&@(*

Σηκώθηκα με περίεργη διάθεση σήμερα. Πραγματικά περίεργη, σχεδόν κλαμένη. Μάλωσα με τον Άη Βασίλη χτες βράδυ και φέτος θα ήθελα να τα είχα καλά μαζί του. Μόλις αλλάξει ο χρόνος, θα με πιάσει αγκαζέ και μαζί με τον χρόνο που θα φύγει η ζωή μου θ’ αλλάξει δεκαετία. Θα ήθελα να τον εξαγοράσω, να του κάνω όλα τα χατίρια, να του πω πως ήμουν καλό παιδί και τις τρεις αυτές δεκαετίες για να μου φέρει το πιο όμορφο δώρο του κόσμου…

Κόβω πατάτες για το αποψινοβραδυνό ρεβεγιόν και μαζί με αυτές κόβω και τα δάχτυλά μου. Ματώνω και γρήγορα ξεπλένομαι κάτω από μια βρύση που βρέχει αλατισμένα δάκρυα και η πληγές μου τσούζουν. Θέλω να ουρλιάξω, μα δε μπορώ. Τί θα πουν και οι γείτονες μέρα που είναι…

Απλώνω το χέρι και πέφτω πάνω σε ένα άλλο παγωμένο. Μια κρύα μύτη ακουμπά στο μάγουλό μου και μια ανάσα σαν φιλί ζεσταίνει την ατμόσφαιρα. Τα τζάμια της κουζίνας χνωτίζονται κι εγώ τα λερώνω με το δάχτυλο ζωγραφίζοντας λέξεις, αρχικά, καρδούλες, καμπάνες Χριστουγεννιάτικες, ένα τρενάκι, ένα άστρο, ένα αγγελάκι και ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ένας νους…

Το φαγητό είναι μέσα στην κουζίνα. ‘‘Αγάπη μου! Ρίξε μια ματιά, σε λίγο έρχομαι κι εγώ!’’

Δε με καταλαβαίνω και πολύ σήμερα. Πιθανότατα ούτε κι εσύ.

Να θυμηθώ να πω τη μαμά να φέρει τριάντα κεράκια για τη φετινή τούρτα.

Φωτό: http://trackchick.deviantart.com/art/Christmas-72369429
Παραμονή Πρωτοχρονιάς 2008 11.07

Ντύνω τη μοναξιά με τη λέξη της. Δε λέω, μου αρέσει η σιωπή μα η συγκεκριμένη κάνει τόσο θόρυβο που μου σπάει τα νεύρα. Είναι σιωπή απουσίας..

Πριν μια ώρα περίπου μπήκα στο σπίτι και ακόμα δεν έχω μιλήσει. Ούτε καν στον εαυτό μου. Άνοιξα την πόρτα και με είδα καθισμένη στη γωνιά του καναπέ μου να με περιμένω. Κι έκανα πως δε με είδα. Λες και είμαι τσακωμένη, μπήκα στην κρεβατοκάμαρα, έβγαλα τα ρούχα μου και βούλιαξα μέσα στη γεμάτη με ζεστό, σχεδόν καυτό, νερό. Έμεινα μέχρι πριν λίγο. Με το μπουρνούζι ήρθα και κάθισα δίπλα μου κι έκανα ένα τσιγάρο. Με κοίταξα λίγο ειρωνικά, λίγο αποδοκιμαστικά μέσα στα μάτια και αναγνώρισα τη μοναξιά μου...

Πήρα τη γόμα του μυαλού μου και την έσβησα. Αποφάσισα να μιλήσω σιωπηλά. Όπως πάντα δηλαδή. Όταν θέλω να εκφράσω τα πιο έντονα αισθήματα και συναισθήματα απλά σιωπώ…

…τραβώ προς τα έξω την καρέκλα στο γραφείο και κάθομαι μπρος στον υπολογιστή μου. Διαλέγω τραγούδια. Σιωπηλά. Ακούω ξανά και ξανά το ίδιο τραγούδι. Οι στίχοι του με συνεπαίρνουν και με ταξιδεύουν χιλιόμετρα. Μακριά από εδώ. Ίσως σε άλλη πόλη. Νιώθω μια γλυκιά μέθη από λικέρ κεράσι που έφτιαξε με τα χεράκια της η γειτόνισσα στο χωρίο και μου το χάρισε σε κάποια γενέθλιά μου. Κράτησε δυο χρόνια αυτό το ποτό. Και τώρα που πλησιάζουν τα τριακοστά μου γενέθλια έχω ακόμα ένα ποτηράκι να το πιω πριν ή μετά από αυτά, δεν έχω αποφασίσει.

Έχω καιρό ν’ ασχοληθώ με το ενυδρείο μου. Η αλήθεια είναι πως μετά τη φυγή του Διογένη μου έφυγε λιγάκι η διάθεση. Νιώθω να βαριέμαι αυτή τη στιγμή. Σχεδόν τα πάντα…

Κλείνω… γεια…

Φωτό: http://autre-mouton.deviantart.com/art/ennuy-52566754
Προπαραμονή Χριστουγέννων 2008 20.17

Έχω κλείσει τα Χριστούγεννα μέσα στις σακούλες με τα δώρα. Τα περπάτησα μέσα στις ολοκαίνουριές μου μπότες χτες το απόγευμα. Τα φόρεσα πάνω μου μέσα στο καινούριο μου φόρεμα που μου έφερες εσύ. Κάθισα μπροστά σου και σε ρώτησα: ‘‘Είμαι όμορφη;’’ Κι έμεινες να με κοιτάζεις καθώς στριφογύριζα τραγουδώντας και χοροπηδώντας.

Το κρύο χτες ήταν τόσο τσουχτερό που έγινε αφορμή να κάνω την παγωνιά και την κυκλοφοριακή κίνηση τραγούδι. Να κλειδώνομαι μέσα σε μια αγκαλιά τυλιγμένη μέσα σε ένα πανωφόρι και να τραγουδάω με στίχους έκφρασης ελεύθερης, όσο εσύ γελάς σαν παιδί δίπλα μου. Να χορεύω σαν μικρό ξωτικό γύρω από το σώμα σου και πλάθω στίχους της στιγμής, που την επόμενη έχουν ξεχαστεί ήδη. Ο κόσμος απορημένος να κοιτά με μάτια κουρασμένα προς τους ήχους του γέλιου και η ματιές να κάνουν χάζι και να γίνονται κι αυτές γέλια δυνατά. Σαν έφηβους που τους απαγορέψανε την αγάπη κι εκείνοι το σκάσανε νιώθοντας την ελευθερία μιας στιγμής ανέμελης…

Περπάτησα μέσα στο κρύο και ανέβηκα πάνω σε λαμπιόνια Χριστουγέννων να ζεσταθώ από το λευκό, κόκκινο, μπλε φως τους. Ισορρόπησα πάνω σε πευκοβελόνες τρέχοντας παίζοντας ένα τρελό κυνηγητό με τη διάθεση μου. Την περίεργη μου διάθεση για σήμερα. Μη νομίζεις… δεν έχω και τα κέφια μου σήμερα. Μια Δευτέρα, ένα όνειρο εφιαλτικό, μια άδεια που τελείωσε και την επόμενη ίσα που την πιάνει το μάτι μου, μια απουσία, ένας αποχωρισμός, μια ανυπομονησία, ένας κόμπος, ένα κρύο, μια βροχή που λείπει από μένα για να ‘ρθει σε σένα…

