβάνεις την προσωπική μου απαξίωση και ουστ απο 'δω που δε θα φοράω τις
ροζ μου παντόφλες. Τελικά οι μαλάκες δεν πρέπει να έχουν δικαιώματα. Όχι οι εκ γενετής,
οι άλλοι. Εκείνοι που έγιναν επίκτητα επειδή τον παίζουν όλη μέρα και βγάζουν
δόξα απο το εσωτερικό τσεπάκι του μπουφάν τους. Θα περιμένω. Να μην αποτελείσαι
απο τρισεκατομμύρια λιποκύτταρα μπας και τελικά αντί για λίπος αρχίσεις να
σκέφτεσαι ως άνθρωπος. Και πάνω που θα γυρίζει ο τροχός για να γαμήσει και ο
φτωχός θα σε κοιτώ με ανύπαρκτα μάτια μόνο και μόνο για να νιώσεις την απαξίωση
μου στο πετσί σου λίγο πριν εξαϋλωθείς.
...και τώρα που σε
έκανα τόσο
μικροσκοπικό που
μπορώ να σε
καταπιώ, τί
κατάλαβες;
