Το ομορφότερο έργο τέχνης
είναι η καμπύλη της λεκάνης σου. Εκεί που σταματάει το ψέμα και ορίζεται η
γυμνή αλήθεια σου. Εκεί που τις νύχτες μπλέκομαι μπερδεμένη κοιτώντας τα
υπέροχα μισάνοιχτα σου όνειρα. Μυρίζεις ιδρώτα κι εξάντληση. Μοσχοβολάς. Πλέεις
δίπλα μου σε πελάγη ικανοποίησης και δε σου είναι τίποτα να κάνεις μακροβούτια
στο κορμί μου με μια αναπνοή. Έλα, πες την αλήθεια... δε με ονειρεύτηκες ποτέ
εν αγνοία σου; Μόνο αν μου πεις Αλήθειες θα σε αγαπήσω απο την αρχή...
...και
όποιος πληγωθεί
πληγώθηκε...
