Χάθηκα...

...ανοίγω τα μάτια. Κοιτώ χαμένη γύρω μου. Άγνωστο μέρος... άγνωστο και τρομαχτικό. Με φοβίζει, αλλά με γοητεύει η ιδέα πως έχω να ανακαλύψω κάτι καινούριο...

"Πως βρέθηκα εδώ;" αναρωτιέμαι. Με φέρανε; Ακολουθώντας το δρόμο μου έφτασα εδώ; Δε ξέρω. Προχωρώ.

Σκιές βιαστικές και πνοές τρεμουλιαστές περνούν από δίπλα μου. Με κοιτάζουν περίεργα, καχύποπτα, ίσως, και σιγοψυθιρίζουν... "Ποια είναι αυτή; Την ξέρει κανείς; Την έχει δει κανείς ξανά εδώ να γυροφέρνει;" Δεν απαντώ... προχωρώ...

Οι "σκιές" συνεχίζουν να με παρακολουθούν. Αισθάνομαι πως νιώθουν να τους απειλώ. Όπως το αίσθημα της απειλής κάθε ξένου ή διαφορετικού. Γυρίζω προς το μέρος τους. Χαμογελώ. "Χάθηκα μάλλον!" Τους λέω. Ξάφνου οι "σκιές" έγιναν χαμόγελο. "Όχι, δε χάθηκες... είσαι σπίτι σου" μου απαντάνε...

Φωτό: http://basia-almostthebrave.deviantart.com/art/Blackmago-lost-in-Venice-44408466

08/07/07 15.54