-Βαρέθηκες να γράφεις.
-Απλά δεν έχω την ανάγκη…

…είχα πει κάποτε πως o πόνος είναι η μούσα. Και η αλήθεια είναι πως δε ξέρω αν αυτή τη στιγμή νιώθω πόνο ή ανασφάλεια. Ή αν πονάω λόγω ανασφάλειας. Ή αν νιώθω ανασφαλής λόγω πόνου. Ένα κουβάρι στο κεφάλι μου όλα. Το τραβάω από ‘δω, το τεντώνω από ‘κει και γίνεται ένας κόμπος που τελικά μοιάζει πιο πολύ με γόρδιο δεσμό που πρέπει να τον κόψω με σπαθί. Μα δε θέλω. Θα χαλάσω την κλωστή που ενώνει δυο σημεία πάνω σε έναν πελώριο κοσμικό χάρτη. Και κάποτε είχα διαβάσει πως ‘‘Δε γίνεται να κόβεις το σχοινί και όταν το δένεις ξανά, να έχεις την απαίτηση να μη φαίνεται ο κόμπος.’’ Θα βρω την υπομονή και θα τη βρω την άκρη. Ξέρω πως η δεξαμενή με τα αποθέματα υπομονής είναι μισοάδεια αλλά πάντα έτσι ήταν. Ποτέ δε φημιζόμουν. Πάντα ήμουν ανυπόμονη. Αλλά πάντα τα κατάφερνα…

Φωτό: http://xxangelicfruitcakexx.deviantart.com/art/Grocery-Diva-43402205
Δευτέρα 22/12/08 12.17

-Φεύγω μικρό μου…
-Δε θέλω…

Κλείνω τα μάτια μπρος στη θέα μιας αντρικής ψηλόλιγνης φιγούρας που απομακρύνεται. Δε μου αρέσει το φευγιό. Όχι πια. Ούτε οι αποχωρισμοί μου αρέσουν. Ανέκαθεν. Κλείνω τα μάτια να φυλάξω πίσω από τα τείχη των βλεφάρων μου στιγμές ονείρων κάποιου ταξιδεμένου Σαββατοκύριακου. Όχι φευγιό. Όχι αποχωρισμούς. Μόνο στιγμές ονείρων…

Βρέθηκα κάπου στα σύννεφα και πάνω από εκείνα. Τα παρατηρούσα καθώς ανέβαινα πλάι σου στο χιονισμένο βουνό. Τα κοιτούσα να υπάρχουν από κάτω μας κρύβοντας μια ολόκληρη αεικίνητη ζωή μέσα σε ζεστά σπίτια ή σαλέ, όσο ο δικός μου χρόνος σταματούσε και με κρατούσε κρυμμένη μέσα στα υγρά σπλάχνα από ένα σύννεφο που έτρεχε γρήγορα προς το μέρος μου…

Τα χαμόσπιτα με τα κεραμίδια και τους καπνοδόχους που έβγαινε από αυτούς ο καπνός της ζεστασιάς των ανθρώπων έτρεφαν την περιέργειά μου μερικές φορές. Να μπω μέσα από μια χαραμάδα, να σταθώ έξω από κάποιο παράθυρο για να θυμηθώ κι εγώ πως ήταν η αναμονή των Χριστουγέννων στο χωριό. Θυμήθηκα για λίγο τη γιαγιά. Για λίγο ένιωσα ένα κρυσταλλάκι να κρέμεται στο έξω μέρος από τις βλεφαρίδες μου. Το αφήνω και πέφτει πάνω στο λευκό τραπεζομάντιλο δίπλα στο ποτήρι. Σηκώνω το κρασοπότηρο και πίνω στην υγεία μιας όμορφης σχέσης δυο ανθρώπων που αγαπήθηκαν πολύ.

Γυρίζω σπίτι πιασμένη από χέρι αντρικό που με στηρίζει. Νιώθω τρυφερή και σίγουρη. Παρατηρώ, χωρίς λέξεις, τα χρώματα της Φύσης και δε ξέρω που να πρωτοκοιτάξω για να ρουφίξω ομορφιά. Στο βουνό απέναντι; Στον ουρανό; Στο ποτάμι; Μήπως στα μάτια που βρίσκονται απέναντί μου;

Στέκομαι όρθια με τα μάτια κλειστά και χάνομαι σε μια αδηφάγα ηδονή που με καταπίνει. Γίνομαι σκόνη από άχνη και σκορπίζομαι στον αέρα. Μπαίνω ξανά στο σύννεφο, ταξιδεύω μαζί του, ανασαίνω μέσα του. Πέφτω και κοιμάμαι. Και αναρωτιέμαι αν το όνειρο στο οποίο ζω είναι το δικό μου ή είναι δανικό και κάποια στιγμή θα πρέπει να το επιστρέψω. Ανοίγω τα μάτια και βλέπω τις βλεφαρίδες σου μπλεγμένες να κοιμούνται.

‘‘Δικό μου είναι…’’

Ψυθιρίζω και χάνομαι στα γαλάζια, βροχερά νερά του στοιχειωμένου ναυαγίου του…


Φωτό: Από το κινητό μου.
Δευτέρα 15/12/08 11.03

Πιστολάκι; Τσεκ.
Οδοντόβουρτσα; Τσεκ.
Οδοντόκρεμα; Τσεκ.
Τα καινούρια μου εσώρουχα; Τσεκ.
Παντόφλες; Τσεκ.
Τάβλι; Τσεκ.
Τράπουλα; Τσεκ.
Ξυραφάκια; Τσεκ.
Τα καλούδια της Ιωάννας από τον φούρνο της γειτονιάς; Τσεκ.
Φωτογραφική μηχανή; Τσεκ.
Φορτιστής κινητού; Τσεκ.
Ενυδατική; Τσεκ.
Τα CD για τον δρόμο; Τσεκ.
Το καλό μου το φόρεμα; Όχι τσεκ. Αυτό θα μου το φέρεις εσύ…

Ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για πάρτη σου...

Φωτό: http://sopbubblan.deviantart.com/art/Suitcase-74808385
Παρασκευή 12/12/08 17.21

Δείξε μου πώς να σ' αγαπάω
Δείξε μου πώς να σου το πω
Ό,τι άλλο πω φαίνεται άδειο
Ρίξε μου φως να τραγουδώ.
Μάτια μου κοίταξε τον κόσμο
και στη ματιά σου θα τον δω
Ό,τι έχεις νιώσει να το νιώσω
Ό,τι αγαπάς να το γευτώ

Σαν καράβι να σαλπάρω
Σαν αχός να ξαναρθώ
Σαν τραγούδι ν' αρχινήσω
Σαν ανέμη να στραφώ

Να ΄μουν ανάσα να σου λείπω
Να ΄μουν πετράδι στο λαιμό
Όμορφη σκέψη να φωτίζω
Ό,τι σκιάζει τον καιρό
Ν' απλώνω και να σε αγγίζω
να σε ζητώ και να ΄σαι εδώ
τα χείλη σου να βασανίζω
κι ας βασανίζομαι κι εγώ

Σαν καράβι να σαλπάρω
Σαν αχός να ξαναρθώ
Σαν τραγούδι ν' αρχινήσω
Σαν ανέμη να στραφώ...

Καληνύχτα Όνειρο αυτόφωτο… πάω να κοιμηθώ… έρχομαι να σε βρω…

Φωτό: http://poisongirl112.deviantart.com/art/I-Love-You-I-ll-Kill-You-10343065
Τετάρτη 10/12/08 24.21

Μπερδεύτηκες πάλι. Ακόμα κι εσύ, μπερδεύτηκες. Όχι, δε μου αρέσει ο χειμώνας. Δε μου αρέσει γιατί έχει κρύο. ! Το φθινόπωρο μου αρέσει. Η εποχή των βροχών και της αγκαλιάς. Επειδή γκρίνιαζα που δεν έλεγε να φύγει το καλοκαίρι να για να ρίξει μια βροχή; Έτσι νόμιζες; Τώρα να δεις γκρίνια που θ’ ακούς! Δε το μπορώ το κρύο… δε το μπορώ σου το λέω!

