Μοναξιά είναι να επιστρέψεις στο ριμαδιασμένο από ζωή σπίτι. Να κοιτάς δεξιά, αριστερά και να νιώθεις πως τόσο πολύ λείπουν οι φωνές από εκεί μέσα. Ακόμα και τα ουρλιαχτά μιας μάχης δακρύων ανάμεσα σε δυο ψυχές που πολεμούσαν και οι δύο να κρατηθούν από το ίδιο κλαδί καθώς εκείνο έσπαζε κάνοντας θόρυβο εκκωφαντικό, ξεχνώντας πως θα προτιμούσαν να πεθάνουν από το να μείνουν ζωντανές χώρια. Κι εγωισμός… εκείνος ο εγωισμός που σκληραίνει τις ματιές και υψώνει παγωμένους τοίχους.

Ρουφάω μια τζούρα από το τσιγάρο μου και στραβοκαταπίνω. Αισθάνομαι τον καυτό καπνό να καίει τον οισοφάγο μου και πνίγομαι. Βήχω ανελέητα, νιώθω πως τα σωθικά μου θα βγουν από το στόμα, μα τα δάχτυλα τρέχουν μην τυχόν και πάει καμιά σκέψη χαμένη. Ανεβάζω λίγο το βλέμμα πάνω από το ύψος των ματιών και πετυχαίνει η ματιά τον καθρέφτη που έχω απέναντί μου. Τα μάτια μου είναι κόκκινα και κλαίνε. Από τον βήχα; Από τις αναμνήσεις ενός Σαββατοκύριακου εμπόλεμου; Από τα λόγια που είναι γραμμένα με μαύρο σπρέι στους τοίχους των σπιτιών;

Γυρίζω το κεφάλι μου δεξιά και βλέπω κομματιασμένα γυαλιά να γίνονται θρύψαλα και να κόβουν τις πατούσες μου. Λίγο πιο κάτω, στο ενάμιση μέτρο χώματα από μια γλάστρα που παρασύρθηκε και αυτή από τα κύματα οργής που κατάπνιξαν ό,τι ζωντανό υπήρξε. Χτες το βράδυ, στο σαλόνι μου γινόταν ένας τραγικός χαμός και τώρα θρηνώ πάνω από τα πεθαμένα του κομμάτια. Εκεί, δίπλα στα γυαλιά αφήνω τη θλίψη μου. Πλάι στα χώματα αφήνω μια σταγόνα πόνου. Και ξεκινώ…

…πρώτα από την κουζίνα. Μαζεύω τα γυαλιά κι ένα μου τρυπάει το δάχτυλο. Το κοιτώ με απορία, λες και πρώτη φορά μου συμβαίνει. Η αλήθεια είναι πως είναι η πρώτη, κι ας μη θέλω να το παραδεχτώ ούτε στον εαυτό μου…

…έπειτα στο σαλόνι. Απαλά και τρυφερά πιάνω τις στιγμές και τις τοποθετώ πάνω στους καναπέδες για να μη πληγωθούν και άλλο. Σκουπίζω με αγάπη το πάτωμα και προσεκτικά παίρνω με το φαράσι όλα τα άσχημα και τα ξεχωρίζω από τα όμορφα. Να μη λερωθούν τα δεύτερα από τα πρώτα…

Κάθομαι στον καναπέ και απολαμβάνω το ακατόρθωτο. Κάτσε πλάι μου. Αν κλείσω τα μάτια μου, θα με πας βόλτα πάνω σ’ ένα σύννεφο; Μόνο βγάλε τα παπούτσια σου… μόλις το καθάρισα…

Φωτό: http://draunaturel.deviantart.com/art/Tears-47235076
Τρίτη 24/02/09 09.13