Στον ύπνο σου έβλεπες υπέροχα κοχύλια. Ίσως φταίει που χτες ανεβάσαμε στο πατάρι τον Χειμώνα. Δεν ήθελα να ξυπνήσω το καλοκαίρι σου αλλά ακούμπησα βίαια την πλάτη σου και ξύπνησες.Σιχαίνομαι τους ανθρώπους που σιχαίνονται την ύπαρξή τους. Εγώ αγαπώ την πλάτη μου όσο και τη δική σου. Γι αυτό δεν αισθάνομαι τύψεις όταν καμιά φορά σου τη γυρίζω όταν κοιμάμαι. Κολλάω την πλάτη μου πάνω στη δική σου και κάνω έρωτα μαζί σου ακόμα και σε άλλο επίπεδο ύπαρξης. Νιώθω πληρότητα η οποία ξεχειλίζει από το στόμα μου κάθε φορά που φιλάω το δικό σου και μπαίνει από μέσα μου μέσα σου. Και από μέσα σου ξανά μέσα μου. Και αυτή η ανταλλαγή είναι που με κάνει ακόμα να ερωτεύομαι τη γλώσσα σου κάθε μέρα.
Έξω στο μπαλκόνι είναι κρεμασμένο το πορτοκαλί χρώμα. Κι εγώ δίπλα του με μανταλάκια πράσινα και κίτρινα. Τα κελαηδιστά πουλιά κάνουν βόλτες από πάνω μου κι εγώ υποκλέπτω την φωνή τους και νανουρίζω τα υπέροχα κοχύλια που έβλεπες στον ύπνο σου. Κοιμήσου. Είναι νωρίς ακόμα…
Σάββατο 08/05/10 09.24
Φώτο: http://kleanthis.deviantart.com/art/trees-116919211