Περιμένω το τέλος της βδομάδας, όχι όπως οι περισσότεροι που περιμένουν απλά να ξεκουραστούν. Είπες πως θα βρέχει όλη την Παρασκευή και περιμένω την άφιξή σου μαζί της. Ο ερχομός σου της τελευταίες βδομάδες συνδυάζεται με στάλες σύννεφων τόσο που μου θυμίζει στίχους αγαπημένους. ‘‘Κάθε φορά που θα ‘ρθεις βρέχει’’. Να καθήσω και πάλι μέσα σου, μπροστά σε μια τζαμαρία σιωπηλή να ακούω την ανάσα σου που ρυθμικά ανασαίνει μαζί με δάκρυα χαράς από ένα μαύρο ταξιδεμένο σύννεφο που συνειδητοποίησε τον έρωτά του με τη Γη λίγα λεπτά πριν αφήνοντας τον πόθο του να ξεχυθεί πάνω της..

Με παρασύρει αυτή η αίσθηση της μεγαλοπρεπούς φυσικής συμφωνίας. Θα κλείσω τα μάτια μου και θα χαθώ μέσα της ακούγοντας τη μελωδία της. Θ’ ανοίξω τις πύλες του νου μου να χαθώ μέσα σε νότες από βογκητά παθιασμένα δυο εραστών που αγαπήθηκαν από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας τους. Θα τ’ ανοίξω και πάλι για να κρατήσω την αυτόφωτη λάμψη της στιγμής….

Είχα πει δε θα κοιμηθώ μα τα μάτια μου κλείνουν. Ήσυχη η εφημερία μου η χτεσινή μα τώρα πια τα βλέφαρα βάρυναν και πάλι…

Κάπου σ’ ένα όνειρο θα περπατώ ξυπόλυτη…
Ψάξε με. Μπορεί και να με βρεις…

Φωτό: http://paeng.deviantart.com/art/rain-67475047
Τρίτη 09/12/08 08.47

Ο Έρωτας είναι ώριμο φρούτο που η γεύση του γεμίζει το στόμα με χυμούς φρεσκάδας από φιλιά με γλυκόξινη γεύση…


… είναι Άντρας. Δυνατός, με άγρια ομορφιά. Σε παίρνει στα χέρια του και σε υψώνει στις πιο ψηλές βουνοκορφές να θαυμάσεις τις πιο μαγικές Ανατολές του κόσμου όλου.

… είναι Γυναίκα. Τρυφερή και αδίστακτη. Σε χαϊδεύει, σε κοιμίζει στο στήθος της, σου τραγουδά το τραγούδι των Σειρήνων, σε αποπλανά. Σε γεμίζει με χυμούς ζωής κι έπειτα σε κάνει να νιώθεις ασφαλής μέσα στα γλυκά σπλάχνα της ανάσας της αγκαλιάς της.

… είναι απλότητα. Να έχεις τον ουρανό και να θες έν’ αστέρι. Να έχεις τον ωκεανό και να θες μια σταγόνα. Να έχεις τον κόσμο και να θες έναν άνθρωπο. Να έχεις το δάσος και να θες μια πόα. Να έχεις τη μουσική και να θες μια νότα. Να έχεις ένα τραγούδι και να ‘‘σκαλώνεις’’ στον στίχο. Τον στίχο εκείνο που ολοζώντανο φέρνει τον άλλον μπροστά σου.

… είναι γλυκό του κουταλιού. Σαν εκείνο της γιαγιάς στο ντουλάπι της κουζίνας. Είναι σπάνιο όσο και η συνταγή της. Μα εσύ ξυπνάς το βράδυ και πατώντας στις μύτες με το κουταλάκι στο χέρι, τρυπώνεις στα άδυτα μυστικά της και με κλειστά τα μάτια το απολαμβάνεις σαν εκείνο, το γλυκό το πρώτο φιλί.

…είναι μαργαρίτα. Πάντα βρίσκεις έναν τρόπο να καταλήξεις στο
‘‘μ’ αγαπά’’ ακόμα και αν κάνεις την πιο μεγάλη ζαβολιά. Ακόμα πιο μεγάλη και από τη μεγαλύτερη που έκανες στο ‘‘κρυφτό’’ στην παιδική σου γειτονιά.

… είναι κόκκινο. Με πάθος που βγαίνει από κάθε πόρο του κορμιού. Με αίμα που κυλά για να θρέφει ολόκληρη τη ζωή.

… είναι γέννηση. Μια ανάσα, ένα κλάμα, μια αγκαλιά τρυφερή, ένας πόνος, ένα δάκρυ, μια συγκίνηση, μια πληρότητα.


… είναι μια βόλτα στην παραλία. Εκεί στο παγκάκι μέσα στο κρύο του χειμώνα, κάτω από τις στάλες της βροχής…

Ο Έρωτας είναι η πνοή του θεού.

… είναι ένα παραισθησιογόνο αληθινό ψέμα.
… είναι σιωπή.
… είναι στιγμή.
… είναι Όλο…

"Ένας κόμπος η χαρά μου, κι όμως σαν θα 'ρθεις,
στάλα-στάλα θα στη δώσω για να δροσιστείς..."

Δευτέρα 08/12/08 14.57

φώτο:http://bunnis.deviantart.com/art/Love-is-54671516

Γράμμα απο εκείνον για εκείνη....

"Έχεις ζήσει στιγμές; Να είσαι μαζί με τον άνθρωπό σου και να μη θες να σηκώσεις το βλέμμα σου από πάνω του...
Να ξαπλώνεις δίπλα του και να τον κοιτάς...
Nα κοιμάσαι και να τον βλέπεις πάλι και να μη ξέρεις ποιο από τα δύο είναι το όνειρο...
Να κάνεις ταξίδια μόνο για αυτή την λίγη ώρα μαζί του...
Να σ' ακουμπά με το χάδι του και να έχεις τον κόσμο μέσα σου...
Να του λες σ'αγαπώ και να βρίσκεις λέξεις που μέχρι τώρα δεν τις γνώριζες...
Να γελάς ασταμάτητα...
Να μένεις στην σιωπή και εκείνη να λέει τα πάντα...
Να του λες ευχαριστώ που υπάρχεις... που βρέθηκες στο δρόμο του...
Να πιστεύεις ότι είναι μαγικός...
Να νιώθεις την όμορφη αύρα του από την πρώτη γνωριμία...
Να σου φαίνεται ελάχιστο το πολύ...
Να γίνονται ένα... ένα όμως, τα κορμιά... ένα...
Να νιώθεις τον έρωτα να ξεχειλίζει από παντού...
Να αγαπάς το πνεύμα του και όχι τον εξωτερικό κόσμο του...
Να αγαπάς το όλο του...

Αν τις γνωρίζεις τούτες τις στιγμές τότε καταλαβαίνεις τι περνάμε και οι δύο...........εκείνη και εγώ..... η σιωπή καθώς βυθίζονται τα μάτια του ενός στον άλλον λέει όλα τα παραπάνω. ...ξάφνου είδα τον κόσμο γύρω μου. Κάποιοι με χτύπησαν στην πλάτη και κάποιοι μου την γύρισαν. Άλλοι βλέπουν την δύναμη της συνήθειας και μου ζητούν να αλλάξω την γνώμη μου και άλλοι να μου δίνουν το χέρι τους. Αποφάσισα να γυρίσω και εγώ την πλάτη μου στην συνήθεια…"

Υ.Γ. Αυτό το κείμενο ΔΕΝ είναι δικό μου... σ'ευχαριστώ που μου το χάρισες...

Κυριακή 07/12/08 22.01

φωτό:http://elizabeth-caffey.deviantart.com/art/love-47472688

Οι μπλούζες μας!

...και η δική σου !

