Unfathomable

Με διάθεση που κοιτάζει τον πάτο ασκαρδαμυκτί
Φτιάχνω πλεξούδες στις παιδικές μου κούκλες
Και στα ανύπαρκτα μακριά μαλλιά μου
Πετάω άδεια μπουκάλια στην ανακύκλωση 
Όπως κάνω με τα άδεια συναισθήματα
Το Ολόκληρο χάνει την Ολοκληροσύνη του
Το Σπουδαιότερο τη Σπουδαιοσύνη του
Από το πριν στο σήμερα δέκα αιώνες δρόμος
Σύντομα και αυτοκτoνικά περνούν οι μέρες
Που όλα λείπουν
Μασουλάω περασμένες ευτυχίες
Ξερνάω μεγαλόλογα στερημένα
Θέλω μαγεία και μαγεία πουθενά
Όλα λίγα, λιγοστά
Και δε μου φτάνουν.
Δεν υπάρχουν δικαιολογίες.
Γιατί η Μεγαλοσύνη ξεπερνά τα πάντα
Μόνο αν υπάρχει.