Σου μιλώ, μ’ ακούς; Σου ψυθιρίζω μικρές λεξούλες, τις βάζω στις παλάμες μου, τις πλάθω, τις κάνω μια μικρή μπαλίτσα που τη φυλάω για να την αφήσω στα χέρια σου. Φτιάχνω ένα γλυκό από αυτές, τις πασπαλίζω με κανέλα και τις στολίζω με μικρά κλαδάκια γαρύφαλλου και το κρατώ για έκπληξη που θα ανοίξει μπρος στα μάτια σου στα πιο όμορφα Χριστούγεννα της ζωής μου που ακόμα δεν ήρθαν.

Να σου πω τα νέα μου; Φτιάχνω μια γωνιά στο σπίτι για να κρύβεσαι τις ώρες που θα λείπεις. Θα τη στολίσω με λαμπιόνια και γκι. Και όταν τα Χριστούγεννα περάσουν, θα τη ζωγραφίζω με τα πιο όμορφα χρώματα που θα κλέψω ένα βράδυ όταν κοιμάσαι δίπλα μου από τον καμβά σου…

Θέλω να γίνω ταξιδιάρα Λιβελούλα, να διανύω τα χιλιόμετρα του αποχωρισμού, να βραχώ από πολύχρωμες βρόχινες ψιχάλες, να καθήσω στο δάχτυλό σου να ξεκουραστώ, κι έπειτα να γίνω ζωγραφιά στον ώμο σου. Να μπω στο κορμί σου να αφήσω το σημάδι του περάσματός μου από τα λευκά σου όνειρα. Να γεμίσω τη μια και μοναδική μέρα της ζωής μου από αιώνες της δική σου τραμπαλίζοντας πάνω σε βρεγμένα φύλα. Να μείνω εκεί και να σωπάσω μέχρι οι στιγμές μου να γίνουν λιγοστές και να πεθάνω πάνω στο νύχι σου…

Σε ζωγραφίζω με κάρβουνο πάνω σ’ ένα φύλο από το πρόχειρο τετράδιο του μυαλού μου. Τραβώ γραμμές καμπυλωτές για να σχηματίσω το χαμόγελό σου. Δημιουργώ βάθος για να πιάσω τη ματιά σου. Φτιάχνω μικρές γραμμές για να ζωγραφίσω τις βλεφαρίδες σου. Και σε κρατώ εκεί…

Δροσερό φιλί της λησμονιάς…

Σε ψάχνω σαν το νεογέννητο το στήθος της μητέρας....

Φωτό: http://nenya.deviantart.com/art/Dragonfly-Words-291833
Παρασκευή 05/12/08 12.01

Κάπου ανάμεσα σε στίχους που τρυπάνε σαν πρόκες, κάπου μέσα σε ένα στεγνό φιλί με στυφή γεύση λησμονιάς, βρήκα μια δικαιολογία για να μπολιάσω το στεναχωρημένο μυαλό μου με στιγμές ανεμελιάς. Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων μου τραγουδά ‘‘ανάθεμά σε Έρωτα’’ κι εγώ χαμογελώ με δανικό χαμόγελο που παίρνω από τα χείλη σου από το πρωί…

Ένα ταξίδι που ενώνει την καρδιά με το νου, ακολουθούν τα βήματά μου μια κατεβαίνοντας, μια ανεβαίνοντας, μία σκάλα στριφογυριστή. Πότε με οδηγούν εκεί ψηλά, πάνω από τα σύννεφα να περπατώ με τα βαμβακένια μου γοβάκια, πότε στα πιο βαθιά σημεία της ψυχής μου και στα σκοτάδια της απουσίας. Κι ένα γέλιο από ένα πρόσωπο που τόσο θα ήθελα να φιλήσω απόψε…

Μια διαδρομή Αθήνα Θεσσαλονίκη που δε θα γίνει, μια εκδρομή σε ένα πέτρινο σπίτι που αργεί αιώνες. Είμαι υπερβολική; Μπορεί και να είμαι. Μα έτσι είναι αυτά τα πράγματα… το μυαλό φτάνει σε απόσταση αναπνοής από το όριο της υπερβολής και ο Έρωτας σαν παραισθησιογόνο από ένα σκληρό ναρκωτικό, το ωθεί πέρα από αυτά…

Απόψε θα ήθελα να κοιμηθώ σε κρεβάτι δίπλα σε μια αγάπη πελώρια που θα με κοιτάει χαϊδεύοντας με απαλά με τα βλέφαρα. Θα ήθελα να χαϊδευτώ από ακροδάχτυλα στα μαλλιά.. Μα αντ’ αυτού, ο ύπνος θα έρθει απόψε στο δωμάτιο 127 της πολύβοης Κλινικής. Ο Μορφέας θα σεργιανίσει το κορμί μου σαν εραστής δευτέρας διαλογής…

Δεν έχει σημασία τι κάνω. Συνέχεια ξεχνώ να σε ξεχάσω...

Σήμερα σε περίμενα…

Φωτό: http://ursula-snoot.deviantart.com/art/Forgetting-102032142
Πέμπτη 04/12/08 19.14

Σταγόνες ηδονής και πάθους στα σεντόνια… μυρωδιές ευωδιαστές από κορμιά που πριν λίγο αγαπήθηκαν. Και σιωπή…

Μια διαδρομή γεμάτη με στιγμές τραγουδιστές που γεμίζουν τα χιλιόμετρα…
Μια εκδρομή στο κέντρο της πόλης. Και σιωπή…

Ένα ξέφρενο φιλί σε κάποιο σκοτεινό ροκάδικο που κράτησε χρόνια.
Μια τρυφερή αγκαλιά και μια ρουφηξιά από το άρωμα των μαλλιών μου με τα μάτια κλειστά. Και σιωπή…

Ένα ποτό στο στέκι μου να γνωρίσεις τις αγάπες μου. Τη μουσική και την αμεσότητα.
Μια μελωδία από μια αντρική φωνή που με μεθάει. Και σιωπή…

Μια ζωγραφιά μιας γυναίκας που κάθεται στη γωνιά της στον καναπέ και μιλάει στο τηλέφωνο που μου μοιάζει…
Ένα χαμόγελο σαν χάδι. Και σιωπή…

-Να σε ρωτήσω κάτι;
-Ναι…
-Είσαι μαγικός;
-Όχι…

Φωτό:http://bealtaine.deviantart.com/art/Silence-from-Afar-101745527
Δευτέρα 01/12/08 22.26

320

Ακούω τα χιλιόμετρά σου να τα παίρνει ο αέρας…

Φωτό: http://sweetshading.deviantart.com/art/travelling-63578976
Φωτό: http://hurtmee.deviantart.com/art/Travelling-104104976

Παρασκευή 28/11/08 14.54

06/10/04

...όταν τα δάχτυλά μας μπλέχτηκαν για πρώτη φορά μεταξύ τους…
Όταν τα κορμιά μας ενώθηκαν σε μια μυστική μελωδική συμφωνία…
Κι ένα τραγούδι....

Εκείνο που σου τραγουδούσα κάθε πρωί πριν πάω στο γραφείο τότε…
Ένα τραγούδι για να σου δείξω, όσο μπορώ, το πόσο θα ήθελα να ήσουν μαζί μου εκείνη τη στιγμή, μα ήσουν μακριά μου…



Έχω το σεντόνι σου, το σεντόνι σου
Το 'χω να με σκεπάζει
Κι είναι η νύχτα θάλασσα, η νύχτα θάλασσα
Που στα βαθιά με φωνάζει

Μέρες ξημέρωσαν, τα δύσκολα πέρασαν
Μα ο νους μου πίσω γυρνάει
Φταίει το σεντόνι σου, το σεντόνι σου
Που το άρωμά σου κρατάει

Δε μετανιώνω, δε σου θυμώνω
Μα αναρωτιέμαι που να 'σαι
Μακριά μου τι φοράς
Όταν κοιμάσαι

Γύρω μου πράγματα, σκισμένα γράμματα
Σκόρπια από δω και από κει
Γίνονται θαύματα
Μα στ' άψυχα πράγματα
Τι μπορεί να σωθεί

Θα το παλέψω, θα ξαναπιστέψω
Μα λόγο πια δεν κρατώ
Φταίει αυτό το όχι σου
Γι' αυτό το όχι σου
Όλα τ' αρνιέμαι εγώ

Δε μετανιώνω, δε σου θυμώνω
Μα αναρωτιέμαι που να 'σαι
Μακριά μου τι φοράς
Όταν κοιμάσαι

Έχω το σεντόνι σου, το σεντόνι σου
Σύννεφο που με τυλίγει
Παίζω το τραγούδι σου, το τραγούδι σου
Μα ο ουρανός δεν ανοίγει

Δε μετανιώνω, δε σου θυμώνω
Μα αναρωτιέμαι που να 'σαι
Μακριά μου τι φοράς
Όταν κοιμάσαι

Δε μετανιώνω
Μα όταν κρυώνω, αναρωτιέμαι που να 'σαι
Μακριά μου τι φοράς
Όταν κοιμάσαι

25/11/08

Κι έπεσα τυχαία πάνω του και σε θυμήθηκα. Ένιωσα ένα κύμα με δάκρυα να ανεβαίνουν από τις πατούσες μου προς τα πάνω, να περνάνε μέσα από τα πόδια μου, τις γάμπες, τους μηρούς, να ξεχύνονται στον κορμό μου, να φτάνουν στο στήθος μου. Να ανεβαίνουν στο λαιμό, να φτάνουν στο κεφάλι και να γίνονται όλα μια μόνο σταγόνα από δάκρυ και να βγαίνουν από τις έξω άκρες των ματιών μου…

Είναι πολύ παράδοξο το πόσο νιώθω να με συνδέει αυτό το τραγούδι μαζί σου. Και τώρα πια, βλέποντας το σπίτι μέσα από την εποικοδομητική απουσία σου, νιώθω να με συνδέει περισσότερο. Λες και όλα αυτά τα χρόνια δίπλα σου αυτό το τραγούδι ακολούθησε η ζωή μας…

Να ξέρεις φίλε…
Που και που έρχονται αφορμές που σε κάνουν να περνάς και βολτάρεις στο νου μου…

Φωτό: http://f0xylady.deviantart.com/art/Waiting-39732733
Τρίτη 25/11/08 13:28

Ταξίδεψες με κρύο που τρυπά με βελόνα τη σάρκα, μέχρι τον Βορρά μου. Κούρνιασες ξαποσταίνοντας στη στιγμή της αναπνοής μου, καθώς τα κρύα χέρια σου ακούμπησαν τη ζεστή μου πλάτη για να ζεσταθούν. Ανατριχίλα, μα τόσο όμορφη η στιγμή που προσφέρεις λίγη ζεστασιά από τη ζέστη σου…

Ένα υπέροχο γλυκό από τον φούρνο της γειτονιάς κι ένα γιουβέτσι που ταΐστηκε με αλάτι δύο φορές και έκανε τον κόπο μου να πάει μια βόλτα ως τα σκουπίδια…

Ένα ελαφρύ λευκό κρασί που όμοιό του δε δοκίμασα ποτέ και μου άρεσε. Ένα τραπέζι με μπόλικη ποικιλία πατάτας πάνω του που κάνει τη φωνή δυνατά γελαστή. ‘‘Αν δε θες πατάτες, φάε πατάτα!’’

Μια γυναικεία φωνή στο ραδιόφωνο μιλάει για κάποιον Χρήστο που η καρδιά του μάλλον πονά από Έρωτα και με μπερδεύει. Χαμογελώ κλείνω τα μάτια και ρωτώ: ‘‘Ακούς;’’

Ένα τηλεφώνημα στις 05.00 το πρωί και μια φωνή ανήσυχη από την άλλη γραμμή να αγωνιά και να ρωτά: ‘‘Που είσαι;;’’ κι ένας κόκκος τύψης που κοιμόμουν μπήκε στο μάτι μου.

Ο χειμώνας έφερε τις πρώτες νιφάδες χιονιού πάνω στο κρύο παρμπρίζ του αυτοκινήτου μου που χτες βράδυ αργά διέσχιζε τον περιφερειακό πηγαίνοντας προς τον προορισμό μιας μόνο στιγμής ολοζώντανης μέσα στο μουδιασμένο από το κρύο σώμα.

Κάθε τέλος είναι αφορμή για μια καινούρια αρχή...
Μείνε στη σιωπή ως την επόμενη φορά…

φωτο:http://dream-traveler.deviantart.com/art/Personal-space-204957125
Δευτέρα 24/11/08 08.49

Ήθελα να σου μιλήσω σήμερα, μα ο ουρανίσκος μου γέμισε αγκάθια και κεντρίζει όλα εκείνα τα όμορφα που η καρδιά γεννά, και τα καταπίνει. Οι λέξεις γίνονται ανιαρές και η γλώσσα έχει μια γεύση πίκρας από κάποιο δηλητήριο που έσταξε πάνω της μια επιθυμία παρουσίας που ακόμα είναι απούσα. Κι εγώ, εδώ, ανάμεσα σε γράμματα που ακατανόητα διαδέχονται το ένα το άλλο φτιάχνοντας λέξεις, λες και γεννήθηκαν από άλλη μητρική γλώσσα…

Επέστρεψα σπίτι. Η Αποθήκη του Μύλου φιλοξένησε γι’ απόψε τη διασκέδασή μου και με ένα κεφάλι έτοιμο να εκτοξευτεί στο ταβάνι, μετρώ της απουσίας σου τις ώρες βογκώντας από έναν πόνο προσμονής ενός φιλιού που δε λέει να έρθει, λες και ο χρόνος μου προχωρά μέσα σε κύλινδρο κι αντί να κυλάει μένει πάντα στο ίδιο σημείο. Κι ας κουράζεται. Μένει πάντα στο ίδιο σημείο. Και οι δείκτες κολλούν. Και η εικόνα ξεθωριάζει. Και η αναμονή τσιτώνει τα νεύρα και τα σπάει. Μικρές παλλόμενες χορδές σε μια κοσμική συμφωνία γίνονται και ο εκνευρισμός πιάνει ταβάνι. Μα θα έρθεις. Γιατί σε περιμένω…

Όνειρα ονειρεμένα γι’ απόψε, ταξιδεύοντας πάνω σε μια ηλιαχτίδα…

Φωτό: http://soulful-tears.deviantart.com/art/Waiting-66765923
Σάββατο 22/11/08 03.24

Je ne fume plus
Je ne rve plus
Je n’ai mme plus d’histoire
Je suis seule sans toi
Je suis laide sans toi
Comme une orpheline dans un dortoir

Je n’ai plus envie
De vivre ma vie
Ma vie cesse quand tu pars
Je n’ai plus de vie
Et mme mon lit
Se transforme en quai de gare
Quand tu t’en vas…

je suis malade
Compltement malade
Comme quand ma mre sortait le soir
Me laissant seul avec mon dsespoir

Je suis malade
Compltement malade
J’arrive on ne sait jamais quand
Tu pars on ne sait jamais o
Et a va faire bientt deux ans
Que tu t’en fous…

Comme un rocher
Comme un pch
Je suis accroch toi
Je suis fatigue, je suis puise
De faire semblant d’tre heureuse
Quand ils sont l
Je bois toutes les nuits
Et tous les whiskys
Pour moi ont le mme got
Et tous les bateaux
Portent ton drapeau
Je ne sais plus o aller tu es partout…

Je suis malade
Compltement malade
Je verse mon sang dans ton corps
Et je suis comme un oiseau mort
Quand toi tu dors
Je suis malade
Parfaitement malade
Tu m’as prive de tous mes chants
Tu m’as vide de tous mes mots
Pourtant moi j’avais du talent
Avant ta peau…

Cet amour me tue
Si a continue
Je crverai seule avec moi
Prs de ma radio
Comme un gosse idiot
coutant ma propre voix qui chantera…

Je suis malade
Compltement malade
Comme quand ma mre sortait le soir
Et qu’elle me laissait seule avec mon dsespoir
Je suis malade
C’est a… je suis malade
Tu m’as prive de tous mes chants
Tu m’as vide de tous mes mots
Et j’ai le coeur compltement malade
Cern de barricades
T’endends…
je suis malade…

Σιωπώ για να με ακούσεις όσο πιο δυνατά μπορείς...
Βάλε τα χέρια σου στ' αυτιά και άκουσέ με...
Όλη η φωνή μου μία λέξη...

φωτό: http://autumnraindrop.deviantart.com/art/Miss-you-82927920
Τετάρτη 19/11/08 14.36

Λέξη-λέξη πώς να το πω
όλο αυτό που όταν δεν σ’ έχω περνάω
δεν υπάρχουν λόγια γι’ αυτό το τέρμα
που δεν πάει πιο ‘κει
που διψάει για σένα.

Λέξη-λέξη πώς να βρεθώ
στο στενό κρεβάτι που ανάψαν οι φλέβες
δεν υπάρχουν λόγια γι’ αυτό το δέρμα.
Δέρμα από φωτιά.
Δυνατό μετάξι.

Λέξη-λέξη θα ψάχνω ακούς
όλα αυτά που όταν δε σ’ έχω τα θέλω
δεν υπάρχουν λόγια γι’ αυτό το τέρμα
την καινούρια αρχή
που ζητάει εσένα...

Καλό ξημέρωμα...

Φωτό: http://trixypixie.deviantart.com/art/do-you-miss-my-love-69990265
Δευτέρα 17/11/08 24.57

Άντε γαμήσου αγάπη μου...

Φωτό:http://ordinarything.deviantart.com/art/Fuck-You-43854392

Οι σκοτεινοί διάδρομοι της Κλινικής περπατήθηκαν από βήματα αργά και χτες το βράδυ. Ήταν η τρίτη εφημερία στη σειρά και η κούραση δε μπορούσε να δώσει δύναμη στο κορμί που όρθιο στεκόταν πάνω σε δυο πόδια που ήθελαν να γονατίσουν και να αφήσουν το σώμα να ξαπλώσει για λίγο, έστω και στο πάτωμα…

Ένα τσιγάρο στα Τ.Ε.Π. Ένα φεγγάρι ολόκληρο κρυμμένο πίσω από σύννεφα βροχής που ακόμα δεν ήρθε. Σιγανές συνομιλίες και πνιχτά γέλια που θύμιζαν διάλογο από έφηβους ερωτευμένους ως τα μπούνια. Σηκώνω το βλέμμα στις 23.00 προς τον ουρανό και προσπαθώ να εντοπίσω εικόνες με τη σκέψη. Ήμουν εκεί και σε αυτό το ραντεβού…

Σφίγγω πάνω μου την άσπρη ποδιά που πίστευα, η αφελής, πως μπορούσε να με κρατήσει ζεστή για όσο κρατάει ένα τσιγάρο. Βάζω τα χέρια μου στο στόμα και γυρίζω προς τα μέσα. Πέφτω σε μάτια γνώριμα που, κι όμως, μου φαίνονται τόσο ξένα. Μπαίνω στο ανσασέρ μαζί τους και απορώ πως στέκομαι όρθια απέναντί τους χωρίς η καρδιά μου να κάνει θόρυβο χτυπώντας με ρυθμούς ντραμς. Και αυτό είναι κάτι που τα μάτια αυτά το έχουν αντιληφθεί. Με κοιτάζουν σιωπηλά κι εγώ τους χαμογελώ. Η διαδρομή από τον -1 όροφο ως τον 1ο, μπορεί να κράτησε και δέκα χρόνια. Κοιτώντας ο ένας στα μάτια τον άλλο. Ο καθένας με τον τρόπο του. Και τόσες λέξεις ανάμεσα σε σιωπές… έφυγα. Και το κατάλαβες. Με κοιτάς. Δε μου μιλάς. Σου χαμογελώ. Μα έφυγα. Καιρό τώρα…

-Καληνύχτα Μίλτο…
-Καληνύχτα Μαρία…

Η νύχτα μου πέρασε και η Αυγή ίσα που με προλαβαίνει να τη συναντήσω. Ντύνομαι γρήγορα, πηγαίνω στο αμάξι μου, ‘‘ρίχνω’’ κάτι τραγούδια και στρίβω τσιγάρο. Ανοίγω το παράθυρό μου και γυρίζω το κλειδί στη μίζα. Δυναμώνω την ένταση και γεμίζω με χιλιόμετρα τη διαδρομή ως την πρώτη Ανατολή αυτής της μέρας…

Φωτό: http://vampire-zombie.deviantart.com/art/Walking-Away-From-Everything-58207512

Σάββατο 15/11/08 08.15

Είχα να σε δω από τότε. Να δω το πρόσωπό σου, να δω πως μοιάζεις. Έβγαλα τη φωτογραφία μας από το ράφι, γιατί έχω περισσότερη ανάγκη να σε έχω μπροστά μου, παρά να σε θυμάμαι μέσα από φωτογραφίες περασμένων ευτυχιών. Και τις προ άλλες ήρθες μετά από καιρό να πιούμε μαζί καφέ. Άλλαξες. Ομόρφυνες νομίζω. Ρε φίλε; Ερωτεύτηκες;

Πέρασα πολύ όμορφα μαζί σου. Γελούσαμε συνέχεια, ‘‘τη λέγαμε’’ ο ένας στον άλλο, μου πετούσες ‘‘σπόνδες’’ και σου πετούσα μαξιλάρια. Δε περίμενα πως θα περνούσα τόσο ευχάριστα μαζί σου.

Ξέρεις, έχουν αλλάξει πολλά από τότε που έφυγες. Απέκτησα τα εργαλεία για να μπορέσω να κάνω τα περισσότερα από αυτά που θέλω. Έχω ανοίξει τις πόρτες μου στο αύριο και το στολίζω με τα ομορφότερα συναισθήματα. Βγαίνω στο μπαλκόνι που συνέχεια γεμίζει κίτρινα και κόκκινα φύλλα από τον κισσό και τη φλαμουριά. Είναι φθινόπωρο καιρό τώρα μα δε λέει να χειμωνιάσει. Ο χειμώνας δεν ήρθε στην ώρα του όπως οι άλλες εποχές. Αυτό το φθινόπωρο κρατάει αιώνες αιώνιων ζωών. Και τα νέα από Αθήνα μου λένε πως εκεί έβρεχε για μια δυο μέρες. Μα ο χορός της κουράστηκε πριν έρθει στον Βορρά…

Ξύπνησα νωρίς το πρωί…
Κι έχω δύσκολο τριήμερο στην Κλινική
Μα βρήκα την ευκαιρία να γεμίσω το σπίτι με μελωδίες.

Αφορμή ένα ταξίδι στο ποτέ και στο πάντα…

Τετάρτη 12/11/08 12.45

φώτο:http://eatmeupinside.deviantart.com/art/Mirror-68263873

Με βήματα που χόρευαν ανέβηκα τις σκάλες μου να έρθω να σε βρω…
Με πέταγμα πολύχρωμης ερωτευμένης πεταλούδας σε έψαξα…
Σε βρήκα…
Και τώρα νιώθω πως ο εαυτός μου με τρώει από μέσα σαν πληγή...

Και ούτε μια βροχή δε πέφτει να δροσίσει τον πυρετό μου…
Γαμώτι μου…

Σ'ευχαριστώ για το κομμάτι... δεν εχω σταματήσει να το ακούω...

Φωτό: http://whoa-melly.deviantart.com/art/this-feeling-hurts-28389299
Τρίτη 11/11/08 14.55

ΡαδιοφΟνική βραδυά

I'm so tired of playing,
Playing with this bow and arrow,
Gonna give my heart away,
Leave it to the other girls to play,
For I've been a temptress too long.

Hmm just,
Give me a reason to love you,
Give me a reason to be,
A woman,
I just wanna be a woman.

From this time, unchained,
Were all looking at a different picture,
Through this new frame of mind,
A thousand flowers could bloom,
Move over, and give us some room.

Yeah,
Give me a reason to love you,
Give me a reason to be
A woman,
I just want to be a woman.

So don't you stop being a man,
Just take a little look from our side when you can,
Sow a little tenderness,
No matter if you cry.

Give me a reason to love you,
Give me a reason to be,
A woman,
It's all I wanna be is all woman.

For this is the beginning of forever and ever,
It's time to move over ,
So I want to be.

I'm so tired of playing,
Playing with this bow and arrow,
Gonna give my heart away,
Leave it to the other girls to play.
For I've been a temptress too long.

Just,
Give me a reason to love you




All that I have is all that you've given me
did you never worry that I'd come to depend on you
I gave you all the love I had in me
now I find you've lied and I can't believe it's true

Wrapped in her arms I see you across the street
and I can't help but wonder if she knows what's going on
you talk of love but you don't know how it feels
when you realise that you're not the only one

Oh you'd better stop before you tear me all apart
you'd better stop before you go and break my heart
ooh you'd better stop

Time after time I've tried to walk away
but it's not that easy when your soul is torn in two
so I just resign myself to it every day
now all I can do is to leave it up to you

Oh you'd better stop before you tear me all apart
you'd better stop before you go and break my heart
ooh you'd better stop

Stop if love me
now's the time to be sorry
I won't believe that you'd walk out on me

Oh you'd better stop before you tear me all apart
you'd better stop before you go and break my heart
ooh you'd better stop






D’accord, il existait d’autres façons de se quitter
Quelques éclats de verres auraient peut être pu nous aider
Dans ce silence amer, j’ai décidé de pardonner
Les erreurs qu’on peut faire à trop s’aimer
D’accord la petite fille en moi souvent te réclamait
Presque comme une mère, tu me bordais, me protégeais
Je t’ai volé ce sang qu’on n’aurait pas dû partager
A bout de mots, de rêves je vais crier

Je t’aime, je t’aime
Comme un fou comme un soldat
Comme une star de cinéma
Je t’aime, je t’aime
Comme un loup comme un roi
Comme un homme que je ne suis pas
Tu vois, je t’aime comme ça

D’accord je t’ai confié tous mes sourires, tous mes secrets
Même ceux, dont seul un frère est le gardien inavoué
Dans cette maison de pierre,
Satan nous regardait danser
J’ai tant voulu la guerre de corps qui se faisaient la paix

Je t’aime, je t’aime
Comme un fou comme un soldat
Comme une star de cinéma
Je t’aime, je t’aime
Comme un loup comme un roi
Comme un homme que je ne suis pas
Tu vois, je t’aime comme ça

Je t'aime, je t'aime
Comme un fou comme un soldat
Comme une star de cinema
Je t'aime, je t'aime, je t'aime, je t'aime, je t'aime, je t'aime
Comme un loup comme un roi
Comme un homme que je ne suis pas
Tu vois, je t’aime comme ça




Help, I have done it again
I have been here many times before
Hurt myself again today
And, the worst part is there's no-one else to blame

Be my friend
Hold me, wrap me up
Unfold me
I am small
and needy
Warm me up
And breathe me

Ouch I have lost myself again
Lost myself and I am nowhere to be found,
Yeah I think that I might break
Lost myself again and I feel unsafe

Be my friend
Hold me, wrap me up
Unfold me
I am small
and needy
Warm me up
And breathe me

Be my friend
Hold me, wrap me up
Unfold me
I am small
and needy
Warm me up
And breathe me




Me, I'm a part of your circle of friends
and we notice you don't come around
Me, I think it all depends
on you touching ground with us.
But, I quit. I give up.
Nothing's good enough for anybody else
it seems.
And I quit. I give up.
Nothing's good enough for anybody else
it seems.

And being alone
is the best way to be.
When I'm by myself it's
the best way to be.
When I'm all alone it's
the best way to be.
When I'm by myself
nobody else can say goodbye.

Everything is temporary anyway.
When the streets are wet --
the color slip into the sky.
But I don't know why that means you and I are
- that means you and....
I quit -- I give up.
Nothin's good enough for anybody else it seems.
But I quit. I give up.
Nothing's good enough for anybody else it seems.

And being alone
is the best way to be.
When I'm by myself it's
the best way to be.
When I'm all alone it's
the best way to be.
When I'm by myself
nobody else can say...

Me, I'm a part of your circle of friends
and we notice you don't come around.

Σάββατο 08/11/08 21.39

Κρατάς μυστικό;

Αναρωτήθηκα αν και πως θα μπορούσες ποτέ να μου πεις πόσο... πόσο μ' αγαπάς... κι αν ποτέ μου το έλεγες... θα μου έφτανε στ' αλήθεια;

Περίμενα με λαχτάρα μια μέρα σαν κι εκείνη μα λες και κάποιος έσπασε την κλεψύδρα του χρόνου μου, χύθηκε όλη η άμμος και ο χρόνος πέρασε σαν νερό... άδικο; Άδικο... πριν προλάβω να πω πως ο χρόνος μου σκάλωσε σε μια ματιά περπατώντας σε έναν αιώνιο διάδρομο κάποιου ταξιδευτικού σταθμού... πριν προλάβω να πω πως δυο χέρια τυλίγουν το κορμί μου ακόμα και κατα την απουσία... πριν καλά καλά προλάβω να φωνάξω το όνομά σου... πριν προλάβω να σου πω "μη φύγεις"...

Ταξίδεψα για λίγο μόνη μου... μέσα σε χάρτινες διαδρομές προσπαθούσα να εντοπίσω μια μορφή ανάμεσα σε ένα πλήθος που όλοι φορούσαν την ίδια μάσκα... σαν μόνη διέξοδο μέσα στην ασάφεια των σκιών έκλεισα τα μάτια και βρέθηκα αλλού. Πάνω από τα σύννεφα, πάνω από το πλήθος με τις μάσκες....

Ο Ουρανός κράτησε τα μυστικά μακριά από αδιάκριτα βλέμματα και από αυτιά που δε κωφεύουν. Τα φύλαξε μαζί με τα πολύτιμα του κόσμου μέσα στο βελούδινο κουτί της ευτυχίας... Είναι οι κλεμμένες μας στιγμές που ληστέψαμε λίγες ώρες πριν από τους άλλους για να τις κάνουμε δικές μας...κι έπειτα το κουτί έκλεισε περιμένοντας υπομονετικά τον συνδυασμό για να ανοίξει ξανά...

Ο χρόνος που κυλά αμείλικτα εις βάρος μου, μου άφησε εικόνες με ζωντανά χρώματα να έχω στην παλάμη της καρδιάς κρατημένες. Ευτυχώς που υπάρχουν και αυτές και γίνονται παυσίπονα στον πόνο του μυαλού όταν εκείνο σκέφτεται τις μορφές να κλείνονται η μία στην άλλη και να μπερδεύονται γινόμενες ένα˙ σαν υγρό κερί λιωμένο από δύο διαφορετικά σώματα...

Τα λόγια είναι λέξεις, μα οι λέξεις είναι λέξεις. Δεν είναι συναισθήματα... η αγάπη είναι συναίσθημα και όχι λέξη.. βάλε τη μέσα σε έναν φάκελο και φύσα τη δυνατά να έρθει ως εμένα με την ανάσα σου. Κι εγώ θα την εισπνεύσω και θα τη βάλω μέσα μου και θα τη κρατήσω εκεί για όσο η αγάπη αυτή φωτίζει και λάμπει...

Η Αγάπη σου κρύβεται μέσα στους στίχους του τραγουδιού που ακούω, μέσα στις μελωδίες της πρωινής φωνής σου. Η Αγάπη κρύβεται μέσα σε απεγνωσμένα βλέμματα για μια συνάντηση που αργεί. Μέσα σε φωτεινές σκέψεις που οι υπάρξεις γίνονται ένα με αυτές. Η αγάπη κρύβεται μέσα στα σύννεφα, κατοικεί πάνω από τον ουρανό...

Οι στίχοι των τραγουδιών μαρτυρούν τα λόγια μου και οι μουσικές τη διάθεσή μου. Στρίβω ένα τσιγάρο μου κι εκείνο καίγεται από μόνο του πάνω στα δάχτυλά μου. Οι σκέψεις μου ρουφούν τον καπνό του κι έπειτα τον βγάζουν πάνω σε ράφια από μικρές ώρες κοινής ζωής....

Ειναι και αυτό...
... που δε βρέχει ακόμα γαμώτο...

φωτό:http://kiwi-up.deviantart.com/art/Secrets-24526948
Σάββατο 08/11/08 12.53

Πάει καιρός που δε μπορώ να γράψω. Πάει καιρός που προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά, μα το μυαλό μου, ερωτευμένο λες, πηδάει από σκέψη σε σκέψη άτακτα παίζοντας κουτσό.

Μου λείπει το φιλί που ποτέ δε γεύτηκα από τα χείλη σου σαν το παιχνίδι της γειτονιάς σε ένα παιδί της πόλης. Σε ρώτησα πώς τάχα μπορεί να σου λείπει κάτι που ποτέ δεν είχες και μου απάντησες πως έκρυψες πολλά φιλιά για ‘μενα στο συρτάρι μου. Είναι και αυτή η κλωστή ανάμεσά μας, που αντί να γίνεται γέφυρα και να μας ενώνει, γίνεται απόσταση και μας χωρίζει. Τον έναν από τον άλλο.

Μελαγχόλησε απόψε η διάθεση μου. Το στομάχι να πονά από την πείνα μα το κορμί να κάθεται καρφωμένο στον καναπέ χαμένο μέσα στη φωνή σου… το άκουσμά της έχει κάτι που μπορεί να προκαλέσει έκρηξη με επίκεντρο το πιο βαθύ σημείο του μυαλού μου. Αναταράσσει τα νερά της ήρεμης λίμνης των σκέψεών μου που παθητικά σχεδόν ακουμπούν πάνω στο μπράτσο του καναπέ μου μαζί με την ταλαιπωρημένη μου φαντασία.

Η φωνή σου σώπασε τη στιγμή που ήθελα να σου πω πως ξέρω πως δεν είναι εύκολο να αδράξεις τη στιγμή. Είναι σαν να προσπαθείς να πιάσεις τον άνεμο. Μα…

Σταμάτησες να χτυπάς σαν φλέβα μέσα μου και οι εικόνες έφυγαν με τη σιωπή σου. Το χέρι χτυπά ρυθμικά το μολύβι πάνω στο τετράδιο, λες κι έτσι βοηθώ το μυαλό να δημιουργήσει λέξεις που να μπορούν να ειπωθούν σε έναν τόσο γνώριμο ξένο.

Η σημερινή μέρα, ήταν κι αυτή ξεχωριστή όπως όλες οι άλλες ως τώρα. Η σημερινή μέρα ήταν ερωτική, παιχνιδιάρα, χαρούμενη, μελαγχολική, εξομολογητική, γελαστή, ηχηρή, κουραστική, ευχάριστη, παρεΐστικη, τρυφερή, απαλή, πολυλογού, και διακοπτόμενη. Η σημερινή μέρα είχε γραμμένα τα αρχικά μας. Και η ώρα πλησιάζει 22.00… κάπου θα σε βρω και πάλι…


Τρίτη 04/11/08 21.14

φωτό:http://mon-artifice.deviantart.com/art/The-killing-mirror-89328778

Να κραυγάσω Σ'αγαπώ...

Θέλω να σου γράψω, μα τί να σου πω που τα χέρια μου είναι κλειδωμένα… τί να σου πω που οι σκέψεις μου φοβούνται ακόμα και να ζωγραφίσουν τη λέξη Έρωτας…

Η σκέψεις σεργιανούν άτακτα στο μυαλό μου πότε νωχελικά και χαμένα, πότε τρέχουν και γίνονται χείμαρρος που μου γεμίζει το στόμα με κραυγή. Να βγάλω με κραυγή όλα όσα παλεύουν να ειπωθούν μα η λογική φράζει με το χέρι την έξοδό τους. Να κραυγάσω Σ’ αγαπώ και να σωπάσω. Αλλά εσύ θα με ακούσεις;

Η λησμονιά μου κουράστηκε να κρατά φυλαγμένες ξεχασμένες μου αναμνήσεις κι εκείνες ξεπηδούν μπροστά μου, διεκδικώντας την υπόστασή τους μ’ έναν χορό γιορταστικό, ενώ η καρδιά χτυπά σε έντονο ρυθμό και ποθεί να νιώσει ξανά τη λαχτάρα μιας στιγμής. Μιας στιγμής Ερωτευμένης.

Χτες περπάτησα σε ουράνιο τόξο. Πάτησα στα χρώματα, ανάπνευσα μέσα από αυτά. Μπορεί και να είχε βρέξει χτες το βράδυ…

Μείνε, αν θες, και κάνε με άλλη μια μέρα να χαμογελώ…

Σε φιλώ στο στόμα να σου δώσω όλα όσα έχω κρυμμένα για ‘σένα με μια μου πνοή...

Tο νου σου στα όμορφα...

www.διαόλι.com

Δευτέρα 03/11/08 20.17

φωτό:http://valyeszter.deviantart.com/art/writting-111015164

t;

Πάντα ζητούσες τα φιλιά που αφήνουνε σημάδι

Της παπαρούνας τον ανθό
Να μην τον εμυρίσεις
Γιατί σε μένα μάτια μου
Μια μέρα θα γυρίσεις

Να μου γυρέψεις τη φωτιά
Και του τρελού το χάδι
Πάντα ζητούσες τα φιλιά
Που αφήνουνε σημάδι

Τα χάδια μου τα πέταξα
Στις λήθης το πηγάδι
Να μην τα βρουν οι αγκαλιές
που βγαίνουνε σεργιάνι

Με διαβατάρικα πουλιά
Έρωτα να μην πιάνεις
Γιατί είναι διαβατάρικα
Και γρήγορα τα χάνεις

Και σου κουρσεύουν τη λαλιά
Κι ανάσα πια δεν έχεις
Κι όλο γυρίζεις το πρωί
Χάιδι να μου γυρεύεις

Τα χάδια μου τα πέταξα
Στις λήθης το πηγάδι
Να μην τα βρουν οι αγκαλιές
που βγαίνουνε σεργιάνι

Φωτό:http://zemotion.deviantart.com/art/Redemption-52628727

Σάββατο 02/11/08 12.52

Μη με ψάχνεις...


...θέλω να μείνω μόνη...

φώτο:http://queenenigma09.deviantart.com/art/It-s-been-raining-here-since-176877020